Share
บทที่ 101
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 102
“ท่านจะจับหวงปิ้งหู่ ท่านบ้าไปแล้ว!”จ้าวอู่ไม่ได้ตื่นเต้นเลยหลังจากได้ยินว่าจะสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ แต่กลับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวแม้ว่าสามพ่อลูกหวังหานซานจะต่อสู้ได้ แต่พวกโจรภูเขาค่ายซานหู่เคยฆ่าคนมาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะเจอคันธนูแปลกๆดึงดูดความสนใจ แต่พวกเขาก็ฆ่าได้อย่างมากสุดแค่ไม่กี่คนเท่านั้นนักธนูทั้งสี่ตกใจจนอึ้งอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าออกไปข้างนอก เพราะกลัวว่าจะหนีไปเจอหวงปิ้งหู่!หวังหยวนยกแก้วขึ้น "ดื่มชาเถอะ ไม่เช่นนั้นชาจะเย็นเอาหมด!"“ดะ ดื่มชา!”…“คุณชายหยวน รีบหนีเร็ว หวงปิ้งหู่จากค่ายซานหู่กำลังจะมา…”เมื่อรีบเข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง ทหารผู้น้อยนั้นก็ตกตะลึง ทำไมถึงกั้นถนนไว้?แต่เขายังคงวิ่งและตะโกนต่อไปและพบว่าหมู่บ้านนั้นเงียบสนิทตะโกนเท่าไรก็ไม่มีใครมาปรากฏตัวเหมือนทุกคนได้หายตัวไปแล้วทหารคนนั้นยังคงวิ่งเข้ามา!ทันใดนั้นชายหนุ่มที่มีใบหน้าดุร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น “ทำไมเจ้าถึงวิ่งตะโกนไปรอบ ๆ เช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าเราไม่รู้ว่าหวงปิ้งหู่และกลุ่มของเขากำลังจะมา?”"อา!"ทหารผู้น้อยประหลาดใจ “เจ้าเป็นใคร รู้ได้ยังไง”ชายหนุ่มผู้นั้นเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 103
วันนี้ชายแซ่หวังทำให้รองหัวหน้าโกรธ และนำภัยพิบัติมาสู่หมู่บ้านต้าหวังแม้ว่าคนกลุ่มหนึ่งจะตื่นเต้น แต่พวกเขากลัวว่าจะมีการซุ่มโจมตีอีกครั้ง!พวกโจรสี่คนสำรวจถนน หนึ่งในนั้นใช้ท่อนไม้ทุบพื้นและกับดักม้าก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วตราบใดที่ม้าสามารถผ่านไปได้ จะมีกับดักม้าทุก ๆ สามหรือห้าก้าวและวางกระจายอย่างไม่สม่ำเสมอ“ก็แค่กับดักม้า เท้าเราใหญ่กว่ากีบม้าก้าวเข้าไปก็ไม่มีปัญหา!”เมื่อเห็นว่าเป็นแค่กับดักม้า หวงปิ้งหู่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ถูกยั่วโมโหจนหมดความอดทนตอนนี้เขาหวังว่าเขาจะได้พบหวังหยวนทันทีและทรมานเขาจนตายเมื่อพวกโจรทั้งสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเข้าท่า จึงโยนไม้ออกไปแล้วรีบวิ่งไป"อ๊าก!"แค่วิ่งออกไป จู่ ๆ ก็มีโจรติดกับดักและกรีดร้องออกมา!เขาเหยียบกับดักหมี เท้าซ้ายของเขาเลือดไหลชุ่มจนทำให้ขากางเกงของเขาเปื้อนสีแดง“เจ้าคนแซ่หวัง คิดว่าลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้สามารถหยุดเราได้หรือ”สายตาของหวงปิ้งหู่ดูเคร่งเครียด "สำรวจทางต่อไป พบชายแซ่หวังเมื่อไหร่ ข้าจะสับมันให้เป็นหมื่นชิ้น!"พวกโจรขุดดินสำรวจเส้นทางของพวกเขา ทำให้ความเร็วของพวกเขาก็ช้าลงไปอีกหลังจากเดินไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 104
หวังหานซานออกคำสั่งยิงหน้าไม้ให้ลงมือโจมตีพวกโจรก่อน!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...คนทั้งเก้าเชื่อฟังคำสั่ง ลูกธนูหน้าไม้ทั้งเก้าดอกก็พุ่งออกไป!ต้าหู่, เอ้อหู่, กัวฉางยิงเข้าที่หัวแต่คนละคนอย่างแม่นยำ!กัวเหลียงยิงหวงปิ้งหู่เข้าที่หน้าอก แต่ลูกธนูหน้าไม้สามารถเจาะทะลุเข้าเกราะหนังได้!กัวเฉียงยิงโดนเสื้อผ้าของพวกโจร!หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซานและ หวังเสี่ยวซานเห็นโจรดุร้ายถือดาบ ร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแรงและรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขาได้ยินแค่หวังหานซานตะโกนเสียงดังและยิงธนูหน้าไม้ไปตามสัญชาตญาณ แต่พวกเขาไม่มีความชำนาญจึงพลาดเป้าทั้งหมด!"อ๊าก อ๊าก..."โจรดุร้ายทั้งสี่ล้มลงกับพื้นหลังจากถูกหน้าไม้โจมตี เสียงกรีดร้องของพวกเขาก็ดังก้องไปทั่ว ทำให้ผู้คนชาขนลุกไปหมดพวกโจรที่เหลือต่างตกตะลึง บางคนก็อยากจะหันหลังวิ่งหนีไป!“นี่คือหน้าไม้ ยิ่งเจ้าวิ่งมากเท่าไร ระยะยิงพวกมันก็จะแม่นยำมากขึ้นเท่านั้น ห่างออกไปเพียงสามสิบก้าว ไม่ต้องคิดอะไร รีบไปฆ่าพวกมันซะ!”หวงปิ้งหู่ดึงธนูหน้าไม้ออกมาแล้วพุ่งไปข้างหน้า ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายถูกปลุกขึ้นมา!พวกโจรอีกสิบเอ็ดคนตามมาติด ๆ!สามพี่น้อง ต้าห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 105
"อ๊าก อ๊าก..."เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วหมู่บ้าน และดังเข้าไปในบ้านของหวังหยวน!มือจ้าวอู่ที่จับถ้วยชาสั่นและชาก็หกใส่เสื้อผ้าของเขา!นักธนูทั้งสี่คนนั่งอยู่ เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก!จ้าวอู่พูดไม่ออก "หยวน คุณชายหยวน การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว!""อืม!"หวังหยวนจิบชาและดูสงบนิ่ง!ที่จริงแล้วมือของเขาที่ถือถ้วยชานั้นสั่นเล็กน้อย แต่แสงสลัวจึงมองเห็นได้ยากก่อนเดินทางข้ามเวลา เขาเกิดใต้ธงชาติสีแดงและเติบโตมาท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิอย่างสงบสุข เขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าฟันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแต่คนทั้งหมู่บ้านนับถือเขาเป็นผู้นำ ถ้ากลัวขึ้นมา ก็ไม่สามารถนำพาคนทั้งกลุ่มไปได้ไม่ว่าจะเครียดแค่ไหนก็อย่ากลัว!ปังปังปัง!ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว!ตึง!จ้าวอู่ผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง ดึงดาบเล่มยาวออกมาและจับมันไว้ชี้ออกไปในระดับหน้าอก!นักธนูทั้งสี่คนอยู่บนม้านั่งราวกับว่าพวกเขาถูกไฟฟ้าดูด!หวังหยวนหยิบถ้วยชาขึ้นมา เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากและหัวใจเต้นรัว“พี่หยวน เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว!”“พี่หยวน โจรชั่วทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคนจัดการหมดแล้ว รวมถึงหวงปิ้งหู่ด้วย!”เสียง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 106
ค่าหัวหวงปิ้งหู่เป็นเงินแปดร้อยตำลึงทันใดนั้น เอ้อหู่พาทหารชั้นผู้น้อยคนนั้นเข้ามา "พี่หยวน เขาคือหานอู่หยา ทหารลาดตระเวนชายแดนแถวนี้ เขาเป็นคนที่ตะโกนในหมู่บ้านเมื่อกี้!"“คุณชายหวัง ข้าไม่รู้ว่าท่านรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าหวงปิ้งหู่มา!”หานอู่หยาเวียนหัว เขายังคิดว่าทำไม เมื่อเขาตื่นขึ้นมาหวงปิ้งหู่ถึงถูกจัดการไปแล้ว"เจ้ามีความตั้งใจดีแบบนี้ ลำบากเจ้าแล้วจริง ๆ!"หวังหยวนยิ้มบาง ๆ หยิบเงินสิบตำลึงออกมายัดใส่มือชายหนุ่มคนนั้น“ไม่ได้ ข้ารับไว้ไม่ได้ ข้ารับเงินมากมายขนาดนี้ไม่ได้หรอก!”หานอู่หยาตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและส่งเงินสิบตำลึงคืนหวังหยวนเขาได้ยินมาว่าหวังหยวนเป็นคนจิตใจดี ไม่อยากให้เขาถูกพวกโจรฆ่า เขาคิดไตร่ตรองมาดีแล้ว!ไม่ได้หวังผลประโยชน์ใดเลย!“พี่หยวนให้เงินเจ้าแล้ว จะเอาคืนได้อย่างไร เจ้ารับมันไว้เถอะ!”เอ้อหู่ดึงหานอู่หยาไปข้างหลัง รู้สึกถูกใจเจ้าน้องชายคนนี้มาก“คุณชายหยวน เรื่องขนศพของพวกโจรภูเขาในวันพรุ่งนี้ ในตอนเช้าข้าจะพาคนมาช่วยขนให้!”อยากจะช่วยตอนแทนอะไรสักหน่อย จ้าวอู่ยิ้มอย่างขอโทษ หวังหยวนหรี่ตา "ถ้าเจ้าอยากช่วยจริง ๆ ในคืนนี้เจ้ามีโอกาสอีกครั้ง!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 107
หวังซื่อไห่กัดฟันก้าวไปข้างหน้า หวังเอ้อโกวก็ไม่ยอมแพ้ด้วยเช่นกัน!หวังชิงซานและหวังเสี่ยวซานเหลือบมองพี่ชายของพวกเขาและยืนอยู่ข้างหลังเขา!"ข้า ข้าด้วย ข้าก็ด้วย..."กลุ่มจับปลาสามสิบคน ที่อายุประมาณยี่สิบสามคนลุกขึ้น มีแค่เจ็ดคนเท่านั้นที่ก้มหน้านิ่งเงียบใช่ ทำไมมีเพียงพวกโจรลงเขามาฆ่าได้ แต่พวกเขาไม่สามารถขึ้นเขาไปแก้แค้นได้!หวงปิ้งหู่และโจรที่แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ล้วนถูกสังหารแล้ว แต่ผู้ที่อยู่บนเขายังคงแข็งแกร่งมากนัก!“คุณชายหวัง ข้าก็อยากไปค่ายซานหู่ไปต่อสู้กับพวกโจรภูเขาด้วย ข้าแทงหอกได้!”ทหารชั้นผู้น้อยหานอู่หยาก็ลุกขึ้นชูหอกของเขาออกมาเอ้อหู่มองน้องชายคนนี้อย่างชื่นชม!เฮยลวี๋และโซ่วโหวก็รู้ถึงสถานการณ์นี้และก้าวไปข้างหน้า "คุณชายหวาง ยังมีพวกเราอยู่!"“เอาล่ะ หลังอาหารเย็นเราจะออกเดินทางทันที”หลังจากเห็นจำนวนคนที่ยืนอยู่ หวังหยวนก็พอใจมาก มันเกินความคาดหมายของเขาที่พากลุ่มขายปลามาด้วยเพื่อฝึกฝนความกล้าหาญและให้จิตใจของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้นคนที่จะลงมือจริง ๆ คือลุงซานซาน และคนอื่น ๆ รวมทั้งหน้าไม้ขงเบ้งด้วย!จ้าวอู่และนักธนูทั้งสี่ตกตะลึงบ้าไปแล้ว กล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 108
หวังหยวนเตรียมตัวมาอย่างดี ได้พันผ้าที่กีบเท้าม้าของเขาและก็เข้าไปใกล้ป้อมยามลับที่ซ่อนอยู่อย่างเงียบ ๆ"ใครน่ะ?"ยามที่เฝ้าอยู่สะดุ้งและถามว่า "รองหัวหน้ากลับมาแล้วหรือ?"หวงปิ้งหู่นำคนของเขาไปโจมตีหมู่บ้านต้าหวังในตอนกลางคืน มียามรักษาการณ์สามคนกำลังรอเขาอยู่“รองหัวหน้ากลับมาแล้ว พวกเราก็กลับมาพร้อมกับเขาด้วย!”เฮยลวี๋และโซ่วโหวก้าวไปข้างหน้า ตามมาด้วยหวังหานซานที่สวมชุดเกราะหนังเสือเหลือง“เจ้าสองคนจะไม่ใช่ว่าไปในเมืองเพื่อทำธุระหรอกรึ...เขาไม่ใช่รองหัวหน้า..เฮือก!”เมื่อได้ยินเสียงเฮยลวี๋และโซ่วโหว พวกทหารยามก็หยอกล้อเล็กน้อย เมื่อทั้งสามเข้ามาใกล้ และเห็นว่ารูปร่างของหวังหานซานนั้นไม่ใช่ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะคว้าฆ้องขึ้นมาอย่างระมัดระวังฉิ้ง!ดาบสีดำของหวังหานซานชักออกจากฝัก แสงเย็นก็ส่องผ่านวาบขึ้นมา!ริ้วเลือดปรากฏบนลำคอของยามและเขาก็ล้มไปข้างหลังและปล่อยฆ้องร่วงลงเฮยลวี๋ที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีรีบวิ่งเข้าไปคว้าร่างยามนั้นไว้และปิดปากเขา!โซ่วโหวคว้าฆ้องเอาไว้เริ่มต้นได้อย่างราบรื่นและความมั่นใจของทุกคนก็เพิ่มขึ้นมาก แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะประมาท!จากตีนเขาไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 109
ในตอนนั้นมีคนเคาะประตูจากด้านนอก ทำให้ทั้งสองตกใจสะดุ้งถอยหลัง“เฮยซินหู่ หวงปิ้งหู่ตายแล้ว พวกเจ้าถูกล้อมแล้ว รีบวางอาวุธลงซะแล้วออกมามอบตัว ไม่เช่นนั้น อย่าหาว่าเราไม่เมตตา!”มีเสียงตะโกนดังอยู่นอกประตูและมีของโยนเข้ามา!โจรหยิบถุงขึ้นมาเปิดออกดูและหัวก็กลิ้งออกมาเมื่อถือคบเพลิงและเข้ามามองดูใกล้ ๆ กลุ่มโจรรู้สึกหนาวสันหลังวาบหวงปิ้งหู่หน้าซีดขาวตายตาไม่หลับ!“เป็นรองหัวหน้าจริง ๆ ด้วย!”“พวกเขาสังหารรองหัวหน้ากับอีกยี่สิบคนหมดเลย!”“ผู้คนในหมู่บ้านต้าหวังเก่งขนาดนี้เลยหรือ!”“ต้องไม่ใช่พวกเขาแน่นอน น่าจะเจ้าหน้าที่และทหารของทางการมากกว่า ข้าได้ยินมาว่ามีผู้ว่าคนใหม่มาประจำที่เมืองนี้!”พวกโจรตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่โจรโหดเหี้ยมที่ฆ่าคนมามากก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังความแข็งแกร่งของหวงปิ้งหู่นั้นเป็นอันดับสองรองจากเฮยซินหู่ เขาป้องกันคนที่มารุมได้หลายสิบคนและเขายังนำโจรโหดเหี้ยมตั้งยี่สิบคนที่ฆ่าคนได้ไปด้วย ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าคนที่อยู่บนเขาเสียอีก!เขายังถูกฆ่าได้แบบนี้ ถ้าคนจากภายนอกเข้ามาโจมตีล่ะก็ พวกเขาคงตายสถานเดียว!“จะตกใจอะไรกัน!
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1270
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1269
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1268
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1267
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1266
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1265
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1264
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1263
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1262
