Share
บทที่ 98
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 99
ขุนเขาพยัคฆ์ดำ ค่ายซานหู่!“พี่ใหญ่ พี่รอง เหตุใดพวกท่านไม่มีสายตายาวไกลกันบ้าง ธุรกิจเก็บค่าผ่านทางดีถึงเพียงนี้ เหตุใดไม่เชื่อล่ะ ปล่อยข้า ปล่อยข้านะ ข้าไม่ได้ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิง ท่านผู้นั้นไม่ได้ใช้คาถาชั่วร้ายกับข้า!”บนแท่นไม้ในบ้านหิน เซี่ยซานหู่ถูกมัดไว้แน่น โดยมีคราบเลือดติดอยู่ทั่วตัวเป็นเวลาสามวันแล้ว ที่เขาโดนเลือดหมาดำสามกะละมังราดตัวทุกวัน หากไม่ใช่ช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง ทุกคนคงเหม็นแทบสลบ!เกาเก้อฮั่นที่อยู่นอกประตูกล่าวว่า “เลือดของหมาดำสิบตัวถูกนำมาใช้เพื่อการนี้ สมองของนายท่านสามยังไม่ฟื้นตัว เวทมนตร์ของบัณฑิตในหมู่บ้านต้าหวังนั้นทรงพลังเกินไป!”“ใครบอกว่าไม่ใช่?”อ่ายเก้อฮั่นกระซิบ “เจ้ารู้หรือไม่ว่าในช่วงสองวันที่ผ่านมา มีคนหนีออกจากหมู่บ้านของเรากี่คน”“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง!”เกาเก้อฮั่นตกใจมากเป็นเรื่องปกติที่โจรภูเขาจะหลบหนีไปบ้าง แต่ก็มีไม่มากคนที่ใช้ชีวิตบนป่าเขามาตลอด แล้วไม่สามารถอยู่รอดบนภูเขาได้ ก็ไม่สามารถอยู่รอดได้แม้ลงเขาไปแล้วอ่ายเก้อฮั่นกล่าวว่า “นายท่านสามพาคนทั้งสิบคนกลับมา และบอกว่าชายหนุ่มจากหมู่บ้านต้าหวังได้ให้สูตรลับแก่คนแปดคน พ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 100
ม้ามีราคาไม่แพง ตัวละสิบตำลึงเท่านั้น แต่ไม่มีในค่ายซานหู่!ม้าเลวเหล่านี้อยู่ในค่ายซานหู่มาหลายปีแล้ว มาจากการแย่งชิงตอนไปปล้นทรัพย์นานหลายปีแม้ว่าม้าจะตัวเล็กและเชื่องช้า แต่ทุกคนก็ใช้ในการลากเกวียนได้ในความเป็นจริง ม้าสามารถวิ่งได้หนึ่งหรือสองร้อยลี้ต่อวัน ซึ่งเร็วกว่าการเดินของมนุษย์มาก!อาศัยม้ายี่สิบตัวนี้ โจรในค่ายซานหู่จึงไปมาได้ราวกับสายลม และยังอยู่ยงคงกระพันทั่วเมืองฝูชายหนึ่งคน ม้าหนึ่งตัว และดาบหนึ่งเล่ม เทียบเท่ากับทหารม้าธรรมดา ๆ แม้แต่พลลาดตระเวนประจำเมืองและทหารยังต้องวิ่งหนีเมื่อเห็นพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงคนชนบทเลยออกเดินทางตอนเที่ยง เมื่อมาถึงตีนเขาในช่วงบ่าย หวงปิ้งหู่ก็ออกคำสั่ง คนยี่สิบเอ็ดคนปรบมือม้าแล้วควบม้าไปทางหมู่บ้านต้าหวัง แต่ละคนเต็มไปด้วยจิตสังหารเวลาออกเดินทางก็มีความเฉพาะเจาะจงเช่นกันออกเดินทางตอนบ่าย ถึงแม้จะมีคนเห็น แต่ก็ไม่มีเวลาไปรายงานต่อที่ว่าการอำเภอขุนเขาพยัคฆ์ดำอยู่ห่างจากเมืองฝูแปดสิบลี้ ต้องใช้เวลาหนึ่งวันในการขี่ม้าประตูเมืองปิดหลังมืด รู้สึกเหมือนเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว!“ไอ้สารเลวสกุลหวังรู้แค่วิธีการสมรู้ร่วมคิดเท่านั้น ในเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 101
หานปิงหัวเราะเยาะ "รักษาชีวิตยังแทบจะไม่รอด ยังมีมาสนใจเรื่องเมืองบ้าบออะไรนี่อีก เลวร้ายที่สุดคือหยุดทำการตรวจสอบนี้ พวกเจ้าทุกคนจำไว้ให้ดีหากใครก็ตามจากในเมืองมาถาม ให้พูดให้เหมือนกันให้หมดว่าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!ทหารลาดตระเวนชายแดนกลุ่มเล็ก ๆ พยักหน้ารับ และตามหานปิงเดินอ้อมเลี่ยงเมืองทหารคนหนึ่งข้างหลังเขาขมวดคิ้ว จู่ ๆ เขาก็กุมท้องแล้วตะโกนว่า “นายกองขอรับ ข้าปวดท้องนิดหน่อย ขอตัวไปปลดทุกข์ก่อน!"“ปัญหาเยอะจริงเชียว!”หานปิงบ่นโบกมือแล้วพูดว่า "เราจะไปทางนี้ เสร็จแล้วรีบตามให้ทันล่ะ ระวังอย่าได้เจอคนจากค่ายซานหู่ล่ะ!""ขอรับ!"ทหารพยักหน้าแล้วรีบวิ่งเข้าไปในป่าแล้วใช้ทางลัดไปยังหมู่บ้านต้าหวัง "ข้าหยุดหวงปิ้งหู่ไม่ได้ แต่ข้าต้องแจ้งข่าวให้เขารู้ ได้ยินมาว่าคุณชายหวังเป็นคนดี เราปล่อยให้เขาถูกพวกโจรฆ่าตายไม่ได้ !”…“คุณชายหยวน ท่านเชิญข้าและนักธนูสี่คนมาที่นี่ และยืมธนูยาวของพวกเขาอีก ท่านจะทำอะไรกันแน่ หากท่านไม่อธิบายข้าให้ชัดเจน ข้าไม่รู้สึกสบายใจ!”ที่บ้านของหวังหยวน จ้าวอู่ถือเงินสิบตำลึง แต่เขาไม่กล้าที่จะเก็บใส่มันไว้ในแขนเสื้อของเขา!นักธนูที่เหลืออีกสี่คน แต่ละคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 102
“ท่านจะจับหวงปิ้งหู่ ท่านบ้าไปแล้ว!”จ้าวอู่ไม่ได้ตื่นเต้นเลยหลังจากได้ยินว่าจะสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ แต่กลับตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวแม้ว่าสามพ่อลูกหวังหานซานจะต่อสู้ได้ แต่พวกโจรภูเขาค่ายซานหู่เคยฆ่าคนมาก่อน แม้ว่าพวกเขาจะเจอคันธนูแปลกๆดึงดูดความสนใจ แต่พวกเขาก็ฆ่าได้อย่างมากสุดแค่ไม่กี่คนเท่านั้นนักธนูทั้งสี่ตกใจจนอึ้งอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าออกไปข้างนอก เพราะกลัวว่าจะหนีไปเจอหวงปิ้งหู่!หวังหยวนยกแก้วขึ้น "ดื่มชาเถอะ ไม่เช่นนั้นชาจะเย็นเอาหมด!"“ดะ ดื่มชา!”…“คุณชายหยวน รีบหนีเร็ว หวงปิ้งหู่จากค่ายซานหู่กำลังจะมา…”เมื่อรีบเข้าไปในหมู่บ้านต้าหวัง ทหารผู้น้อยนั้นก็ตกตะลึง ทำไมถึงกั้นถนนไว้?แต่เขายังคงวิ่งและตะโกนต่อไปและพบว่าหมู่บ้านนั้นเงียบสนิทตะโกนเท่าไรก็ไม่มีใครมาปรากฏตัวเหมือนทุกคนได้หายตัวไปแล้วทหารคนนั้นยังคงวิ่งเข้ามา!ทันใดนั้นชายหนุ่มที่มีใบหน้าดุร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น “ทำไมเจ้าถึงวิ่งตะโกนไปรอบ ๆ เช่นนี้ เจ้าคิดหรือว่าเราไม่รู้ว่าหวงปิ้งหู่และกลุ่มของเขากำลังจะมา?”"อา!"ทหารผู้น้อยประหลาดใจ “เจ้าเป็นใคร รู้ได้ยังไง”ชายหนุ่มผู้นั้นเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 103
วันนี้ชายแซ่หวังทำให้รองหัวหน้าโกรธ และนำภัยพิบัติมาสู่หมู่บ้านต้าหวังแม้ว่าคนกลุ่มหนึ่งจะตื่นเต้น แต่พวกเขากลัวว่าจะมีการซุ่มโจมตีอีกครั้ง!พวกโจรสี่คนสำรวจถนน หนึ่งในนั้นใช้ท่อนไม้ทุบพื้นและกับดักม้าก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วตราบใดที่ม้าสามารถผ่านไปได้ จะมีกับดักม้าทุก ๆ สามหรือห้าก้าวและวางกระจายอย่างไม่สม่ำเสมอ“ก็แค่กับดักม้า เท้าเราใหญ่กว่ากีบม้าก้าวเข้าไปก็ไม่มีปัญหา!”เมื่อเห็นว่าเป็นแค่กับดักม้า หวงปิ้งหู่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ถูกยั่วโมโหจนหมดความอดทนตอนนี้เขาหวังว่าเขาจะได้พบหวังหยวนทันทีและทรมานเขาจนตายเมื่อพวกโจรทั้งสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเข้าท่า จึงโยนไม้ออกไปแล้วรีบวิ่งไป"อ๊าก!"แค่วิ่งออกไป จู่ ๆ ก็มีโจรติดกับดักและกรีดร้องออกมา!เขาเหยียบกับดักหมี เท้าซ้ายของเขาเลือดไหลชุ่มจนทำให้ขากางเกงของเขาเปื้อนสีแดง“เจ้าคนแซ่หวัง คิดว่าลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้สามารถหยุดเราได้หรือ”สายตาของหวงปิ้งหู่ดูเคร่งเครียด "สำรวจทางต่อไป พบชายแซ่หวังเมื่อไหร่ ข้าจะสับมันให้เป็นหมื่นชิ้น!"พวกโจรขุดดินสำรวจเส้นทางของพวกเขา ทำให้ความเร็วของพวกเขาก็ช้าลงไปอีกหลังจากเดินไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 104
หวังหานซานออกคำสั่งยิงหน้าไม้ให้ลงมือโจมตีพวกโจรก่อน!ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว...คนทั้งเก้าเชื่อฟังคำสั่ง ลูกธนูหน้าไม้ทั้งเก้าดอกก็พุ่งออกไป!ต้าหู่, เอ้อหู่, กัวฉางยิงเข้าที่หัวแต่คนละคนอย่างแม่นยำ!กัวเหลียงยิงหวงปิ้งหู่เข้าที่หน้าอก แต่ลูกธนูหน้าไม้สามารถเจาะทะลุเข้าเกราะหนังได้!กัวเฉียงยิงโดนเสื้อผ้าของพวกโจร!หวังซื่อไห่, หวังเอ้อโกว, หวังชิงซานและ หวังเสี่ยวซานเห็นโจรดุร้ายถือดาบ ร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแรงและรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขาได้ยินแค่หวังหานซานตะโกนเสียงดังและยิงธนูหน้าไม้ไปตามสัญชาตญาณ แต่พวกเขาไม่มีความชำนาญจึงพลาดเป้าทั้งหมด!"อ๊าก อ๊าก..."โจรดุร้ายทั้งสี่ล้มลงกับพื้นหลังจากถูกหน้าไม้โจมตี เสียงกรีดร้องของพวกเขาก็ดังก้องไปทั่ว ทำให้ผู้คนชาขนลุกไปหมดพวกโจรที่เหลือต่างตกตะลึง บางคนก็อยากจะหันหลังวิ่งหนีไป!“นี่คือหน้าไม้ ยิ่งเจ้าวิ่งมากเท่าไร ระยะยิงพวกมันก็จะแม่นยำมากขึ้นเท่านั้น ห่างออกไปเพียงสามสิบก้าว ไม่ต้องคิดอะไร รีบไปฆ่าพวกมันซะ!”หวงปิ้งหู่ดึงธนูหน้าไม้ออกมาแล้วพุ่งไปข้างหน้า ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายถูกปลุกขึ้นมา!พวกโจรอีกสิบเอ็ดคนตามมาติด ๆ!สามพี่น้อง ต้าห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 105
"อ๊าก อ๊าก..."เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วหมู่บ้าน และดังเข้าไปในบ้านของหวังหยวน!มือจ้าวอู่ที่จับถ้วยชาสั่นและชาก็หกใส่เสื้อผ้าของเขา!นักธนูทั้งสี่คนนั่งอยู่ เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผาก!จ้าวอู่พูดไม่ออก "หยวน คุณชายหยวน การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว!""อืม!"หวังหยวนจิบชาและดูสงบนิ่ง!ที่จริงแล้วมือของเขาที่ถือถ้วยชานั้นสั่นเล็กน้อย แต่แสงสลัวจึงมองเห็นได้ยากก่อนเดินทางข้ามเวลา เขาเกิดใต้ธงชาติสีแดงและเติบโตมาท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิอย่างสงบสุข เขาไม่เคยมีประสบการณ์การฆ่าฟันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแต่คนทั้งหมู่บ้านนับถือเขาเป็นผู้นำ ถ้ากลัวขึ้นมา ก็ไม่สามารถนำพาคนทั้งกลุ่มไปได้ไม่ว่าจะเครียดแค่ไหนก็อย่ากลัว!ปังปังปัง!ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว!ตึง!จ้าวอู่ผุดลุกขึ้นจากที่นั่ง ดึงดาบเล่มยาวออกมาและจับมันไว้ชี้ออกไปในระดับหน้าอก!นักธนูทั้งสี่คนอยู่บนม้านั่งราวกับว่าพวกเขาถูกไฟฟ้าดูด!หวังหยวนหยิบถ้วยชาขึ้นมา เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากและหัวใจเต้นรัว“พี่หยวน เรื่องนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว!”“พี่หยวน โจรชั่วทั้งหมดยี่สิบเอ็ดคนจัดการหมดแล้ว รวมถึงหวงปิ้งหู่ด้วย!”เสียง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 106
ค่าหัวหวงปิ้งหู่เป็นเงินแปดร้อยตำลึงทันใดนั้น เอ้อหู่พาทหารชั้นผู้น้อยคนนั้นเข้ามา "พี่หยวน เขาคือหานอู่หยา ทหารลาดตระเวนชายแดนแถวนี้ เขาเป็นคนที่ตะโกนในหมู่บ้านเมื่อกี้!"“คุณชายหวัง ข้าไม่รู้ว่าท่านรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าหวงปิ้งหู่มา!”หานอู่หยาเวียนหัว เขายังคิดว่าทำไม เมื่อเขาตื่นขึ้นมาหวงปิ้งหู่ถึงถูกจัดการไปแล้ว"เจ้ามีความตั้งใจดีแบบนี้ ลำบากเจ้าแล้วจริง ๆ!"หวังหยวนยิ้มบาง ๆ หยิบเงินสิบตำลึงออกมายัดใส่มือชายหนุ่มคนนั้น“ไม่ได้ ข้ารับไว้ไม่ได้ ข้ารับเงินมากมายขนาดนี้ไม่ได้หรอก!”หานอู่หยาตกใจจนทำอะไรไม่ถูกและส่งเงินสิบตำลึงคืนหวังหยวนเขาได้ยินมาว่าหวังหยวนเป็นคนจิตใจดี ไม่อยากให้เขาถูกพวกโจรฆ่า เขาคิดไตร่ตรองมาดีแล้ว!ไม่ได้หวังผลประโยชน์ใดเลย!“พี่หยวนให้เงินเจ้าแล้ว จะเอาคืนได้อย่างไร เจ้ารับมันไว้เถอะ!”เอ้อหู่ดึงหานอู่หยาไปข้างหลัง รู้สึกถูกใจเจ้าน้องชายคนนี้มาก“คุณชายหยวน เรื่องขนศพของพวกโจรภูเขาในวันพรุ่งนี้ ในตอนเช้าข้าจะพาคนมาช่วยขนให้!”อยากจะช่วยตอนแทนอะไรสักหน่อย จ้าวอู่ยิ้มอย่างขอโทษ หวังหยวนหรี่ตา "ถ้าเจ้าอยากช่วยจริง ๆ ในคืนนี้เจ้ามีโอกาสอีกครั้ง!
Latest chapter
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1270
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1269
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1268
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1267
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1266
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1265
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1264
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1263
- บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1262
