Share
บทที่ 1171
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1172
หลังจากที่ไป๋เจิ้นถังพูดจบ ไป๋ชิงชางก็ส่ายหน้าเขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร!พูดตามตรงคือเขาไม่อยากขัดแย้งกับหวังหยวนเลย!แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดต่อกับหวังหยวนมากนัก แต่เขาก็ชื่นชมหวังหยวนมากที่สุด!ไป๋ชิงชางชื่นชมทั้งบุคลิก ความกล้าหาญ ความรู้แม้กระทั่งความฉลาดปราดเปรื่อง และด้านอื่น ๆ ของหวังหยวน!ในสายตาของเขา หวังหยวนคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา เป็นเพื่อนสนิทที่สามารถพูดคุยอะไรกันก็ได้!“ท่านพ่อ ข้า... ไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะทำอย่างไรขอรับ”“อีกทั้ง... ตอนนี้เมืองหวงและตระกูลเซิ่งได้รุกคืบเข้ามาแล้ว เราควร... ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ก่อนหรือไม่ขอรับ?”ไป๋ชิงชางรีบพูด แต่ในใจเขา เขายังคงไม่ต้องการจัดการกับหวังหยวนเมื่อไป๋เจิ้นถังได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจ เขารู้ว่าลูกชายของเขาเป็นคนจิตใจอ่อนโยน จึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย“พ่อเข้าใจว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แต่ในกรณีนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ พ่อจะจัดการอย่างเต็มที่เอง”ไป๋เจิ้นถังพูดตามตรง ไป๋ชิงชางฟังแล้วจึงถอนหายใจก่อนพูดว่า “ท่านพ่อ ไม่ว่าเราจะวางแผนอะไรอยู่ตอนนี้ แต่เราก็ควรปล่อยหวังหยวนไปใช่หรือไม่ขอรับ?”“เพราะตราบใดที่มีเขาอย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1173
“ท่านพี่ ท่านพ่อคุยอะไรกับท่านบ้างเจ้าค่ะ?”ไป๋เฟยเฟยรู้สึกอยู่เสมอว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางจึงแอบหลบมาที่นี่ เพราะอย่างไรเสีย สถานะและความสามารถของนางก็ไม่ได้ด้อยเลย!ถ้าอยากจะออกจากตำหนักของตัวเองแล้วมายังตำหนักของพี่ชายก็ย่อมทำได้!“เฮ้อ...”ไป๋ชิงชางถอนหายใจ ไม่รู้จะเอ่ยคำใดเลยจริง ๆ!หากเขาบอกความจริงกับน้องสาวไป นางคงจะกังวลอย่างแน่นอน และอาจถึงกับบอกหวังหยวนด้วย ซึ่งถ้าพ่อรู้เข้า นางอาจจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง!แม้กระทั่ง...บางทีอาจทำให้เขาและหวังหยวนต้องทะเลาะกันก็ได้!เพราะเขายังไม่ได้คุยกับหวังหยวนเลย!หากการเจรจาเป็นไปด้วยดีในวันพรุ่งนี้ บางทีหวังหยวนอาจจะยอมตกลงที่จะเป็นมหาองครักษ์แห่งอาณาจักรต้าเป่ย!ดังนั้นหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไป๋ชิงชางจึงกล่าวว่า “ท่านพ่อต้องการเกลี้ยกล่อมหวังหยวนให้เป็นมหาองครักษ์ของอาณาจักรต้าเป่ยของเรา ซึ่งเป็นหนึ่งในสามขุนนางชั้นสูงสุด!”ทันทีที่ไป๋เฟยเฟยได้ฟังเช่นนั้นก็ตกใจนางเข้าใจถึงเจตนาดีในเรื่องนี้ แต่ก็เข้าใจถึงอันตรายที่แฝงอยู่ด้วย!ท่านพ่อเลือกเกลี้ยกล่อมหวังหยวนในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการปล่อยเขาไป!และจะไม่ปล่อยเขาไปง่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1174
ไป๋เฟยเฟยรู้ตัวว่าตนหลงรักหวังหยวน!เมื่อนางรู้เรื่องดังกล่าว นอกเหนือจากการเป็นห่วงความปลอดภัยของหวังหยวนแล้ว นางยังกังวลมากด้วยว่าหวังหยวนจะหันมาต่อต้านตระกูลไป๋ด้วยเหตุนี้หรือไม่!หากเป็นเช่นนั้นหัวใจของนางคงถึงคราวแตกสลายแล้วจริง ๆ!นางจึงจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น!เมื่อกลับมาถึงห้องของตนเอง ไป๋เฟยเฟยก็รีบหยิบพู่กันและกระดาษออกมาตอนนี้นางไม่อาจไปเจอหวังหยวนได้ แม้ว่าจะต้องการก็ตาม จึงทำได้เพียงเขียนจดหมายถึงหวังหยวนเพื่อบอกข่าวแก่เขา!นางใช้เวลาครึ่งชั่วยามในการเขียนให้เสร็จ จากนั้นนางก็มอบจดหมายให้คนสนิทของนางแอบนำไปส่งให้หวังหยวน!หวังหยวนกำลังเตรียมตัวเข้านอนอยู่ในห้อง เมื่อเขาได้ยินเสียงบางอย่างพุ่งแหวกอากาศเข้ามา จึงหันไปมองแล้วเห็นลูกธนูยิงเข้ามาพร้อมกับมีจดหมายผูกอยู่หวังหยวนหรี่ตาแล้วยกยิ้มฝืดเฝื่อนดูนี่สิ...เกรงว่าสถานการณ์คงจะไม่ค่อยดีนัก!เขาถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปแล้วเปิดจดหมายออกอ่าน เพื่อยืนยันการคาดเดาของตน'หวังหยวน หากท่านได้อ่านจดหมายฉบับนี้ก็โปรดอย่าตำหนิข้าเลย อันที่จริงแล้วข้าไม่อยากบอกท่านเรื่องนี้ คือว่า... เราเป็นเพื่อนกัน แต่สำหรับข้านั้นไม่ได้ม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1175
ไป๋ชิงชางไม่ได้พูดเพื่อประจบประแจง!พูดตามตรงคือห้องเครื่องของที่นี่ไม่สามารถทำอาหารที่มีรสชาติเช่นนั้นได้!หวังหยวนยิ้มโดยไม่เอ่ยคำใดอีก เขารู้ว่าที่ไป๋ชิงชางมหาเขาในวันนี้เพราะมีเรื่องจะพูดกับเขาแน่นอน จึงรออยู่ที่นี่ทั้งสองพูดคุยกันขณะรับประทานอาหาร พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย แต่ก็เป็นการพูดอ้อมค้อมและเห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่อยากจะพูดจริง ๆ แต่ก็ยังไม่พูดออกมาเมื่อหวังหยวนเห็นเขาทำเช่นนี้ก็ทำอะไรไม่ค่อยถูก แต่เขาเห็นได้ว่าไป๋ชิงชางไม่รู้ว่าจะพูดกับตนอย่างไรจริง ๆ!แต่ไป๋ชิงชางไม่อาจทนอ้อมค้อมได้อีกต่อไป เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนมองหน้าหวังหยวนแล้วพูดว่า “หวังหยวน วันนี้ข้ามีเรื่องสำคัญจะบอกท่าน”เมื่อหวังหยวนได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า“ท่านพูดมาได้เลย ข้าจะฟัง”หวังหยวนวางชามและตะเกียบลงแล้วมองไป๋ชิงชางด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าไป๋ชิงชางคิดอยู่นาน และในที่สุดก็รวบรวมความกล้าพูดออกมาว่า “หวังหยวน ท่านเคยคิดอยากรับใช้อาณาจักรต้าเป่ยบ้างหรือไม่?”หวังหยวนส่ายหน้าทันทีโดยไม่ลังเล“ข้าไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย”ไป๋ชิงชางฟังแล้วก็ไม่แปลกใจเลย เขารู้ว่าหวังหยวนจะต้องตอบเช่นน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1176
ไป๋ชิงชางสูดหายใจเข้าลึก ความสงสัยฉายแววในดวงตาของเขา เพราะเขาไม่รู้ว่าจะนิยามความสุขตามมุมมองของเขาอย่างไรดี!หากเขาอยู่ในตำแหน่งสูงก็ควรจะมีความสุขมาก แต่ไป๋ชิงชางกลับไม่ค่อยรู้สึกเช่นนั้นเลยไม่ใช่ว่าไม่พอใจ แต่แค่รู้สึกเหนื่อยเกินไปแม้ว่าหลังจากทำสิ่งต่าง ๆ ได้ประสบความสำเร็จจะทำให้เขามีความสุขมากก็ตามแต่เขายังคงไม่สามารถตอบคำถามของหวังหยวนได้ และเขายังเข้าใจสิ่งที่หวังหยวนต้องการสื่อได้อีกด้วย!“ท่านตอบไม่ได้หรือ? ความสุขนั้นยากที่จะนิยามจริง ๆ อย่างน้อยสำหรับข้า ข้าคิดว่าความสุขควรจะเป็นความรู้สึกสุขใจอย่างแท้จริง”“ความสุขคืออะไร? มีอาหารให้กินเพียงพอ มีเสื้อผ้าเพียงพอ ไม่ถูกคุกคาม ไม่ถูกคนอื่นข่มขู่ มีเวลาทำสิ่งที่อยากทำ มีเพื่อนสนิทมิตรสหายมากมาย สิ่งเหล่านี้แหละ... ที่ข้าคิดว่ามันคือความสุข”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋ชิงชางก็ถอนหายใจความสุขเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีได้!โลกที่หวังหยวนพูดถึงนั้นเปรียบเสมือนสวรรค์!พูดตามตรงคือแม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังไม่กล้าพูดเลยว่าเขาสามารถทำให้แผ่นดินเป็นเช่นนั้นได้!“พี่หวัง เรื่องนี้มันยากเกินไปจริง ๆ…”ไป๋ชิงชางยิ้มฝืดเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1177
ในเวลานี้หวังหยวนยังคงนั่งอยู่ที่ลานบ้าน จานอาหารบนโต๊ะหายไปแล้ว แต่ยังมีกาน้ำชาตั้งไว้หวังหยวนยังต้มน้ำร้อนรอให้ไป๋เจิ้นถังมาถึงด้วยซ้ำ!ไม่ว่าจะเป็นไป๋เฟยเฟยหรือไป๋ชิงชาง ก็ไม่สามารถหยุดไป๋เจิ้นถังได้!ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของไป๋เจิ้นถัง!หวังหยวนรู้ว่าไป๋เจิ้นถังกลัวเขา!กลัวอำนาจของเขา แต่ก็ยังอยากควบคุมอำนาจของเขาด้วย!ไม่ใช่กลัวแค่ในปัจจุบันแต่ยังรวมถึงอนาคตด้วย แม้กระทั่งอีกร้อยปีต่อจากนี้!หวังหยวนย่อมเข้าใจความคิดของไป๋เจิ้นถังดี เขาจึงอยากคุยกับไป๋เจิ้นถัง เพื่อดูว่าเขาจะยอมล้มเลิกความคิดหรือไม่!เพราะเขาไม่อยากขัดแย้งกับตระกูลไป๋เลย!ทันใดนั้นไป๋เจิ้นถังก็มาถึง เขาหรี่ตาลงเมื่อเห็นหวังหยวนนั่งจิบชารอเขาอยู่ตรงนั้น“หวังหยวน ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้ว่าข้ากำลังมา”ไป๋เจิ้นถังเดินเข้ามาหาหวังหยวนด้วยรอยยิ้ม แล้วนั่งตรงข้ามเขา!“แน่นอน ฝ่าบาทลองดื่มชาที่ข้าเพิ่งชงดูเถิด”หวังหยวนรินชาให้เขาแล้ววางไว้ตรงหน้าเขาไป๋เจิ้นถังหยิบมันขึ้นมาดื่มหมดในอึกเดียวโดยไม่ลังเล“ไม่เลว ชาชั้นดี”หวังหยวนหัวเราะแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทไม่กังวลว่าข้าจะวางยาพิษในชาหรือ?”ไป๋เจิ้นถังได้ฟังเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1178
หลังจากที่หวังหยวนพูดถ้อยคำเหล่านั้นออกไป สีหน้าของไป๋เจิ้นถังก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย!พูดตามความจริง...แม้ว่าหวังหยวนจะยอมเป็นมหาองครักษ์จริง ๆ แต่เขาก็ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี!เพราะเขาหวาดกลัวหวังหยวนจากก้นบึ้งของหัวใจ!ดังนั้นหากมีโอกาส เขาจะพยายามยึดพลังของหวังหยวนมาไว้ในมือของเขาเองอย่างแน่นอน!ในขณะนี้สีหน้าของไป๋เจิ้นถังเริ่มมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆหวังหยวนยกยิ้มขณะมองไป๋เจิ้นถัง เพราะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นจึงพูดว่า “ฝ่าบาท ข้ารู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรอยู่ ท่านอยากจะเกลี้ยกล่อมข้า แต่ก็ยังกังวลอยู่จึงรู้สึกลังเล”“ท่านกังวลว่าข้าจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงแผ่นดินในอนาคตใช่หรือไม่ และท่านก็ยิ่งกังวลมากขึ้นว่า แม้ว่าข้าจะไม่ได้ต่อสู้แย่งชิงแผ่นดิน แต่ลูกหลานของข้าก็จะทำเช่นนั้นอยู่ดี”“ดังนั้น... ไม่ว่าข้าจะทำอย่างไรท่านก็ไม่เชื่อใจข้าอยู่ดี และท่านจะไม่โล่งใจจนกว่าพลังของข้าจะอยู่ในมือของท่านใช่หรือไม่?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ ไป๋เจิ้นถังก็สูดหายใจเข้าลึก ในเมื่ออีกฝ่ายพูดทุกอย่างออกมาแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกต่อไป“ใช่แล้ว หวังหยวน หากเจ้าสามารถยอมจำนนต่อตระกูลไป๋ของข้าได
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1179
เมื่อเขาตะโกน เหล่าทหารผู้มีวรยุทธ์ชั้นสูงหลายสิบคนก็รีบวิ่งเข้ามาในลานบ้าน!“ตอนนี้ข้าแค่ต้องออกคำสั่งเท่านั้น หวังหยวน หัวของเจ้าจะหลุดจากบ่าทันที!”“ข้าจะถามเจ้าอีกครั้งเดียว ว่าเจ้าจะยอมแพ้หรือจะ... ตาย!”ไป๋เจิ้นถังแทบรอไม่ไหวแล้ว!เพราะเขาเข้าใจความคิดของหวังหยวนว่าจะไม่ยอมจำนน!แม้ว่าตอนนี้เขาจะดำเนินการอย่างหุนหันพลันแล่น ไร้ความเมตตา และไม่ยุติธรรมก็ตาม!แต่ว่า…เขาต้องทำเช่นนี้ในฐานะฮ่องเต้!หวังหยวนก็สามารถเข้าใจได้ เขาจึงไม่โกรธเลย เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ผู้ใดไม่เห็นแก่ตัว ผู้นั้นจะถูกสวรรค์ลงทัณฑ์!แต่หวังหยวนยังคงถามว่า “ฝ่าบาท ท่านเองก็ทราบดีอยู่แล้วว่าข้าท่านจะไม่ยอม”“ว่าแต่... ท่านจะลงมือกับข้าจริงหรือ?”หวังหยวนถามประโยคนี้อีกครั้งไป๋เจิ้นถังถอนหายใจแล้วพูดว่า “หวังหยวน ไม่ใช่ว่าข้าอยากลงมือจัดการเจ้า แต่ว่า... เจ้าเองก็สามารถเข้าใจได้ว่าการอยู่ร่วมกันเป็นเรื่องยากสำหรับเรา และเพื่อจุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ ข้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ ดังนั้น…”“อย่าได้โทษข้าเลย จงยอมรับเสียเถิด!”ไป๋เจิ้นถังตัดสินใจแล้วในเวลานี้!ทันทีที่เขาโบกมือ กองทหารเหล่านี้ก็จะเข้าไปจั
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1255
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1254
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1253
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
