บทที่ 43

ลั่วอู๋ฉางถูกชายในชุดสูทขวางเอาไว้ "คุณผู้ชาย แสดงบัตรเชิญด้วยครับ"

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังต้องมีบัตรเชิญด้วย ชายชุดสูทเห็นแบบนี้ จึงพูดอธิบาย "ขออภัยครับ ข้างในมีการจัดงานเลี้ยงระดับสูง ไม่มีบัตรเชิญไม่สามารถเข้าไปข้างในได้"

ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้ว นึกถึงคำพูดของเกาชิงเหยียน ตอนที่เขาลงมาชั้นล่างให้โทรศัพท์ไปหา เธอจะมาต้อนรับด้วยตัวเอง

ลั่วอู๋ฉางคิดว่าไม่มีความจำเป็นนี้ จึงลืมเรื่องนี้ไป

ในตอนที่เขากำลังเตรียมจะหยิบโทรศัพท์ จู่ ๆ ชายชุดสูทดวงตาเป็นประกาย ถามขึ้น "ไม่ทราบว่าคุณคือคุณลั่วใช่ไหมครับ?"

“ฉันคือลั่วอู๋ฉาง!”

ชายในชุดสูทแสดงความเคารพทันทีและพูดว่า "ขอโทษด้วยครับคุณลั่ว ผมจำคุณไม่ได้ โปรดยกโทษให้ผมด้วย"

“นายรู้จักผมเหรอ?” ลั่วอู๋ฉางงุนงง

"เมื่อวานซืนที่ฝ่ายผู้ป่วยในที่สามของโรงพยาบาล ผมติดตามอยู่ข้างพี่ตาว โชคดีเคยได้พบกับคุณ......คุณรอสักครู่ ผมไปรายงานคุณหนู"

หวังจื่อเฟิงเห็นภาพนี้แต่ไกล ก็รู้สึกดีใจจนยิ้มไม่หุบทันที "ดูสิว่าผมพูดว่าอย่างไร? ไอ้หมอนั่นถูกปฏิเสธแล้วสินะ! ไม่ดูว่าตัวเองฐานะแบบไหนก็กล้ามาเสนอหน้า บอดี้การ์ดของตระกูลเกาไม่ธรรมดานะ เดี๋ยวเขาจะได้รับความทรมานแน