บทที่ 189

“แม่นางเจียง ราคานี้สูงเกินไป โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกำไรต่อปีก็แค่สามหมื่น ห้าหมื่นตำลึงเท่านั้น”

เซียวหวายอยากร่วมลงทุน แต่เขาคิดว่าราคาสูงเกินไป

เจียงหวานหว่านหัวเราะ “ดุจดั่งมรกตงาม หนึ่งชุดราคาสองร้อยตำลึง พวกคุณหนูบ้านเศรษฐีซื้อไหว ต้นทุนราคาแปดสิบตำลึงต่อขวด”

เจียงหวานหว่านกล่าวแผนการขายออกมาเป็นชุด

เซียวหวายได้ฟังตายิ่งเป็นประกาย

ร่วมลงทุนหกแสนตำลึง ใช้เวลาเพียงหนึ่งปีก็สามารถได้เงินทุนกลับคืนมา กำไรในปีที่สองก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

เซียวหวายนำสิ่งที่เจียงหวานหว่านกล่าวมาทั้งหมดคิดทบทวนในใจอีกรอบ เขาตัดสินในร่วมลงทุนด้วย

เจียงหวานหว่านหยิบสัญญาที่เตรียมเอาไว้นานแล้ว ยื่นให้เซียวหวายลงนาม

เซียวหวายหนังตากระตุก

เดิมทีเขาแค่สนใจขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างของเจียงหวานหว่านเท่านั้น

นึกไม่ถึงว่าจะโดนเจียงหวานหว่านขุดหลุมเข้าให้แล้ว

“แม่นางเจียง สิทธิ์การลงทุนไม่สามารถเปลี่ยนมือได้ภายในสิบปี เจ้าสงสัยในตัวข้าหรือ?”

เซียวหวายอ่านเนื้อหาในสัญญาของเจียงหวานหว่านแล้วมุมปากกระตุก

“ไม่ใช่ ข้าทำเพื่อความมั่นคงของกิจการ”

เป้าหมายนางเพื่อต่อกรกับหรงมู่หาน

ลากหรงมู่หานลงมาจากตำแหน่งอันส