Share
บทที่ 229
Bab terkait
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 230
"พระเจ้า คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณหวงที่ถูกขนานนามว่าเป็นผู้เชี่ยาวชาญทางด้านแพทย์แผนโบราณ!""ตัวเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นพจนานุกรมที่มีชีวิตในวงการแพทย์แห่งชาติ มีชื่อเสียงเมื่อหลายสิบปีก่อน ต่อมาเขาเกษียณอายุเพราะอายุมาก ทำให้ผู้ป่วยนับไม่ถ้วนเสียใจ""หวังซื่อเภสัชสามารถเชิญชายชราคนนี้ออกมาได้ ซึ่งก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่ายาขับโรคไม่มีปัญหา!""ยืนยันแล้ว! เป็นแพทย์แผนตะวันตกกลุ่มนี้มีเจตนาร้าย เรียนรู้จากแพทย์แผนโบราณให้ดีเถอะ พวกคุณยังห่างไกลมาก แพทย์แผนโบราณเพียงแค่สังเกตุสอบถาม แพทย์แผนตะวันตกกลายเป็นคนตาบอดทันทีถ้าไม่มีอุปกรณ์ต่าง ๆ!"หวงอวิ๋นฉืออายุแปดสิบปีแล้ว แต่สภาพจิตใจยังดีอยู่มากเลือดฝาดเต็มหน้าเดินมาอย่างแข็งแรง"คุณหวง เชิญท่านมาไกลขนาดนี้ ผมลำบากใจจริง ๆ!" หวังฉีอิ๋งรีบลงจากเวทีและก้าวไปข้างหน้าช่วยประคองหวงอวิ๋นฉือ"ไม่ต้อง ฉันยังไม่ได้แก่ขนาดที่ยังเดินเองไม่ได้!"หวงอวิ๋นฉือกล่าวด้วยความจริงใจว่า "ประธานหวังเกรงใจเกินไปแล้ว ทำเพื่อยาแผนโบราณเป็นความรับผิดชอบที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของแพทย์รุ่นเรา""ฟัง ทุกท่านฟัง นี่ถึงจะเป็นมโนธรรมทางการแพทย์อันสูงส่งที่แท้จริง ไม่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 231
"ผมอยากจะแสดงความขอบคุณและสนับสนุนองค์กรที่มีจิตสำนึกอย่างหวังซื่อเภสัช และสำหรับคนอย่างประธานหวังผู้อุทิศตนให้กับอุตสาหกรรมยาและรับผิดชอบต่อสังคม!"น้ำหนักของคำเหล่านี้หนักเกินไป!พวกเขาไม่เพียงแต่ยอมรับยาขับโรคเท่านั้น แต่ยังยอมรับหวังซื่อเภสัชและหวังฉีอิ๋งด้วยหวังฉีอิ๋งรีบทำท่าทางถ่อมตัวและพูดว่า "คุณหวงชมเกินไปแล้ว ผมไม่กล้ารับไว้หรอกครับ!""มีกำลังใจเหล่านี้จากคุณหวง แม้ว่าคนทั้งสังคมจะเข้าใจผิดหวังซื่อเภสัชของเรา ผมก็จะเดินหน้าต่อไป ไม่กลัวความยากลำบาก และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อการแพทย์แผนโบราณ""ประธานหวัง คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว"หวงอวิ๋นฉือกล่าวอย่างจริงจังว่า "คนที่มีเจตนาไม่ดีบางคน แผนการสมคบคิดของพวกเขาไม่สามารถประสบความสำเร็จได้""ทุกคนมีสายตาที่เฉียบคมและสามารถบอกได้ว่าใครเป็นคนดีและใครเป็นคนเลว!"ทันใดนั้นนักข่าวก็พูดเสียงดังว่า "ใช่ ประธานหวังเป็นคนดีที่ใส่ใจคนไข้อย่างแท้จริง เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย!"ทุกคนก็บอกว่าใช่หวังฉีอิ๋งแสร้งทำเป็นปลื้มใจและขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำอีก"เพื่อตอบแทนสังคมและตอบแทนความไว้วางใจและความรักที่ผู้ป่วยและญาติมีต่อยาขับโรค ผมให้คำมั่นสัญ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 232
"รุ่นน้อง นายพูดว่าอะไรนะ?"หลี่เหวินหัวรู้สึกสับสนหวงอวิ๋นฉือมาที่นี่เพื่อสนับสนุนตระกูลหวัง เกี่ยวอะไรกับการกินไม่กินยาขับโรค?หลิวตงฉี่ไม่สนใจเขา ถามหวงอวิ๋นฉือต่อไปว่า "ทำไม คุณหวงซึ่งเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญทางใต้ ไม่รู้หรือว่าตัวเองป่วยหนักแล้ว?""ป่วยหนักอะไร ผมไม่เข้าใจ คุณอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!" หวงอวิ๋นฉือดูกังวลหลิวตงฉี่กล่าว "มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ดูเหมือนว่าจะเป็นมาสามหรือสี่ปีแล้วใช่ไหม?""ช่วงแรกควบคุมได้ดี แต่ต่อมาก็อธิบายยากนิดหน่อย""โรคภัยไข้เจ็บนี้ ไม่สนว่าคุณจะเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยหรือมีอำนาจในการต่อสู้ทางการแพทย์ พวกมันไม่เลือกคน!""ในเมื่อคุณคุยโวเกี่ยวกับยาขับโรคมากมาย ทำไมคุณถึงยังเลือกเคมีบำบัดเพื่อต่อสู้กับโรคมะเร็ง? คุณกล้าถอดวิกผมแล้วให้ทุกคนดูหรือเปล่า"ดวงตาของหวงอวิ๋นฉือเบิกกว้าง "วิกผมอะไร พูดมั่ว!""สุภาพสตรีที่อยู่ที่นี่ ใครเอาน้ำยาล้างเครื่องสำอางมาด้วย พวกคุณไม่เห็นเหรอว่าใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดของคุณหวงนั้น ถูกสร้างขึ้นจากการแต่งหน้า?"หลิวตงฉี่ตะคอกเบา ๆ "แป้งหนาขนาดนั้น จ้างช่างแต่งหน้ามืออาชีพใช่ไหม?""เทคนิคดี ประสบความสําเร็จในการปก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 233
"คุณหวง คุณออกมาสนับสนุนหวังซื่อเภสัช ค่าปรากฏตัวไม่ถูกใช่ไหม?"หลี่เหวินหัวหัวเราะเบา ๆ และพูดประชด "เคมีบำบัดมีราคาแพงมาก ซึ่งเข้าใจได้!""แต่คุณไม่คิดว่าการเอาเงินที่ได้รับมาโดยไม่มีมโนธรรมเป็นเรื่องเดือดร้อนเหรอ?"บรรยากาศในเหตุการณ์เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดหวงอวิ๋นฉือจ้องมอง ลูบคอแล้วพูดว่า "จะรักษาแบบไหน เป็นอิสระของผม ยังไม่ต้องให้พวกคุณมาชี้นิ้วสั่ง"หวังฉีอิ๋งรีบเสริม "ใช่ นี่ไม่ได้หมายความว่ายาขับโรคมีปัญหา!""คุณสองคนพูดวกไปวนมา ก็ยังเปลี่ยนเรื่องอยู่"หลิวตงฉี่ดูเหมือนว่าคาดไว้แล้วว่าเขาจะพูดแบบนี้ ยิ้มและพูดว่า "เมื่อกี้คุณหวงกล่าวถึงตำรายานกกางเขนโบราณ นี่เป็นเพียงการสร้างจากคนรุ่นหลังเท่านั้น""สูตรยาส่วนใหญ่ในนั้น กุเรื่องขึ้นมาอย่างสะเปะสะปะ ดูผิวเผินโฆษณาว่ารักษาโรคและช่วยชีวิตคน จริง ๆ แล้วเห็นชีวิตมนุษย์เป็นผักปลา""คุณเป็นแพทย์แผนตะวันตก มีคุณสมบัติอะไรที่จะวิจารณ์ตำราการแพทย์แผนโบราณ?" หวงอวิ๋นฉือโต้กลับทันทีหลิวตงฉี่ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย "เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณอวิ่นชางชวี่ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นแพทย์แผนโบราณ ได้สรุปตำรายานกกางเขนโบราณออกมานานแล้ว"
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 234
หวงอวิ๋นฉือเหงื่อออกเต็มตัวและตัวสั่นไปหมดเขาตอนนี้ยังมีความครอบงำและความมั่นใจในตนเองในฐานะผู้เชียวชาญตอนใต้ที่ไหนเมื่อเทียบกับอวิ่นชางชวี่ที่ดูมีความเป็นเวียนบนหน้าจอขนาดใหญ่ มันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว หวงอวิ๋นฉือกลายเป็นไก่ป้าเลยทันทีอวิ่นชางชวี่พูดอย่างจริงจัง "ทุกท่าน เมื่อสองปีก่อนผมเคยบอกว่าตำรายานกกางเขนโบราณเป็นของปลอม""และต้นฉบับก็ได้ถูกทำลายแล้ว เดิมคิดว่ามันจะไม่เผยแพร่สู่ตลาด ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเร็วขนาดนี้"หลิวตงฉี่จงใจย้ายกล้องเล็งไปที่หวงอวิ๋นฉือหวงอวิ๋นฉือก้มศีรษะลงก่อน จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นทันทีและขยิบตาให้อวิ่นชางชวี่มีทัศนคติที่จริงใจมาก หมายความว่าขอให้อีกฝ่ายแสดงความเมตตาใครจะไปรู้ อวิ่นชางชวี่ไม่สะทกสะท้านเลย พูดต่อว่า "ยาขับโรคผมดูแล้ว พูดว่ามันมีแต่ชื่อก็ถือว่าเป็นการยกย่องแล้ว""ถ้าเอาตามนิสัยของผม สิ่งนี้คือการแสวงหาเงินโดยทำร้ายชีวิตคน!""ให้คนป่วยระยะสุดท้ายกิน ใครคิดออกมา? ยังขายแพงขนาดนั้น เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ มีมโนธรรมกันบ้างไหม!""ผมได้แจ้งให้สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาดำเนินการยึดยานี้อย่างครอบคลุม และติดตามความรับผิดชอบทางกฎหมายที่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 235
"พวกคุณไม่มีสิทธิ์พาผมไป ผมจะโทรหาทนาย!" หวังฉีอิ๋งเกร็งคอแล้วพูด เขารู้ดีว่าเมื่อเขาไปกับอีกฝ่ายแล้ว อย่าคิดจะออกมาเลยออกไปจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน!แม้ว่าจะไม่สามารถนั่งเครื่องบินพลเรือนได้ แต่ก็สามารถออกไปได้โดยการลักลอบแค่หลบหนีไปต่างประเทศ แล้วพวกนายจะทำอะไรฉันได้?เจ้าหน้าที่จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยากล่าวว่า "เราได้ตรวจสอบแล้วพบว่ายาขับโรคที่ผลิตโดยหวังซื่อเภสัช ไม่ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการ แต่กลับผลิตในชื่อผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ ปลอมหมายเลขลำดับ และปลอมเป็นยาพิเศษเพื่อขาย""คุณถูกสงสัยว่าผลิตและจำหน่ายยาปลอม วันนี้คุณหนีไม่พ้น และทนายความก็ปกป้องคุณไม่ได้""ทางสถานีตำรวจได้ยื่นขอหมายจับแล้ว หากไม่ให้ความร่วมมือจะถูกตั้งข้อหาขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่"ประโยคเหล่านี้เป็นความจริง!แม้ว่าหวังฉีอิ๋งจะมีหนทางนับพัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพลิกตัวกลับมาได้อีกครั้งบอดี้การ์ดถอยทีละคน คำว่า "ขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่" ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขายอมแพ้ตัวเองเป็นแค่ลูกจ้าง ทำเพื่อเจ้านายจนต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่คุ้มเลย!คนที่ปลอมตัวเป็นญาติและผู้ป่วยเหล่านั้น ยิ่งกลายเป
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 236
"ทำไมเป็นแบบนี้?"ดวงตาสวีชุ่ยหลานเบิกกว้าง ไม่เชื่อทุกสิ่งที่ตัวเองเห็นหยางจวิ้นหาวก็ตกตะลึงเช่นกันไม่คิดว่าเหตุการณ์ที่น่าตกใจจะเกิดขึ้นกับตระกูลหวัง และแม้แต่หวังฉีอิ๋งก็ถูกนำตัวไปสอบสวน"ตระกูลหวัง ยังสามารถออกสู่ตลาดต่างประเทศได้อีกไหม?" สวีชุ่ยหลานถามอย่างเร่งรีบด้วยสีหน้าคาดหวังหยางซิ่งเหวินพูดด้วยความโกรธ "ยาทั้งหมดเป็นของปลอม จะยังเข้าตลาดบ้าอะไร!""นี่หวังฉีอิ๋งเข้าไป จะออกมาได้หรือไม่ยังไม่รู้ หวังซื่อกรุ๊ปก็จะถูกยึดตรวจสอบเดี๋ยวนี้แล้ว"สวีชุ่ยหลานตื่นตระหนก "แล้วเงินของเราล่ะ! รีบให้ หว่านอวี่ไปหาหวังจื่อเฟิง เพื่อเอาเงินคืนมา!""ต้องให้คุณเตือนด้วยเหรอ ลูกสาวไม่ได้โง่!"หยางซิ่งเหวินรู้สึกถึงลางร้ายในใจแต่คิดอีกที ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวหยางหว่านอวี่และหวังจื่อเฟิง การได้เงินคืนไม่น่าจะยากแม้ว่าหวังจื่อเฟิงจะพยายามหลอกใคร ก็ไม่มีทางที่จะหลอกตระกูลหยางได้หยางซื่อกรุ๊ป จ้าวเหม่ยอวิ๋นโทรซ้ำแล้วซ้ำอีกหยางหว่านอวี่กระวนกระวายเหมือนเหมือนมดบนกระทะร้อน กังวลจนเหงื่อตก"โทรไม่ติด โทรศัพท์ปิดอยู่ตลอด"จ้าวเหม่ยอวิ๋นเงยหน้าขึ้นอย่างกังวลและพูดว่า "ฉันได้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 237
เธอนึกถึงประโยคแรกที่ศาสตราจารย์ด้านการเงินพูดเมื่อตอนอยู่ในมหาวิทยาลัย "เมื่อคุณจ้องมองผลประโยชน์ของคนอื่น คนอื่นก็จ้องมองเงินของคุณ"เหตุผลตื้น ๆ แบบนี้ ทำไมถึงลืมไปจนหมดจด?หยางหว่านอวี่ยังนึกถึงคำพูดเดิมของลั่วอู๋ฉาง ตอนที่อยู่ที่ร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า "ขอเตือนอย่าทำเช่นนี้!"ตอนนี้มาคิดดูแล้ว นี่เป็นคำเตือนที่สมเหตุสมผลจริง ๆ!เพียงแต่น่าเสียดายที่ตอนนั้นตัวเองไม่เพียงแต่ไม่ซาบซึ้งใจ ยังด่าอีกฝ่ายว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นน่าขำจริง ๆ!แม้แต่คนที่เพิ่งถูกปล่อยตัวออกจากคุกก็ได้กลิ่นอันตรายตัวเองที่รู้จักกันในชื่อประธานสาวสวยหมายเลขหนึ่งของเมืองจิงไห่ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย แถมรีบกระโดดลงหลุมให้คนหลอกในเมื่อหวังจื่อเฟิงหอบเงินหนีไปแล้ว แน่นอนว่าจะไม่รับโทรศัพท์แน่นอนตอนนี้พวกเขาคงพักผ่อนอย่างสบาย ๆ แล้ว ใช้เงินของคนอื่นเพื่อเพลิดเพลินกับชีวิตสำหรับหวังฉีอิ๋งนั้น หวังจื่อเฟิงอาจไม่สนใจเลยด้วย แล้วจะมาสนใจชีวิตของตระกูลหยางได้อย่างไร"หว่านอวี่ เธอต้องมีวิธีอื่นในการติดต่อหวังจื่อเฟิงใช่ไหม? เขาชอบเธอมาก โทรศัพท์ของคนอื่นไม่รับ ของเธอต้องรับแน่นอน!"จ้าวเหม่ยอวิ๋นดูเหมือน
Bab terbaru
