Share

บทที่ 187

เจียงหวานหว่านเฝ้ามองหลิ่วซู่อดหลับอดนอนทำเสื้อให้เจียงจิ่นเซวียน นางรู้สึกว่าช่างไม่คุ้มเสียเลย

ทว่านางไม่มีวิธีห้ามปรามท่านแม่ จึงได้ปล่อยไปตามใจท่านแม่

“คุณหนู หอหนีซางส่งเทียบเชิญมา”

สือหลิ่วส่งเทียบเชิญให้เจียงหวานหว่าน

หลังจากเจียงหวานหว่านได้ดูก็ตัดสินใจไปหอหนีซาง

หากเป็นเทียบเชิญของหอหนีซางต้องลงนามไป๋หยู่ ทว่าครั้งนี้ไม่มี

นางเดาว่าคนที่ต้องการพบนางคือเซียวหวาย

เจียงหวานหว่านพาหงเหลียนออกไปจากจวนและเดินทางไปหอหนีซาง

เมื่อลูกจ้างเห็นเจียงหวานหว่านก็เชิญเจียงหวานหว่านเข้าไปข้างใน

ไป๋หยู่เห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและเดินนำนางไปยังเรือนด้านหลัง

ภายในเรือน เซียวหวายกำลังชงชา

เขาเห็นเจียงหวานหว่านก็ยิ้มและกล่าวทักทาย “แม่นางเจียง”

เจียงหวานหว่านเดินไปหาเขาแล้วนั่งลง

“คุณชายเซียวช่างมีอารมณ์สุนทรีย์”

เซียวหวายยกถ้วยน้ำชามาวางไว้หน้าเจียงหวานหว่าน

“แม่นางเจียง เชิญ”

เจียงหวานหว่านยกถ้วยชาขึ้นมาดม จากนั้นก็จิบหนึ่งคำ

“คุณชายเซียว แม้ชาโบตั๋นสีขาวจะดี แต่มีฤทธิ์เย็น ไม่เหมาะสมกับการดื่มในระยะยาว”

เซียวหวายยิ้ม “ข้าไม่ค่อยดื่ม”

เจียงหวานหว่านมองเขาแล้วยิ้ม

“คุณชายเซียว
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status