Share
บทที่ 107
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 108
หวังหยวนเตรียมตัวมาอย่างดี ได้พันผ้าที่กีบเท้าม้าของเขาและก็เข้าไปใกล้ป้อมยามลับที่ซ่อนอยู่อย่างเงียบ ๆ"ใครน่ะ?"ยามที่เฝ้าอยู่สะดุ้งและถามว่า "รองหัวหน้ากลับมาแล้วหรือ?"หวงปิ้งหู่นำคนของเขาไปโจมตีหมู่บ้านต้าหวังในตอนกลางคืน มียามรักษาการณ์สามคนกำลังรอเขาอยู่“รองหัวหน้ากลับมาแล้ว พวกเราก็กลับมาพร้อมกับเขาด้วย!”เฮยลวี๋และโซ่วโหวก้าวไปข้างหน้า ตามมาด้วยหวังหานซานที่สวมชุดเกราะหนังเสือเหลือง“เจ้าสองคนจะไม่ใช่ว่าไปในเมืองเพื่อทำธุระหรอกรึ...เขาไม่ใช่รองหัวหน้า..เฮือก!”เมื่อได้ยินเสียงเฮยลวี๋และโซ่วโหว พวกทหารยามก็หยอกล้อเล็กน้อย เมื่อทั้งสามเข้ามาใกล้ และเห็นว่ารูปร่างของหวังหานซานนั้นไม่ใช่ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะคว้าฆ้องขึ้นมาอย่างระมัดระวังฉิ้ง!ดาบสีดำของหวังหานซานชักออกจากฝัก แสงเย็นก็ส่องผ่านวาบขึ้นมา!ริ้วเลือดปรากฏบนลำคอของยามและเขาก็ล้มไปข้างหลังและปล่อยฆ้องร่วงลงเฮยลวี๋ที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีรีบวิ่งเข้าไปคว้าร่างยามนั้นไว้และปิดปากเขา!โซ่วโหวคว้าฆ้องเอาไว้เริ่มต้นได้อย่างราบรื่นและความมั่นใจของทุกคนก็เพิ่มขึ้นมาก แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะประมาท!จากตีนเขาไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 109
ในตอนนั้นมีคนเคาะประตูจากด้านนอก ทำให้ทั้งสองตกใจสะดุ้งถอยหลัง“เฮยซินหู่ หวงปิ้งหู่ตายแล้ว พวกเจ้าถูกล้อมแล้ว รีบวางอาวุธลงซะแล้วออกมามอบตัว ไม่เช่นนั้น อย่าหาว่าเราไม่เมตตา!”มีเสียงตะโกนดังอยู่นอกประตูและมีของโยนเข้ามา!โจรหยิบถุงขึ้นมาเปิดออกดูและหัวก็กลิ้งออกมาเมื่อถือคบเพลิงและเข้ามามองดูใกล้ ๆ กลุ่มโจรรู้สึกหนาวสันหลังวาบหวงปิ้งหู่หน้าซีดขาวตายตาไม่หลับ!“เป็นรองหัวหน้าจริง ๆ ด้วย!”“พวกเขาสังหารรองหัวหน้ากับอีกยี่สิบคนหมดเลย!”“ผู้คนในหมู่บ้านต้าหวังเก่งขนาดนี้เลยหรือ!”“ต้องไม่ใช่พวกเขาแน่นอน น่าจะเจ้าหน้าที่และทหารของทางการมากกว่า ข้าได้ยินมาว่ามีผู้ว่าคนใหม่มาประจำที่เมืองนี้!”พวกโจรตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่โจรโหดเหี้ยมที่ฆ่าคนมามากก็รู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังความแข็งแกร่งของหวงปิ้งหู่นั้นเป็นอันดับสองรองจากเฮยซินหู่ เขาป้องกันคนที่มารุมได้หลายสิบคนและเขายังนำโจรโหดเหี้ยมตั้งยี่สิบคนที่ฆ่าคนได้ไปด้วย ความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าคนที่อยู่บนเขาเสียอีก!เขายังถูกฆ่าได้แบบนี้ ถ้าคนจากภายนอกเข้ามาโจมตีล่ะก็ พวกเขาคงตายสถานเดียว!“จะตกใจอะไรกัน!
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 110
พวกโจรที่อยากจะหนีอยู่นานแล้วก็แยกย้ายรีบไปที่ประตูหลังทันที!ฟู่ว!เมื่อได้ยินว่าพวกโจรกำลังหลบหนี คนในกลุ่มก็โล่งใจและถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอกทุกคนมองหวังหยวนด้วยความชื่นชม!พอพวกยามร้องเตือน หวังหยวนจัดการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเช่นนั้นทันที พวกเขาก็ต่างรู้สึกหวั่นใจโจมตีพวกมันซึ่งๆหน้าได้ยังไง!ทันทีที่หวังหยวนอธิบายออกมา เขาก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลและไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำมันเมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้ หวังหยวนก็พูดถูกอีกครั้งหวังชิงชานพูดอย่างเป็นกังวล: "ฟังจากเสียงนั้นแล้ว น่าจะมีโจรอยู่ข้างในค่อนข้างเยอะ เราฆ่าไปไม่กี่คนเท่านั้น ต้าหู่และเอ้อหู พี่ใหญ่ข้าจะหยุดพวกเขาได้ไหม"ทุกคนก็กังวลเช่นกัน!“เชื่อในตัวลุงหานซาน!”หวังหยวนหนักใจมากเดิมทีเขามั่นใจมาก เมื่อได้ฟังจากต้าหู่และเอ้อหู่ สำหรับลุงหานซานที่ต้องรับมือสองคนคงไม่ยากเท่าไหร่แต่หลังจากที่เห็นเฮยซินหู่สวมชุดเกราะสีดำรูปแบบเดียวกัน ความมั่นใจของเขาก็สั่นคลอนพวกเขาทั้งสองมีชุดเกราะสีดำเหมือนกัน ดังนั้นความเป็นมาของทั้งสองต้องคล้ายกันและน่าจะแข็งแกร่งพอๆกัน!ในกรณีนี้ คนที่มีชุดเกราะสามารถเอาชนะคนที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 111
หวังหานซานทิ้งดาบของเขา "เจ้าสิบเจ็ด ความตายของท่านแม่ทัพมู่เป็นความผิดของราชสำนักต้าเย่ เป็นความผิดของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน เป็นความผิดของเจ้าหน้าที่ขุนนาง แต่มันไม่เกี่ยวกับประชาชนเมืองฝูเลยนะ เจ้ารู้ไหมว่าพวกเราลำบากแค่ไหน!”สีหน้าเฮยซินหู่ดูโกรธเคือง "ข้าไม่อยากต่อสู้เพื่อราชสำนักโสโครกนั้นและข้าไม่มีทักษะการเอาชีวิตรอดอื่น ๆ เลยตกสภาพมาเป็นโจรแบบนี้ แต่พี่ใหญ่นี่มันยังไงล่ะ ทำงานให้ราชสำนัก ลืมแล้วหรือว่าใครเป็นคนฆ่าแม่ทัพมู่?”“ข้าไม่ได้ทำงานให้กับราชสำนัก ข้าทำนาที่บ้าน!”หวังหานซานพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "หวังหยวนที่เจ้าจะฆ่า เป็นลูกพี่ลูกน้องของข้าจากหมู่บ้านเดียวกัน!""อะไรนะ?"เฮยซินหู่ตกใจหัวเราะสมเพชตัวเอง "ข้ามันตาบอดไปแล้วจริงๆ ข้ารับงานมางานหนึ่ง แล้วดันเกิดเรื่องพัวพันไปถึงพี่ใหญ่ของข้า แต่งานครั้งนี้เป็นของตระกูลหลิวจากเมืองฝู!"แววตาของหวังหานซานเคร่งเครียด "เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา"หลิวโหย่วไฉวางแผนชั่วให้หวังหยวนกู้เงินและหวังหยวนถูกกีดกันไม่ให้ขายสบู่ ทั้งหมดนี้มีตระกูลหลิวอยู่เบื้องหลัง!ตอนนี้เขามาที่นี่เพื่อจ่ายเงินว่าจ้างฆ่าคน!เฮยซินหู่พูดเล่าไปตา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 112
หญิงสาวหน้าตาดียิ้มอย่างขมขื่น "นายท่าน สำหรับท่านการสูญเสียพรหมจรรย์เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่การสูญเสียความซื่อสัตย์เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อพวกเราตกสภาพเช่นนี้แล้ว ครอบครัวของข้าคงยอมให้ข้าตายดีกว่ากลับไปอับอายเช่นนั้น!""ฮือ ๆ..."ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งร้องไห้เสียใจออกมาไม่ใช่ว่าพวกนางไม่มีบ้าน แต่มีบ้านแล้วกลับไปไม่ได้มากกว่า หากกลับไปก็มีแต่จะนำความอับอายมาสู่พ่อแม่"..."หวังหยวนตกใจยุคนี้ผู้หญิงให้ความสำคัญกับชื่อเสียงเป็นอย่างมากนี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหลี่ซื่อหานทั้งๆที่ถูกเจ้าของร่างคนก่อนทุบตีอย่างรุนแรง แต่ไม่ยอมจากไปไหนถ้าผู้หญิงพวกนี้กลับบ้าน อาจมีเรื่องซุบซิบลับหลังตามมามากมาย!พวกนางอยู่ที่นี่ยังพออยู่ได้ แต่ถ้าพวกนางกลับบ้าน เกรงว่าได้จมน้ำลายตายแน่!ในตอนนี้ เขารู้สึกได้ถึงความชั่วช้าของพวกโจรเหล่านี้ได้อย่างแท้จริง!“พี่หยวน!”เมื่อมองเหล่าหญิงสาวพวกนี้แล้ว หวังซื่อไห่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า "แล้วถ้าพาพวกนางกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวังล่ะ? ตอนนี้มีคนกินข้าวกันมากขึ้น ทั้งห้าคนที่ทำงานในโรงอาหารก็ยุ่งเกินไป ให้พวกนางมาช่วยได้นะ ""ก็ดี!"หวังหยวนพยักหน้า "ถ้าเจ้าอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 113
หวังหยวนพูดอย่างจริงจังหลังจากเห็นผู้หญิงเหล่านั้น เขาก็โกรธมากและอยากจะสับพวกโจรเป็นชิ้น ๆแต่คนอย่างเซี่ยซานหู่ถ้าปล่อยตัวเขานั้นมีค่ามากกว่าถูกฆ่าอย่างเปล่าประโยชน์!“นายท่านขอรับ ข้าไม่สนใจผู้หญิง พวกนั้นถูกพี่ใหญ่และพี่รองฉุดมาทั้งนั้น แต่อย่างที่ท่านว่า ข้าจะตั้งกฎเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นอีกในอนาคต!”เซี่ยซานหู่คารวะเขาออกจากห้อง ถอยออกจากบ้านไป ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าของเขาก็หยุดลง!หวังหานซานเดินเข้าไปในค่ายซานหู่พร้อมเฮยซินหู่ที่ถูกมัดมือไว้!“พี่ใหญ่ของข้าถูกจับมัดมือเช่นนี้ นายท่านมีลูกน้องที่มีความสามารถยอดเยี่ยมจริง ๆ!”เซี่ยซานหู่ออกไปเตร็ดเตร่นอกค่าย เจอเงินที่ฝังไว้จึงหยิบออกมาวิ่งลงจากเขา“เจ้าคือหวังหยวนสินะ ข้าคิดว่าเจ้าจะเก่งกาจไร้เทียมทาน แต่เจ้ากลับเป็นแค่บัณทิตหน้าอ่อนเนี้ยนะ!”เมื่อเขาได้เห็นหวังหยวน เซี่ยซานหู่มองเขาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไปมาด้วยสีหน้าดูถูก!นอกจากหน้าตาดีแล้ว เด็กคนนี้ไม่มีความน่าเกรงขามอะไรเลย จะไปเทียบกับแม่ทัพมู่ได้ยังไง!นอกจากฉลาดเป็นกรดแล้ว เขาไม่รู้จริงๆว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงยอมติดตามเขา!"หุบปาก!"หวังหานซานดุและพูดกับหวังหยวน "ผู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 114
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนขึ้นมา "ดูสิ รีบมาดูเร็ว หวังหยวนและคนอื่น ๆ กลับมาแล้ว!"ภายใต้แสงแดดยามเช้า คนกลุ่มหนึ่งค่อย ๆ เข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง!หวังหยวนขี่ม้าเลว สวมชุดเกราะสีดำห้อมล้อมไปด้วยแสงอาทิตย์ ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม!ต้าหู่และเอ้อหู่ กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง, หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซาน, หวังเสี่ยวซาน, และหานอู่หยา พ่อค้าปลาอายุน้อยยี่สิบสามคนเงยหน้าขึ้น และยืดอกขึ้นราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่ทัพที่ชนะศึกมา!ในตอนนี้ ไม่เหลือร่องรอยของความขี้ขลาดบนใบหน้า พวกเขาเต็มไปด้วยความกล้าหาญอันไร้ขอบเขตชนิดที่สามารถทลายภูเขา ฝ่าทะเลและปีนขึ้นไปสู่ท้องฟ้า พวกเขาไม่กลัวความยากลำบากใด ๆ อีกต่อไป!กลุ่มข้างหลังมีรถสามคัน!เกวียนคันหนึ่งมีผู้หญิงมากกว่าสิบคนนั่งมา เฮยซินหู่ที่มีหน้าตาดุร้ายถูกมัดไว้ และเกวียนนั้นเต็มไปด้วยศพของพวกโจรหวังหยวนกลับมาแล้ว และเขาก็พาคนมากมายมาด้วย พวกเขาทั้งหมดกลับมาแล้ว!นอกจากนี้เขายังนำเฮยซินหู่และศพโจรภูเขาจำนวนมากกลับมาพร้อมชัยชนะอันยิ่งใหญ่!ชาวบ้านดีใจมีความสุขมากจนลืมแม้แต่จะกระทืบหวังต้าจวินและวิ่งไปพร้อมกับตะโกนโห่ร้อง!"ท่านพี่!"หล
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 115
น่าอายมากที่กอดสามี และทำตัวรุ่มรามต่อหน้าคนมากมาย!"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"ชาวบ้านถึงกับหัวเราะ!“เอาล่ะ เรามาเริ่มเรื่องกันดีกว่า!”หวังหยวนโบกมือ ที่นี้ก็เงียบลง เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ค่ายซานหู่พ่ายแพ้แล้ว นับจากนี้ไปเราจะปลอดภัยอย่างแน่นอน! ทางการได้มอบรางวัลค่าหัวของเฮยซินหู่ และหวงปิ้งหู่รวมเป็นหนึ่งพันแปดร้อยตำลึง ในการต่อสู้ครั้งนี้ลุงหานซานมีบทบาทมากที่สุด เขารับไปห้าร้อยตำลึง"ชาวบ้านตกใจตัวเลขนี้!หวังหยวนกล่าวต่อ "ต้าหู่, เอ้อหู่ กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง ไล่ล่ากลุ่มโจรลำพังเมื่อคืนนี้ เป็นงานที่อันตรายมาก แต่ละคนรับไปหนึ่งร้อยตำลึง!"ต้าหู่และเอ้อหู่ดูตื่นเต้น แต่ก็ยังสามารถควบคุมตัวเองได้ เพราะพ่อของพวกเขาได้รับตั้งห้าร้อยตำลึงยืนอยู่ตรงหน้าสามพี่น้อง กัวฉาง, กัวเหลียง, กัวเฉียง หายใจไม่ออก นี่เป็นเงินจำนวนมหาศาลที่พวกเขาไม่เคยจินตนาการมาก่อนชาวบ้านมองดูทั้งห้าคนด้วยความอิจฉาหวังหยวน กล่าวเสริม "หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซานและ หวังเสี่ยวซานต่างก็พยายามอย่างมาก พวกเขาเผชิญหน้ากับกลุ่มโจรที่แข็งแกร่งของหวงปิ้งหู่ และฆ่าเซี่ยซานหู่ได้ต่อ แต่ละคนจะได้รับ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1270
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1269
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1268
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1267
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1266
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1265
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1264
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1263
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1262
