Share

บทที่ 200

หรงมู่หานสั่งคนเฝ้าหน้าทางเข้าสวนดอกไม้หลวงเอาไว้

แม้เขาอยากได้เจียงหวานหว่าน แต่เขาต้องการรักษาชื่อเสียงด้วยเช่นกัน

ขณะที่หรงมู่หานและเจียงหวานหว่านฉุดกระชากกัน เจียงหวานหว่านรู้สึกว่าตัวเองถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้และดึงไปข้างหลัง

ส่วนหรงมู่หานถูกคนถีบตกสระน้ำจากทางด้านหลัง

“ตูม”

หรงมู่หานตัวลอยตกลงไปในสระน้ำ

เจียงหวานหว่านเข้าสู่อ้อมกอดที่คุ้นเคย

“ได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”

หรงซีสำรวจเจียงหวานหว่านด้วยความเป็นห่วง ดูว่านางได้รับบาดเจ็บหรือไม่

เมื่อเห็นข้อมือเจียงหวานหว่านถูกหรงมู่หานกำจนช้ำ

หรงซีมองหรงมู่หานด้วยสายตาเยือกเย็น ดวงตาย้อมไปด้วยไฟโทสะ

เวลานี้หรงมู่หานว่ายหน้ามาที่ขอบสระ ตั้งใจจะปีนขึ้นฝั่ง

หรงซีขวางทางเขาไว้

“เสด็จอา เหตุใดท่าน...”

หรงมู่หานยังกล่าวไม่จบประโยคก็ถูกหรงซีจับศีรษะกดน้ำ

ทุกครั้งที่รู้สึกว่าหรงมู่หานกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาดึงศีรษะหรงมู่หานขึ้นมาจากน้ำ ปล่อยให้เขาได้หายใจ

ทำเช่นนี้วนไปเป็นสิบรอบ หรงมู่หานคิดว่าตัวเองต้องตายแล้ว

ในตอนที่หรงมู่หานทนต่อไปไม่ไหว หรงซีดึงเขาขึ้นมา ทิ้งเอาไว้ข้างขอบสระ

หรงซีมองหรงมู่หานจากมุมที่สูงกว่า

“องค์ชายรอง หากเจ้
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status