Share

บทที่ 186

ฮูหยินใหญ่เจียงเชิญชวนทุกคนอยู่กินข้าวที่เรือนของนาง เจียงหวานหว่านขอตัวกลับก่อนแล้ว

“ท่านย่า ตอนนี้ข้าต้องกลับไปจัดยาให้ฮูหยินโจวให้เรียบร้อย อีกเดี๋ยวจะมีคนมารับ”

เจียงหวานหว่านหาข้ออ้าง

ฮูหยินใหญ่เจียงได้ยินว่าทำเพื่อฮูหยินโจว ก็รีบสนับสนุนให้เจียงหวานหว่านกลับไปก่อน

“ไปเถอะ อย่าให้คนของฮูหยินโจวรอนานเลย”

เจียงหวานหว่านย่อตัวและเดินออกจากห้องของฮูหยินใหญ่โจว

ก่อนออกมา นางได้ยินเจียงจิ่นเซวียนถามฮูหยินใหญ่เจียง “น้องหกเติบโตในหมู่บ้านชนบทกลับได้เรียนวิชาแพทย์ เก่งจริงๆ!”

ประโยคนี้แม้ฟังดูเหมือนชื่นชมนาง ทว่าก็มีความเคลือบแคลงในตัวตนของนางเช่นกัน

ฮูหยินใหญ่เจียงไม่ได้ใส่ใจความหมายในคำพูดของเจียงจิ่นเซวียน

“นั่นเป็นเพราะน้องหกของเจ้าโชคดี”

เฉาซื่อปิดปากหัวเราะ “ต้องเป็นเพราะบรรพบุรุษสกุลเจียงคุ้มครองคุณหนูหก”

ฮูหยินใหญ่เจียงพยักหน้า คิดว่าเฉาซื่อกล่าวมีเหตุผล

เจียงหวานหว่านได้ยินบทสนทนาเหล่าก็หัวเราะเยาะในใจ

เจียงจิ่นเซวียนเป็นคนไร้จิตใจเสียจริง ทันทีที่มาถึงก็ใส่ร้ายป้ายสีนางแล้ว

ดูเหมือนเฉาซื่อกับเจียงอวิ้นจะล้างสมองเขาสำเร็จแล้ว

แต่ไม่เป็นไร นางทำใจเรื่องงนี้ไว้นานแล้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status