Share
บทที่ 1247
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1248
หวังหยวนย่อมรู้เรื่องราวในราชสำนักเมืองหวงเป็นอย่างดี แต่สำหรับเรื่องในวังหลัง เขากลับไม่รู้มากนัก!หลังจากที่ฮ่องเต้องค์ก่อนแห่งเมืองหวงสวรรคต เซียวฉู่ฉู่ก็ได้ปกครองเมืองหวงมาหลายปีแล้ว วังหลังก็สงบสุข ไม่มีการแย่งชิงอำนาจกันแต่อย่างใด!แล้วจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร!“พี่หยวน ฮ่องเต้ก่อนมีพระสนมหลายองค์ แต่ที่ทรงโปรดปรานที่สุด นอกจากไทเฮาก็คืออันกุ้ยเหริน และเจิ้งกุ้ยเหริน!”“ข้าไม่รู้จักกุ้ยเหรินทั้งสองนี้มากนัก แต่ผู้ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับไทเฮาก็คือเจิ้งกุ้ยเหริน ส่วนอันกุ้ยเหรินนั้นมีความขัดแย้งกันบ้าง”“เพียงแต่... นางไม่น่าจะมีเหตุผลพอที่จะลอบปลงพระชนม์ไทเฮาได้!”“พี่หยวน... เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะไม่ใช่กุ้ยเหรินทั้งสองนี้?”เมื่อหวังหยวนได้ฟังเช่นนี้ก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชาเรื่องนี้ไม่สามารถสืบสวนได้อย่างชัดเจนนัก แต่ว่า...หากเซียวฉู่ฉู่เป็นเช่นนี้ เมืองหวงคงต้องเกิดความวุ่นวายเป็นแน่!และความวุ่นวายครั้งนี้อาจยิ่งใหญ่กว่าต้าเย่เสียอีก!อ๋องทั้งสามถูกเซียวฉู่ฉู่ปราบปรามได้ก็คงไม่มีอะไรผิดปกติ!เพราะพวกเขาล้วนเป็นพี่น้องของฮ่องเต้องค์ก่อน ย่อมเต็มใจที่จะช่วย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1249
ไม่นานนักหวังหยวนก็มาถึงวังหลวงแล้วด้วยความช่วยเหลือขององครักษ์เงา จึงไม่มีผู้ใดรู้เลยว่าเขามา!หวังหยวนและเชียนหลงเข้าไปในตำหนักของเซียวฉู่ฉู่ ซึ่งที่นั่นมีเพียงหวงฝู่ฉิวอยู่ด้วยเมื่อหวังหยวนเข้าไปก็เห็นเซียวฉู่ฉู่มีใบหน้าซีดเซียว สีหน้าดูไม่ดีเลย!“ไทเฮา เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?”หวังหยวนไม่เข้าใจ เมื่อครั้งก่อนที่ปราบตระกูลเซิ่ง เซียวฉู่ฉู่ยังแข็งแรงดี!แต่บัดนี้เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้!เมื่อเซียวฉู่ฉู่ได้ฟังดังนั้นก็ถอนหายใจแล้วส่ายหน้า“ข้าเองก็ไม่ทราบ แต่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว!”เซียวฉู่ฉู่ถอนหายใจด้วยความเจ็บปวดโดยสาเหตุที่หวังหยวนพาเชียนหลงมาด้วย ก็เพราะเชียนหลงบอกว่าตนเองมีความรู้ด้านการแพทย์แม้ว่าจะรู้สึกประหลาดใจที่เชียนหลงรู้จักทั้งบทกวีและเพลงกลอน รวมถึงการรักษาโรคด้วยแต่หวังหยวนก็รู้ว่าเชียนหลงเป็นผู้ที่มีตัวตนลึกลับ จึงได้พานางมาด้วย“ไทเฮา ข้าพาสหายผู้นี้มาด้วยเพราะนางเป็นหมอ ให้นางตรวจอาการท่านก่อนเถิด!”หวังหยวนรีบพูด เมื่อพูดจบเซียวฉู่ฉู่ก็ส่ายหน้า“หวังหยวน เจ้าจงฟังข้าพูดให้จบก่อน แล้วค่อยตรวจทีหลังก็ยังไม่สาย!”“ข้าเกรงว่าหากข้าไม่พูดสิ่งนี้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1250
สิบปีที่ต้องอยู่ในเมืองหวง!ไม่คุ้นเคยกับผู้คนและสถานที่และต้องจากหมู่บ้านต้าหวังไปสิบปี!หวังหยวนยอมได้หรือ?ชายคนนี้...ให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากเกินไปแล้วกระมัง?เรื่องนี้ทำให้...นางรู้สึกประหลาดใจและตกใจมากจริง ๆ!เซียวฉู่ฉู่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวนแล้ว นางก็รีบดึงหวงฝู่ฉิวมาแล้วให้เขานั่งลงบนพื้น!“เรียกอาจารย์สิ!”หวงฝู่ฉิวเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังมาก“ท่านอาจารย์!”หวังหยวนยิ้มแล้วลูบหัวของเขา“ไทเฮา ท่านสามารถบอกข้าได้หรือไม่ ว่าผู้ใดเป็นคนลงมือทำร้ายท่าน?”เมื่อหวังหยวนพูดจบ เซียวฉู่ฉู่ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วส่ายหน้า“เรื่องนี้...ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน แต่... ข้าคาดเดาว่าคงจะเป็นใครสักคนในวังหลัง”“หวังหยวน เจ้าต้องคอยจับตามองพวกนางไว้ให้ดี!”“อย่าให้พวกนางทำร้ายฉิวเอ้อร์ได้!”สิ่งที่เซียวฉู่ฉู่เป็นห่วงมากที่สุดก็คือเด็กคนนี้!หวังหยวนพยักหน้า“ฆ่าไทเฮาก็เพราะต้องการตำแหน่งไทเฮา!”“แต่ยังมีพระสนมอีกสองคน ยังไม่แน่ว่าผู้ใดเป็นฆาตกรที่คิดจะสังหารไทเฮา!”“หากเป็นเช่นนั้น... ก็ให้ทั้งสองคนมีฐานะเท่าเทียมกัน รอให้คนใดคนหนึ่งใจร้อนจนทนไม่ไหว แล้ว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1251
เซียวฉู่ฉู่ครุ่นคิดในใจพลางพินิจมองหวังหยวน ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น“ครึ่งปีหรืออาจจะปีหนึ่งก็คงไม่มีปัญหา...”“เพียงแต่... หวังหยวน เจ้าคิดว่าข้าจะออกไปอย่างไรดี?”“หรือก็คือข้าควรจะใช้เหตุผลใดในการจากไป?”เมื่อเซียวฉู่ฉู่ถามคำถามนี้ หวังหยวนก็ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น“บัดนี้มีหนทางอยู่สองทาง”“ทางหนึ่งคือกล่าวไปตามความจริง อีกทางหนึ่งคือกล่าวด้วยคำลวง”เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ เซียวฉู่ฉู่ก็เข้าใจได้โดยง่าย“หนทางทั้งสองนี้ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย”คำกล่าวนี้ย่อมถูกต้องแล้ว หากมีทางเลือกสองทางย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย“หากกล่าวไปตามความจริง แม้ว่าอาจจะเกิดความวุ่นวาย แต่ความวุ่นวายนั้นก็คงไม่ยืดเยื้อนัก อย่างน้อยในช่วงปีนี้ก็น่าจะยังไม่เกิดอะไรขึ้น”“แต่แน่นอนว่าหากเลยไปกว่าหนึ่งปีแล้วท่านยังไม่เสด็จกลับ ก็อาจเกิดความวุ่นวายหนักได้!”“แต่หากกล่าวด้วยคำลวง เกรงว่าบัดนี้... ก็อาจเกิดความวุ่นวายได้ในทันที!”“ความวุ่นวายนี้ แม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย แต่ก็อาจทำให้รู้ได้โดยง่ายว่าผู้ใดเป็นคนคิดร้ายต่อท่าน!”หวังหยวนอธิบายถึงข้อดีข้อเสียทั้งหมดให้ฟังเซียวฉู่ฉู่พย
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1252
หวังหยวนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจึงได้ข้อสรุปนี้มา“คุณชาย ช่างคิดได้อย่างถ่องแท้”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เชียนหลงก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง“คุณชาย ข้าใคร่จะถามท่านว่า ท่าน... เหตุใดจึงไม่ทรงสงสัยเรื่องที่ข้าจะสามารถรักษาไทเฮาให้หายได้?”หวังหยวนจ้องมองหน้าเชียนหลง แล้วกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา“สาวน้อย เมื่อเจ้ากล่าวเช่นนี้ ข้าก็จะบอกเจ้าให้ก็แล้วกัน”“แท้จริงแล้ว... เมื่อได้พบเจ้าครั้งแรกในงานประชุมกวีชิงหลง ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนธรรมดา”“เพียงแต่เจ้ามีจิตใจที่เมตตา บริสุทธิ์ และจะไม่คิดร้ายต่อข้า ข้าจึงให้เจ้ามาอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง เพื่อให้เจ้ามีที่พำนักอันสงบสุข”“ส่วนเรื่องตัวตนของเจ้า แท้จริงแล้วไม่ได้สำคัญสำหรับข้า”หวังหยวนกล่าวด้วยความจริงใจ เขาไม่ค่อยเชื่อนักว่าเชียนหลงจะเป็นเพียงคนธรรมดาตั้งแต่แรกเริ่ม “คุณชาย ในเมื่อท่านรู้เช่นนั้นแล้ว ท่านไม่กลัวหรือว่าข้าจะคิดร้ายต่อท่าน?”เชียนหลงเกิดความสงสัยขึ้นมา โดยปกติแล้วหากเป็นคนแปลกหน้า ก็ควรมีความระมัดระวังบ้างไม่ใช่หรือ!แล้วเหตุใด...ถึงได้เชื่อใจได้โดยง่ายดายเช่นนี้!หวังหยวนยกยิ้มแล้วถามกลับ“แล้วเจ้าจะคิดร้ายต่อข้าหรือ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1253
อ๋องเป่ยหลิง!เมื่อคำพูดสามคำนี้หลุดออกมา!ก็ทำให้ทุกคนตกใจกันหมด!นี่...อ๋องเป่ยหลิงไม่ใช่หวังหยวนหรอกหรือ!เขามาที่นี่ได้อย่างไร!ไม่เพียงแต่เหล่าขุนนางเท่านั้น แม้แต่อ๋องถูหนาน อ๋องเจิ้นตง และอ๋องหลงซีก็ตกใจเช่นกัน!เพราะพวกเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดไทเฮาจึงเรียกหวังหยวนมา!ในเวลานี้หวังหยวนเดินเข้ามาจากนอกท้องพระโรงเขาเดินเข้ามาทีละก้าวด้วยท่วงท่าสง่างาม!ผู้คนในราชสำนักต่างก็รู้จักหวังหยวนเป็นอย่างดี!พวกเขาย่อมรู้ถึงความสามารถของหวังหยวน! ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้ด้วยว่าหวังหยวนกำจัดอาณาจักรต้าอันได้ในคราวเดียว และยังขัดขวางการรุกรานเข้าสู่ต้าเย่ของพวกเขาด้วย!กล่าวได้ว่าพลังของคนผู้นี้สามารถครองโลกทั้งใบได้!เพียงแต่เขามาที่นี่แล้ว...ทุกคนต่างก็สับสน!ขณะที่ทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย หวังหยวนก็ได้เดินขึ้นไปบนแท่นแล้ว!“ถวายบังคมไทเฮา!”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เซียวฉู่ฉู่จึงมองไปที่ทุกคน“ข้าไม่สบาย ขณะนี้ได้ทราบว่ามีภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งที่สามารถรักษาอาการป่วยของข้าได้ ข้าจึงจะต้องเดินทางไปอยู่ในที่แห่งนั้นนานที่สุดหนึ่งปี เร็วที่สุดครึ่งปี!”“ในช่วงครึ่งปี
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1254
“ไทเฮาไปรักษาอาการป่วย ไท่จื่อขึ้นครองราชย์โดยมีพวกเราทั้งสี่เป็นผู้ช่วยเหลือ เป็นความคิดที่ดี!”“เพียงแต่... การให้ท่านกลับมานี้หมายความว่าไทเฮากังวลว่าจะมีคนสร้างความไม่สงบหรือเปล่า?”เพราะตามปกติแล้วมีเพียงอ๋องทั้งสามก็เพียงพอแล้ว!แต่การให้หวังหยวนมาด้วย แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเซียวฉู่ฉู่กังวลว่าในบรรดาพวกเขาสามคนจะมีคนที่คิดไม่ซื่อ!และคนที่เซียวฉู่ฉู่วางใจมากที่สุดก็คือหวังหยวน!เพราะหากหวังหยวนต้องการยึดครองแผ่นดินอันกว้างใหญ่และต้องการเป็นฮ่องเต้ ไม่ว่าจะเป็นต้าเย่หรืออาณาจักรต้าเป่ย!ก็คงล่มสลายไปตั้งนานแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้นคือรากฐานของหวังหยวนอยู่ในดินแดนต้าเย่!ในดินแดนเมืองหลิง!เขาจึงจะไม่ยึดครองเมืองหวงแม้แต่ส่วนเดียว!ดังนั้นการที่หวังหยวนมาจึงเหมาะสมที่สุดหวังหยวนพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน!“เจ้าพูดถูกแล้ว ไทเฮามีความกังวลเช่นนั้นจริง จึงให้ข้ากลับมา”“อากู่ต๋า เจ้าคิดว่า... ในบรรดาพวกเจ้าสามคน ใครจะมีความคิดเช่นนี้?”“หรือว่า... ในราชสำนักแห่งนี้หรือแม้แต่ในวังชั้นใน ใครบ้างที่จะมีความคิดเช่นนี้?”หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ อ๋องถูหนานก็ส่ายหน้า“ข้าไม่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1255
ในเมื่อหวังหยวนตกลงกับเซียวฉู่ฉู่แล้วก็ย่อมสามารถป้องกันตนเองได้!ไม่เพียงแต่จะสามารถป้องกันตัวได้เท่านั้น แต่ยังสามารถควบคุมกิจการของเมืองหวงไว้ในมือได้อีกด้วย!ไม่เช่นนั้นหวังหยวนก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือเซียวฉู่ฉู่!แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาช่วยเหลือเซียวฉู่ฉู่นั้น เมื่อคิดดูดี ๆ แล้ว เหตุผลก็เรียบง่ายมาก!นอกจากเห็นแก่มิตรภาพแล้ว หวังหยวนยังไม่อยากเห็นโลกเกิดความโกลาหลจริง ๆ!ในขณะนี้เซียวฉู่ฉู่ยังไม่ได้จากไปแม้ว่านางจะร้อนใจ แต่ก็ยังต้องจัดการเรื่องราวภายในวังหลวงให้เสร็จสิ้นก่อนเป็นอันดับแรก!ซึ่งเรื่องแรก!นั่นก็คือการทำให้วังชั้นในสงบสุข!คราวนี้นางจะต้องจากไปครึ่งปีหรือหนึ่งปี!ดังนั้นวังชั้นในย่อมต้องมีผู้นำ!อันกุ้ยเหรินและเจิ้งกุ้ยเหริน!ทั้งสองคนนี้ล้วนเป็นสตรีที่มียศสูงที่สุดรองจากนาง!นางสนิทกับเจิ้งกุ้ยเหรินมากกว่า ดังนั้น...ย่อมต้องมอบอำนาจภายในราชสำนักให้กับเจิ้งกุ้ยเหริน!เพียงแต่ว่า...ตอนนี้นางยังไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนลงมือทำร้ายนาง!หากเป็นอันกุ้ยเหริน ถึงแม้ว่าจะมีความเป็นไปได้ แต่นางก็ระมัดระวังอันกุ้ยเหรินอย่างเข้มงวด!อันกุ้ยเหรินจึงน่าจะลงมือได้ย
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1264
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1263
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1262
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1261
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1260
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1259
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1258
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1257
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1256
