Share
บทที่ 1244
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1245
เมื่อต้าหู่เห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ จึงหยุดมือทันที ไม่ได้จัดการกับพวกเขาต่อเขาเดินเข้าไปหาเด็กกลุ่มนี้ทีละก้าว แล้วถามด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกครั้งว่า “พวกเจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดจึงมาเป็นโจรที่นี่?”เด็กหลายคนตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัวจนแทบขวัญกระเจิง!พวกเขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้นโดยไม่รู้ตัว และพยายามถอยหลังหนีไปเรื่อย ๆ เห็นได้ชัดว่าต้าหู่ดูเหมือนจะไม่คิดจะจัดการกับพวกเขาต่อไปแล้ว แต่กลับถามถึงที่มาของพวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ทำให้เด็กคนหนึ่งที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม จู่ ๆ ก็ตาแดงก่ำแล้วน้ำตาไหลพราก“พวกเรา... พวกเราเป็นคนเขตหลิน...”“เขตหลินหรือ?”หลังจากที่ต้าหู่ได้ทราบที่มาของพวกเขา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ก่อนหันกลับไปมองหวังหยวนโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็มองไปที่เด็ก ๆ เหล่านี้แล้วถามกลับไปอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจังว่า “แล้วอย่างไรต่อ?”เด็กโตซึ่งเป็นหัวหน้าปาดน้ำตาบนใบหน้า เขาอดกลั้นสะอื้นไม่อยู่ขณะพูดด้วยเสียงเบาว่า “พวกเราไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ต้องพึ่งพาอาศัยกันมาตั้งแต่เด็ก และไม่รู้ว่าจะไปหาเงินได้จากที่ไหน...”“พวกเราเคยตั้งแผงขายของ แต่ก็ถูกไล่และยังถูกขโมยของไปด้วย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1246
จู่ ๆ สีหน้าของเด็กหนุ่มที่ดูโตที่สุดก็พลันเปลี่ยนไปกลายเป็นเคียดแค้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ขณะกัดฟันเล่าด้วยความเกลียดชังว่า “หากไม่ใช่เพราะหัวหน้าเขตหลิน พวกเราคงไม่กลายเป็นเช่นนี้หรอก!”เมื่อหวังหยวนเห็นเด็กหนุ่มโกรธมากก็ยิ่งมีสีหน้าจริงจังขึ้นแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าเล่ามาให้ละเอียด!”เด็กหนุ่มปาดน้ำตาบนใบหน้า ดวงตาของเขาฉายแววคับข้องใจและเกลียดชัง ขณะกำหมัดแน่นพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “หัวหน้าเขตหลินเป็นผู้มีอำนาจจอมฉ้อฉลรายใหญ่!”“เปรี้ยง”หวังหยวนรู้สึกราวกับว่าในหัวของเขามีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ จึงถามด้วยความสงสัยว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”เด็กหนุ่มเช็ดน้ำตาบนใบหน้าอย่างแรง เขาเกร็งกำปั้นแน่นแล้วพูดด้วยเสียงหนักแน่นว่า “เขาเป็นหัวหน้าเขต แต่สิ่งที่เขาทำล้วนเป็นไปเพื่อประโยชน์ส่วนตัวของเขาทั้งนั้น!”“เขาไม่เพียงแต่ยึดที่ดินของชาวบ้านในเขตทั้งหมด แต่ยังยึดแรงงานชาวบ้านและโรงงานทั้งหมดอีกด้วย!”“อะไรนะ มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ!”สีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนไปในทันที หากหัวหน้าเขตหลินทำเรื่องเช่นนี้ ชาวบ้านก็คงจะต้องทุกข์ยา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1247
เมื่อหวังหยวนได้ฟังคำบอกเล่าเหล่านี้ก็ตกใจอย่างมาก!เดิมทีเขาคิดว่าตระกูลกวนแห่งเมืองจวิ้นนั้นชั่วร้ายไร้ยางอายมากแล้ว!แต่ไม่คิดเลยว่าหัวหน้าเขตหลินผู้นี้จะเลวร้ายยิ่งกว่า!การปฏิรูปนโยบายใหม่นั้นไม่เป็นความเท็จ แต่เขากลับแอบอ้างว่าได้ปฏิบัติตามแล้ว และได้กักขังผู้คนทั้งเมืองไว้!ช่างเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตเสียจริง!“ดังนั้นพวกข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะเป็นโจรปล้นสะดมอยู่เช่นนี้ แม้จะไม่อยากทำ แต่ก็... ไม่มีทางเลือก!”เมื่อเด็กหนุ่มทั้งหลายกล่าวจบ หวังหยวนก็ถอนหายใจดูเหมือนว่า...เขาจะคิดง่ายเกินไปเสียแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าหากได้มอบนโยบายใหม่ให้แล้ว คนเหล่านี้จะต้องบริหารได้ดีขึ้น!แต่ใครจะรู้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นพวกกินคนไม่คายกระดูก!“ดูท่าจะต้องใช้กำลังเสียแล้ว!”หวังหยวนสูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความโกรธเคือง!หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ แม้ว่าเมืองหลิงจะไม่ใหญ่โตนัก แต่เขตต่าง ๆ ก็ไม่เล็กเลย เกรงว่าเขตเหล่านี้คงมีปัญหาไม่มากก็น้อย!หวังหยวนจึงตัดสินใจที่จะเริ่มต้นจากต้นตอ!“ต้าหู่ เรียกเกาเล่อมา”หวังหยวนกล่าวจบ ต้าหู่ก็ส่งจดหมายด้วยนกพิราบสื่อสาร ครึ่งวันต่อม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
หวังหยวนย่อมรู้เรื่องราวในราชสำนักเมืองหวงเป็นอย่างดี แต่สำหรับเรื่องในวังหลัง เขากลับไม่รู้มากนัก!หลังจากที่ฮ่องเต้องค์ก่อนแห่งเมืองหวงสวรรคต เซียวฉู่ฉู่ก็ได้ปกครองเมืองหวงมาหลายปีแล้ว วังหลังก็สงบสุข ไม่มีการแย่งชิงอำนาจกันแต่อย่างใด!แล้วจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร!“พี่หยวน ฮ่องเต้ก่อนมีพระสนมหลายองค์ แต่ที่ทรงโปรดปรานที่สุด นอกจากไทเฮาก็คืออันกุ้ยเหริน และเจิ้งกุ้ยเหริน!”“ข้าไม่รู้จักกุ้ยเหรินทั้งสองนี้มากนัก แต่ผู้ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับไทเฮาก็คือเจิ้งกุ้ยเหริน ส่วนอันกุ้ยเหรินนั้นมีความขัดแย้งกันบ้าง”“เพียงแต่... นางไม่น่าจะมีเหตุผลพอที่จะลอบปลงพระชนม์ไทเฮาได้!”“พี่หยวน... เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะไม่ใช่กุ้ยเหรินทั้งสองนี้?”เมื่อหวังหยวนได้ฟังเช่นนี้ก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชาเรื่องนี้ไม่สามารถสืบสวนได้อย่างชัดเจนนัก แต่ว่า...หากเซียวฉู่ฉู่เป็นเช่นนี้ เมืองหวงคงต้องเกิดความวุ่นวายเป็นแน่!และความวุ่นวายครั้งนี้อาจยิ่งใหญ่กว่าต้าเย่เสียอีก!อ๋องทั้งสามถูกเซียวฉู่ฉู่ปราบปรามได้ก็คงไม่มีอะไรผิดปกติ!เพราะพวกเขาล้วนเป็นพี่น้องของฮ่องเต้องค์ก่อน ย่อมเต็มใจที่จะช่วย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
ไม่นานนักหวังหยวนก็มาถึงวังหลวงแล้วด้วยความช่วยเหลือขององครักษ์เงา จึงไม่มีผู้ใดรู้เลยว่าเขามา!หวังหยวนและเชียนหลงเข้าไปในตำหนักของเซียวฉู่ฉู่ ซึ่งที่นั่นมีเพียงหวงฝู่ฉิวอยู่ด้วยเมื่อหวังหยวนเข้าไปก็เห็นเซียวฉู่ฉู่มีใบหน้าซีดเซียว สีหน้าดูไม่ดีเลย!“ไทเฮา เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?”หวังหยวนไม่เข้าใจ เมื่อครั้งก่อนที่ปราบตระกูลเซิ่ง เซียวฉู่ฉู่ยังแข็งแรงดี!แต่บัดนี้เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้!เมื่อเซียวฉู่ฉู่ได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจแล้วส่ายหน้า“ข้าเองก็ไม่ทราบ แต่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!”เซียวฉู่ฉู่ถอนหายใจด้วยความเจ็บปวดโดยสาเหตุที่หวังหยวนพาเชียนหลงมาด้วย ก็เพราะเชียนหลงบอกว่าตนเองมีความรู้ด้านการแพทย์แม้ว่าจะรู้สึกประหลาดใจที่เชียนหลงรู้จักทั้งบทกวีและเพลงกลอน รวมถึงการรักษาโรคด้วยแต่หวังหยวนก็รู้ว่าเชียนหลงเป็นผู้ที่มีตัวตนลึกลับ จึงได้พานางมาด้วย“ไทเฮา ข้าพาสหายผู้นี้มาด้วยเพราะนางเป็นหมอ ให้นางตรวจอาการท่านก่อนเถิด!”หวังหยวนรีบพูด เมื่อพูดจบเซียวฉู่ฉู่ก็ส่ายหน้า“หวังหยวน เจ้าจงฟังข้าพูดให้จบก่อน แล้วค่อยตรวจทีหลังก็ยังไม่สาย!”“ข้าเกรงว่าหากข้าไม่พูดสิ่งนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
สิบปีที่ต้องอยู่ในเมืองหวง!ไม่คุ้นเคยกับผู้คนและสถานที่และต้องจากหมู่บ้านต้าหวังไปสิบปี!หวังหยวนยอมได้หรือ?ชายคนนี้...ให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากเกินไปแล้วกระมัง?เรื่องนี้ทำให้...นางรู้สึกประหลาดใจและตกใจมากจริง ๆ!เซียวฉู่ฉู่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวนแล้ว นางก็รีบดึงหวงฝู่ฉิวมาแล้วให้เขานั่งลงบนพื้น!“เรียกอาจารย์สิ!”หวงฝู่ฉิวเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังมาก“ท่านอาจารย์!”หวังหยวนยิ้มแล้วลูบหัวของเขา“ไทเฮา ท่านสามารถบอกข้าได้หรือไม่ ว่าผู้ใดเป็นคนลงมือทำร้ายท่าน?”เมื่อหวังหยวนพูดจบ เซียวฉู่ฉู่ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วส่ายหน้า“เรื่องนี้...ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน แต่... ข้าคาดเดาว่าคงจะเป็นใครสักคนในวังหลัง”“หวังหยวน เจ้าต้องคอยจับตามองพวกนางไว้ให้ดี!”“อย่าให้พวกนางทำร้ายฉิวเอ้อร์ได้!”สิ่งที่เซียวฉู่ฉู่เป็นห่วงมากที่สุดก็คือเด็กคนนี้!หวังหยวนพยักหน้า“ฆ่าไทเฮาก็เพราะต้องการตำแหน่งไทเฮา!”“แต่ยังมีพระสนมอีกสองคน ยังไม่แน่ว่าผู้ใดเป็นฆาตกรที่คิดจะสังหารไทเฮา!”“หากเป็นเช่นนั้น... ก็ให้ทั้งสองคนมีฐานะเท่าเทียมกัน รอให้คนใดคนหนึ่งใจร้อนจนทนไม่ไหว แล้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
เซียวฉู่ฉู่ครุ่นคิดในใจพลางพินิจมองหวังหยวน ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น“ครึ่งปีหรืออาจจะปีหนึ่งก็คงไม่มีปัญหา...”“เพียงแต่... หวังหยวน เจ้าคิดว่าข้าจะออกไปอย่างไรดี?”“หรือก็คือข้าควรจะใช้เหตุผลใดในการจากไป?”เมื่อเซียวฉู่ฉู่ถามคำถามนี้ หวังหยวนก็ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น“บัดนี้มีหนทางอยู่สองทาง”“ทางหนึ่งคือกล่าวไปตามความจริง อีกทางหนึ่งคือกล่าวด้วยคำลวง”เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ เซียวฉู่ฉู่ก็เข้าใจได้โดยง่าย“หนทางทั้งสองนี้ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย”คำกล่าวนี้ย่อมถูกต้องแล้ว หากมีทางเลือกสองทางย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย“หากกล่าวไปตามความจริง แม้ว่าอาจจะเกิดความวุ่นวาย แต่ความวุ่นวายนั้นก็คงไม่ยืดเยื้อนัก อย่างน้อยในช่วงปีนี้ก็น่าจะยังไม่เกิดอะไรขึ้น”“แต่แน่นอนว่าหากเลยไปกว่าหนึ่งปีแล้วท่านยังไม่เสด็จกลับ ก็อาจเกิดความวุ่นวายหนักได้!”“แต่หากกล่าวด้วยคำลวง เกรงว่าบัดนี้... ก็อาจเกิดความวุ่นวายได้ในทันที!”“ความวุ่นวายนี้ แม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย แต่ก็อาจทำให้รู้ได้โดยง่ายว่าผู้ใดเป็นคนคิดร้ายต่อท่าน!”หวังหยวนอธิบายถึงข้อดีข้อเสียทั้งหมดให้ฟังเซียวฉู่ฉู่พย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
หวังหยวนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจึงได้ข้อสรุปนี้มา“คุณชาย ช่างคิดได้อย่างถ่องแท้”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เชียนหลงก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง“คุณชาย ข้าใคร่จะถามท่านว่า ท่าน... เหตุใดจึงไม่ทรงสงสัยเรื่องที่ข้าจะสามารถรักษาไทเฮาให้หายได้?”หวังหยวนจ้องมองหน้าเชียนหลง แล้วกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา“สาวน้อย เมื่อเจ้ากล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะบอกเจ้าให้ก็แล้วกัน”“แท้จริงแล้ว... เมื่อได้พบเจ้าครั้งแรกในงานประชุมกวีชิงหลง ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนธรรมดา”“เพียงแต่เจ้ามีจิตใจที่เมตตา บริสุทธิ์ และจะไม่คิดร้ายต่อข้า ข้าจึงให้เจ้ามาอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง เพื่อให้เจ้ามีที่พำนักอันสงบสุข”“ส่วนเรื่องตัวตนของเจ้า แท้จริงแล้วไม่ได้สำคัญสำหรับข้า”หวังหยวนกล่าวด้วยความจริงใจ เขาไม่ค่อยเชื่อนักว่าเชียนหลงจะเป็นเพียงคนธรรมดาตั้งแต่แรกเริ่ม “คุณชาย ในเมื่อท่านรู้เช่นนั้นแล้ว ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะคิดร้ายต่อท่าน?”เชียนหลงเกิดความสงสัยขึ้นมา โดยปกติแล้วหากเป็นคนแปลกหน้า ก็ควรมีความระมัดระวังบ้างไม่ใช่หรือ!แล้วเหตุใด...ถึงได้เชื่อใจได้โดยง่ายดายเช่นนี้!หวังหยวนยกยิ้มแล้วถามกลับ“แล้วเจ้าจะคิดร้ายต่อข้าหรือ
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1255
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1254
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1253
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
