บทที่ 188

เซียวหวายหยิบเงินหนึ่งหมื่นตำลึงออกมาวางไว้ตรงหน้าเจียงหวานหว่าน

“ข้าจะไม่เอาเปรียบแม่นาง”

เจียงหวานหว่านไม่รอช้าเก็บตั๋วเงินของเซียวหวาย

“คุณชายเซียว ร่วมมือกันอย่างราบรื่น”

เซียวหวายหัวเราะ “แม่นางเจียง ทุกวันที่สิบห้าของเดือนข้าจะส่งคนไปเอาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่าง เป็นเช่นไร?”

“ได้”

เจียงหวานหว่านตอบด้วยความยินดี

“สมุนไพรของสกุลเซียวมีมาก หากแม่นางต้องการสิ่งใด บอกมาได้ตามสบาย”

เซียวหวายกล่าวด้วยความจริงใจ

เจียงหวานหว่านปราดมองเขา รู้ว่าเซียวหวายสนใจสูตรยาของนาง

“ดีสิ หากคุณชายเซียวจัดหาสมุนไพรให้ข้า ราคาของขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างข้าลดให้ท่านได้อีกหน่อย”

เซียวหวายรีบปฏิเสธ กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เดิมทีข้าก็เอาเปรียบเจ้าอยู่แล้ว ยึดตามราคาห้าร้อยตำลึงต่อขวดเถอะ”

เจียงหวานหว่านรู้จักเซียวหวายดี แม้จะรู้ว่าเขาสนใจสิ่งใด ทว่านางไม่สนใจ

เพื่อไม่ให้เซียวหวายสงสัยในตัวนาง

สูตรยาขี้ผึ้งเหมันต์นวลกระจ่างให้เขาก็ไม่เป็นไร

แต่ว่า นางนึกขึ้นได้ว่าสกุลเซียวกำลังจะเผชิญสถานการณ์ตกที่นั่งลำบากก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเซียวหวาย

“คุณชายเซียว ได้ยินว่าฝ่าบาทกังวลเรื่องท้องพระคลังว่างเปล่า สกุลเซียวขอ