บทที่ 112 คนดีจะถูกคนอื่นรังแกเข้าใจไหม

ใบหน้าจิ่งฉุนซีดลงด้วยความเจ็บปวด และเขาก็ตบงูออกไปด้วยฝ่ามือข้างหนึ่ง "ไปก็ไป เจ้าปล่อยให้งูกัดข้าเกินไปหน่อยไหม?"

หลิ่วเซิงเซิงสะดุ้งและรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยิบงูขึ้นมา "เจ้าบ้าเหรอ! อยู่ดีดีไปตีมันทำไม?"

จิ่งฉุน "..."

เขาถูกกัด จุดสนใจของสาวปากร้ายกลับอยู่ที่นั่นเหรอ?

เมื่อเห็นว่างูกำลังจะเลื้อยเข้ามาอีกครั้ง จิ่งฉุนจึงรีบพลิกตัวและกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

"ได้ได้ ข้าไปก็ได้? เกินไปแล้วจริง ๆ…"

เมื่อเห็นจิ่งฉุนออกไป หลิ่วเซิงเซิงก็ล็อคหน้าต่างโดยตรง

บ้านโบราณหลังนี้แย่มาก ไม่เพียงแต่ส่วนใหญ่ทำจากไม้เท่านั้น แต่ส่วนใหญ่ยังอยู่ที่ชั้นหนึ่งด้วย มันง่ายเกินไปที่จิ่งฉุนอยากจะเข้ามา

แต่แม้แต่ชั้นสองจิ่งฉุนก็สามารถเข้ามาได้...

ไม่ช้าก็เร็วต้องวางยาพิษชายป่าเถื่อนคนนี้ให้ตาย

หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

อย่างไรก็ตามพิษของงูอยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ ดังนั้นหลิ่วเซิงเซิงจึงไม่กลัวว่ามันจะกัดเธอในขณะที่เธอนอนหลับ เธอจึงเอนตัวลงบนเตียงและผล็อยหลับไป

วันถัดไป

ทันทีที่รุ่งเช้า หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกเย็นบนใบหน้า เมื่อเธอลืมตา เธอเห็นงูนอนอยู่บนคอของเธอ

"เ