บทที่ 113 ต้องไม่ปล่อยเธอไว้

หลิ่วเซิงเซิงตรวจชีพจรอย่างระมัดระวังอีกครั้ง ก็ถูกวางยาพิษจริง ๆ

พิษนี้จะไม่ส่งผลต่อร่างกายของแม่ แต่จะส่งผลต่อชีวิตของลูก

ผู้ที่ถูกพิษนี้ส่วนใหญ่จะมีอายุไม่ถึงสิบขวบ

เกรงว่าแม้แต่หมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวง ก็ไม่สามารถรักษาเขาได้...

เมื่อมองดูเด็กน่ารักที่อยู่ตรงหน้าเธอ หลิ่วเซิงเซิงก็ทนไม่ไหว "ฝานฝานปวดท้องทุกวันหรือเปล่า?"

หลิ่วเซียวฝานพยักหน้า

"มีตรงไหนไม่สบายใจอีกหรือเปล่า?"

หลิ่วเซียวฝานส่ายหัว

เมื่อเห็นว่าเขายังคงเงียบ หลิ่วเซิงเซิงจึงพูดว่า "อย่ากลัวเลย เราเป็นครอบครัวเดียวกัน พ่อของเจ้าก็เป็นพ่อของข้าเช่นกัน ข้าเป็นพี่สาวของเจ้า ไม่ทำร้ายเจ้าหรอก"

"ท่านแม่บอกว่าควรคุยกับคนที่นี่ให้น้อยลง ไม่อย่างนั้นจะถูกตี เหมือนพี่สาวคนนั้นที่ตีคนอื่น..."

ในที่สุดหลิ่วเซียวฝานก็พูด น้ำเสียงของเขาน่าสงสาร

"เจ้ากำลังพูดถึงคนที่นั่งข้างเจ้าเมื่อกี้เหรอ?"

หลิ่วเซียวฝานก้าวถอยหลังอย่างขี้อาย

เมื่อเห็นว่าเด็กที่อยู่ตรงหน้าเธอช่างน่าสงสารเพียงใด หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกสับสน "ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ชอบพี่สาวคนนั้นเหมือนกัน เจ้าช่วยบอกข้าหน่อยได้ไหมว่าพี่สาวคนนั้นตีเจ้ายังไง?"

หลิ่วเซี