Share

บทที่ 100

แม่นมหวังรีบปลอบใจเฉาหยูเฟิ่ง จากนั้นก็ส่งคนไปเรือนนายท่านเพื่อแจ้งนายท่าน

“แม่นมหวัง เด็กหน้าประตูนำจดหมายมา”

สาวใช้กระซิบกับแม่นมหวัง

แม่นมหวังรับจดหมายมาดู ทันใดนั้นก็ตื่นตระหนก

“ฮูหยิน เกิดเรื่องแล้ว”

เฉาหยูเฟิ่งน้ำตานองหน้าหันมองที่แม่นมหวัง “ตอนนี้ยังมีเรื่องใดสำคัญกว่าอวิ้นเออร์อีก”

แม่นมหวังกล่าวอย่างร้อนใจ “ฮูหยิน นายท่านพี่ส่งคนส่งจดหมายมา”

สายป่านนี้แล้ว ท่านพี่ยังส่งคนมาส่งจดหมาย ต้องเป็นเรื่องเร่งด่วนแน่

นางรับจดหมายจากแม่นมหวัง เมื่อได้อ่านเนื้อหาข้างในจดหมาย เฉาหยูเฟิ่งสบสนจนใจรู้สึกชา

แม่นมหวังร้อนใจเช่นกัน สามีนางตอนนี้ไม่รู้เป็นเช่นไรบ้าง

ความคิดของเฉาหยูเฟิ่งเปลี่ยนไป สายตานางมองไปยังแม่นมหวัง

“แม่นมหวัง หากเรื่องไม่อาจทำให้ทั้งสองฝ่ายพอใจได้ เจ้ารู้ใช่ไหมว่าควรทำเช่นไร?”

แม่นมหวังกำหมัดแน่น “ฮูหยินโปรดวางใจ”

เฉาหยูเฟิ่งกุมมือแม่นมหวังแน่น “แม่นมหวัง ข้าจะดูแลลูกสาวเจ้าให้ดี หาครอบครัวดีๆ คุ้มครองนาง”

แม่นมหวังพยักหน้า ลูกสาวมีสกุลเฉาดูแล นางก็วางใจแล้ว

“ฮูหยิน คุณหนูป่วยอย่างมีลับลมคมใน ได้ยินว่าเจียงหวานหว่านเป็นวิชาแพทย์ เกรงว่าอาการป่วยของคุณหนูต้อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status