Share
บทที่ 152
Related chapters
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 153
ฟิลิปหรี่ตา ในดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วฆวนตัวสั่นเทาเขารู้สึกว่าในเวลานี้ ฟิลิปกำลังแผ่แสงออร่าที่เขาไม่เข้าใจเลยมันเป็นท่าทีของความมั่นใจมากเกินไป“ฟิลิป แกคิดว่าแกทำแบบนี้ได้เพราะรู้จักธีโองั้นเหรอ?” ฆวนเย้ยหยัน เขาบังคับตัวเองให้สงบลงนี่ต้องไม่ใช่เรื่องจริง คนขี้ขลาดอย่างฟิลิปจะแข็งแกร่งในทันใดได้อย่างไร?พ่อของฆวน เขารู้จักผู้คนมากมายเขาไม่ได้กังวลเลยว่าฟิลิปจะทำอะไรกับเขา!อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมา ฟิลิปพูดอย่างใจเย็นว่า “ฆวน ฉันไม่ได้เล็งเป้าไปที่นาย มีแต่นายที่เล็งเป้ามาที่ฉันเสมอ ฉันรู้ว่านายคือคนอยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ถ้าปล่อยนายไปแบบนี้ ฉันก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ และจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับวินน์ได้ด้วย”สำหรับฆวนแล้ว ฟิลิปยังคงรู้สึกเศร้าอยู่ในใจคำว่า 'เพื่อน' กลายเป็นสิ่งแปลกปลอมสำหรับเขาฆวนตกตะลึง เขาขมวดคิ้วเข้าหากันและหัวเราะอย่างเย็นชา “ฟิลิป ฉันไม่เชื่อว่านายจะทำอะไรกับฉันได้”อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดจบ ฟิลิปก็พูดอย่างสงบบนโซฟาฝั่งตรงข้ามว่า “เหตุผลที่นายจองหองคงเป็นเพราะความสัมพันธ์และอำนาจของพ่อนาย และตอนนี
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 154
กลับมาที่ฟิลิป หลังจากที่ออกจากบ้านของฆวน เขาก็ขึ้นรถของธีโอและขับรถไปที่บ้านของจอร์จ“ผู้อาวุโสจอร์จ มันสายไปแล้ว ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?" ฟิลิปนั่งบนโซฟานุ่ม ๆ และจิบไวน์ของเขาจอร์จเดินไปต่อหน้าฟิลิปด้วยความเคารพและโค้งคำนับ เขากล่าวว่า “นายน้อย ผมขอโทษ ความผิดพลาดของผมทำให้คุณต้องทนทุกข์กับความอยุติธรรมที่ไม่ได้รับการชดเชย”ฟิลิปตอบอย่างเฉยเมยว่า “ท่านผู้อาวุโสจอร์จ อย่าทำแบบนี้ ไม่เป็นไร บอกผมว่ามีอะไรผิดปกติ? ทำไมถึงได้กังวลที่จะเจอผมขนาดนั้นล่ะ?”จอร์จครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบอย่างสุภาพว่า “นายน้อย คุณซัมเมอร์เซ็ทจะมาที่ริเวอร์เดลในอีกไม่กี่วัน”กึก!ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงบแก้วไวน์ของฟิลิปลอยอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็วางมันลงบนโต๊ะกาแฟหินอ่อนที่ประดับด้วยสีทอง ใบหน้าของเขาดูซีดเซียวดวงตาของเขาดูไร้ชีวิตชีวา ดูราวกับว่ามีอะไรหลงเหลืออยู่ในจิตใจผ่านไปครู่หนึ่ง ฟิลิปถามพลางเลิกคิ้วเล็กน้อย “เธอจะมาที่นี่ทำไม?”โคลอี้ ซัมเมอร์เซ็ท เป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอยังเป็นผู้หญิงที่น่าภาคภูมิใจในด้านที่แข็งแกร่งของเธอเองเธอเป็นคู่รักในวัยเด็กของฟิลิปเธอเป็นลูกสาว
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 155
หวือ!ประตูเปิดออกเผยให้เห็นฟิลิปยืนอยู่ตรงนั้นท่าทีของมาร์ธาหยุดนิ่ง จากนั้นเธอก็พูดด้วยความสงสัย “นายไม่ได้ติดคุกอยู่เหรอ? ออกมาได้ยังไง?”ฟิลิปยิ้มและพูดว่า “คุณแม่ครับ ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมายนิ พวกเขาก็ปล่อยผมออกมา เป็นเรื่องปกตินิครับ”ในเวลาเดียวกัน วินน์ได้ยินเสียงของฟิลิป และวิ่งออกมาดู เธอกอดฟิลิปและคร่ำครวญฟิลิปปลอบเธอ “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ผมสบายดี เห็นไหม? ผมอยู่ที่นี่แล้ว”ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ในห้องนั่งเล่นมาร์ธาและชาร์ลส์นั่งบนโซฟา ดวงตาของพวกเขาราวกับมีดอันแหลมคมและดูโกรธเคืองไม่เบา พวกเขาจ้องฟิลิปเหมือนกับว่าพวกเขากำลังจะสอบปากคำนักโทษมีชายชราคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ ฟิลิป นั้นคือจอร์จมาร์ธาเริ่มที่ถามเรื่องจอร์จอย่างหงุดหงิด “ฟิลิป ชายชราคนนี้เป็นใคร? นายจะพาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านของฉันได้อย่างไร”มาร์ธาไม่ชอบชุดของชายชราคนนี้ เขาแก่แล้วและสวมสูท เขายังถือหมวกสีดำที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนมีฐานะไม่แปลกใจเลยที่ฟิลิปถูกจับโดยตำรวจ เขาไปเที่ยวกับคนแบบนี้นี่เอง!ฟิลิปอธิบายอย่างใจเย็นว่า “คุณแม่ครับ เขาคือ…เพื่อนของผม เขาช
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 156
“โอ้ อืม… คุณโธมัส โปรดอย่าเข้าใจผิด โปรดอย่าสนใจฉันเลยค่ะ ฉันเป็นแค่หญิงชราที่น่าสงสาร ก่อนหน้านี้ฉันแค่พูดพล่าม ได้โปรดอย่าเอาคำพูดของฉันไปใส่ใจเลยนะคะ”มาร์ธาตื่นตระหนก และตื่นเต้นเธอลุกขึ้นไปชงชาและหั่นผลไม้ เธอต้องการที่จะมอบอาหารที่ดีที่สุดในบ้านให้จอร์จจอร์จเพียงแค่ยิ้มเบา ๆ เขาพูดอย่างสุภาพว่า “คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น ฉันก็แค่พาฟิลิปตัวน้อยกลับมาบ้านก็แค่นั้น ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ไม่มีอะไรเลย เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีคุณอยู่ในบ้านของเรา คุณโทมัส ช่วยกินหน่อยนะคะ นี่คือผลไม้ที่ฉันเพิ่งซื้อวันนี้ และนี่เป็นชาเหมาเจี้ยนที่ดีที่สุด ปกติฉันจะไม่ค่อยที่จะดื่มสิ่งนี้ด้วยซ้ำค่ะ”ทัศนคติของมาร์ธาเปลี่ยนแปลงไป 180 อารมณ์ได้ เธอเอาใจใส่จอร์จอย่างออกหน้าออกตาเธอยังขัดจังหวะชาร์ลส์เมื่อเขาต้องการจะพูดอะไร“นั่งตรงนั้นและอ่านหนังสือพิมพ์ของคุณไปค่ะ” มาร์ธาดุชาร์ลส์ก่อนจะหันกลับมามองจอร์จราวกับว่าเขาเป็นสมบัติของชาติ ดวงตาของเธอเป็นประกายเจิดจ้าวินน์รู้สึกหมดหนทางแม่ของเธอน่าอายมากเมื่อครู่นี้ เธอต้องการจะไล่เขาออกไปและตอนนี้เธอต้องการให้เขาอยู่กับเขา“แ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 157
นี่คือตัวตนที่แท้จริงของมาร์ธา เธอจะเอื้อมมือไปถามเอาเงินเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่สุดที่จะทำได้เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความละอายเอาเสียเลยฟิลิปตะลึง เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เขาจึงมองไปที่วินน์แทนวินน์เดินไปและพูดอย่างเย็นชาว่า “แม่ นี่แม่กำลังทำอะไรอยู่คะ? แม้ว่าฟิลิปจะมีเงินจำนวนนั้น แต่เราก็ไม่สามารถให้แม่ได้นั่นมันสำหรับการรักษาของมิล่า”วินน์รู้จักนิสัยของฟิลิปดี เขาต้องบอกว่าเขามีหนึ่งล้านเหรียญเพื่อจัดการกับมาร์ธาอย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าแม่ยายของเขาจะขอเงินแบบนี้เมื่อมาร์ธาได้ยินเช่นนั้น เธอก็ก้มหน้าลง เธอลุกขึ้นและเริ่มโวยวาย “ฉันไม่เคยบอกว่าฉันจะไม่ใช้มันเพื่อรักษามิล่า ฉันจะเก็บเงินนี้ไว้ให้นายและนายสามารถขอจากฉันได้เมื่อนายต้องการใช้”วินน์โกรธมาก เธอจะไม่ให้เงินแม่เธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาร์ธาไม่สนใจมิล่าด้วยซ้ำมันคงเป็นเรื่องยากที่จะได้เงินคืนจากเธอเมื่อมันตกไปอยู่ในมือของมาร์ธาแล้วมาร์ธาหันไปมองฟิลิปเมื่อวินน์ปฏิเสธ เธอถามอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “ฟิลิปฉันจะถามนายอีกครั้ง นายจะให้เงินนี้กับฉันเพื่อเก็บมันไว้ให้นายไหม?”เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามจะหลอกล่อเขาฟ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 158
200ล้าน? เดอร์ริคเกือบตกจากเก้าอี้“ผู้อำนวยการสแตนลีย์ค่ะ คุณแน่ใจหรือว่าไม่ได้พูดเล่น? เห็นได้ชัดว่าเงื่อนไขในสัญญานี้มีประโยชน์ต่อ บีคอนมากกว่า” วินน์รู้สึกเหมือนเธอกำลังฝันไปผู้อำนวยการสแตนลีย์ยิ้มและกล่าวว่า “คุณจอห์นสตัน เราเซ็นสัญญาไปแล้วจะกังวลอะไรอีก?”วินน์มองดูสัญญาได้รับการลงนามจริง ๆ มันถูกประทับตราแล้วนี่หมายความว่าตราบใดที่วินน์ลงนามสัญญาก็จะมีผลบังคับทันทีดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของฟิลิปและศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์จะไม่ใช่เรื่องที่ธรรมดาขนาดนั้น คงมีบางอย่างที่เธอไม่รู้เธอคงต้องกลับไปถามฟิลิปเมื่อเร็ว ๆ นี้ วินน์ตระหนักได้ว่าเธอให้ความสำคัญกับฟิลิปน้อยลง เขาเปลี่ยนไปมากเกินไปเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น วินน์ยกปากกาขึ้นและกำลังจะเซ็นอย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้!ประตูห้องประชุมถูกเปิดออกในชั่วพริบตา บอดี้การ์ดแปดคนในชุดสูทก็พุ่งเข้ามาและยืนอยู่ที่ประตูหญิงสาวผู้สง่างามสวมชุดยาวสีขาวไม่มีสายหนังของวาเลนติโน่เดินเข้ามา หน้าตาของเธอสมบูรณ์แบบ จมูกสูงของเธอดูโดดเด่นมาก มีความเย่อหยิ่งและความเยือกเย็นในดวงตาของเธอเธอสวมหมวกกันแดดสีชมพูกว้างและรองเท้าคริสตัลหลุยส์ราคา
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 159
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นออกจากห้องประชุมไป ทุกคนก็ยังไม่สงบลงหน้าของวินน์ร้อนผ่าว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครไม่ว่าอย่างไรดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักฟิลิปเดอร์ริคมองเธอและขอโทษ เขาพูดขึ้น “ผู้อำนวยการสแตนลีย์ ผมขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น อืมคงเกี่ยวกับการเซ็นสัญญาร่วมกันของเรา ... "ผู้อำนวยการสแตนลีย์ยิ้มและพยายามลดความอึดอัด “แน่นอนว่าการเซ็นสัญญาร่วมกันไม่มีข้อผิดพลาด เราทำได้แค่…”ก่อนที่เขาจะพูดจบ โทรศัพท์ของผู้อำนวยการสแตนลีย์ก็ดังขึ้นหลังจากที่รับสาย ผู้อำนวยการสแตนลีย์พูดสองสามคำก่อนที่จะก้มหน้าลง “ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”“มีอะไรเหรอเปล่าครับผู้อำนวยการสแตนลีย์? เกิดอะไรขึ้น?" เดอร์ริคอ่านการสถานการณ์บนหน้าของผู้อำนวยการสแตนลีย์มีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ ๆ?“ผมต้องขอโทษด้วยครับ คุณฮอลล์ คุณจอห์นสตัน เราต้องหยุดการเซ็นสัญญาร่วมกันไว้แค่นี้ ผมไม่รู้รายละเอียดจริง ๆ ผมต้องกลับไปหารือเรื่องนี้เพิ่มเติมกับผอ.เทิร์นเนอร์ ผมต้องขอโทษด้วยครับ"ผู้อำนวยการสแตนลีย์กล่าวและจากไปพร้อมกับพนักงานของเขาตอนนี้มีแค่เดอร์ริคและพนักงานของเขาในห้องประชุม ทุกคนยืนทำหน้างงแน่นอนว่
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 160
ลินน์กำลังตกใจ เธอกระทืบเท้าและดึงแขนฟิลิปก่อนจะพูดว่า “ฟิลิป บอกพวกเธอไปสิว่ามันเป็นเรื่องจริง ไม่สิ นายต้องโทรหาธีโอตอนนี้และบอกให้เขามาที่นี่!”ลินน์เริ่มโวยวายเธอไม่เคยถูกสงสัยแบบนี้มาก่อน และแน่นอนว่าเธอรู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลยแต่ว่าฟิลิปส่ายหัวและพูดว่า “ฉันขอโทษนะแต่ฉันไม่รู้จักธีโอ แซนเดอร์เลยจริง ๆ นี่ลินน์ เธอจำผิดคนหรือเปล่า?”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”เสียงหัวเราะดังขึ้นทันทีลินน์หน้าแดง เธอรู้สึกได้ถึงการรังเกียจที่มาจากเพื่อนของเธอเธอรู้สึกเหมือนไก่ไม่มีขนที่ยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนอย่างเปลือยเปล่า เธอถูกวิพากษ์วิจารณ์และอับอายต่อหน้าทุกคน“พอเถอะลินน์ พี่เขยเธอพูดไปแล้วหนิ เลิกโกหกพวกเราได้แล้ว พวกเราจะไม่หัวเราะเยาะเธอหรอก”“พี่เขยเธอเป็นดูคนซื่อ ๆ เหมือนเขาจะไม่ใช่คนงี่เง่าสักเท่าไหร่”"พอได้แล้ว เราไปสนุกกันเถอะ”เพื่อนของเธอออกไปพร้อมกับหัวเราะลินน์ก็หน้าซีด เธอหันกลับมาอย่างโกรธจัดและเหวี่ยงมือจะไปตบฟิลิป เธอตะโกนว่า “ฟิลิป ทำไมนายไม่พูดความจริงล่ะ? นายมีความสุขไหมที่ฉันถูกพวกเขาเยาะเย้ย?”แต่ทว่า ฟิลิปจับมือเธอไว้ได้กลางอากาศ“ลินน์ ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อนนะ อย่
Latest chapter
