บทที่ 83 ชาตินี้ทั้งชาติข้าก็ชอบเขาเพียงคนเดียว

จวินเย่เสวียนมาแล้ว

กู้อวิ๋นซียังคงสะลึมสะลืออยู่เช่นเดิม ตอนที่ถูกคนพยุงตัวขึ้นมา

ตอนที่ตัวมาถึงห้องโถง ก็ยังคงไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

ถูกหญิงสาวชุดขาวสองคงทิ้งลงบนเก้าอี้ จากนั้น ก็มีหญิงชุดขาวคนหนึ่งถือมีดเข้ามาใกล้ กดมีดไว้บนลำคอของนาง

"ไม่ทราบว่าประมุขมู่หมายความว่าอย่างไร?"

สายตาของจวินเย่เสวียน จับจ้องไปที่ตัวของกู้อวิ๋นซี

นางลืมตาขึ้นมาได้แล้ว กำลังสบตากับเขา

แต่แววตายังดูเหม่อลอยอยู่ คล้ายกับยังถูกยาสะกดไว้

ทำได้เพียงมองร่างเขาอย่างเลืองราง แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

จวินเย่เสวียนเพียงแค่กวาดสายตามองไปที่นาง แทบจะไม่ได้สนใจอะไรมากนัก

"ไม่ทราบว่าท่านประมุขจับคนในจวนของข้ามา ต้องการอะไร?" เขามองไปที่มู่หงยื่อ

มู่หงยื่อที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ประธานหัวเราะออกมา "เสวียนอ๋องมาถึงอูฉง ก็ถือว่าเป็นแขก ข้าเพียงอยากเชิญเสวียนอ๋องมาเป็นแขกที่พรรคไป๋ถันก็เท่านั้น ต้องการอะไรกันเล่า?"

"นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของประมุขมู่อย่างนั้นเหรอ?" เขามองไปที่มีดสั้นที่กดอยู่บนลำคอของกู้อวิ๋นซีหนึ่งที

สายตานั้น ยังคงสงบนิ่งราวสายน้ำ

ประกายวาววับปรากฏขึ้นในแววตาของมู่หงยื่อ นางยิ้มออกมาอย่างไม่จร