บทที่ 114 เจ้าอยากจะทำให้ข้ากลัวจนตายเหรอ

เมื่อหลิ่วเซิงเซิงรู้สึกสับสน หนานลั่วเฉินก็พูดต่อด้วยรอยยิ้ม "ไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างเจ้าจะเลี้ยงงู นี่เป็นงูชนิดไหน?"

วันนี้หลิ่วเซิงเซิงได้เปลี่ยนหน้ากาก เสื้อผ้า และทรงผมใหม่ ไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้จำเธอได้อย่างไร

เธอดึงแขนเสื้อลงเพื่อบังงู "ไม่มีพิษ"

หนานลั่วเฉินยิ้มและพูดว่า "กล้าหาญมาก ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กลับเลี้ยงงู เจ้าให้ข้าดูหน่อยได้ไหม?"

หลิ่วเซิงเซิงกำลังจะปฏิเสธ แต่ทันใดนั้นงูในมือของเธอก็พุ่งออกมา จากนั้นก็กัดข้อมือของหนานลั่วเฉิน

"เจ็บเจ็บเจ็บ..."

หนานลั่วเฉินถูกกัดตะโกนขึ้นมาทันที ผู้คนรอบ ๆ พอเห็นงูก็หนีไปอย่างหวาดกลัวทันที

หนานลั่วเฉินโบกมืออย่างตื่นเต้น "ยัยสาวน้อย รีบเอางูตัวนี้ออกไปจากเร็ว ๆ..."

หนานเทียนที่อยู่ด้านข้างทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย "น้องรอง อายุเท่าไหร่แล้ว ทำไมถึงยังเล่นกับงู?"

"ไม่ใช่ ข้าถูกกัดนะ! ช่วยข้าเอางูตัวนี้ออกไปเร็ว!"

หนานลั่วเฉินเขย่างูด้วยความตื่นเต้นสองครั้ง และในที่สุดก็สลัดงูออกไป

แต่หลังจากสลัดมันออกแล้ว งูก็ไม่ล่วงลงกับพื้น แต่ถูกโยนไปที่หนานเทียน แล้วกัดเขาที่ก้น...

"ฉึก…"

หนานเทียนหายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปวด

สีหน้าหนานลั่วเฉินเ