บทที่ 17 วิ่งเพื่อชีวิตยังคิดเรื่องชู้สาว

หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกเหมือนหูของเธอเริ่มมีหนังด้าน

"ข้าเข้าใจทุกสิ่งที่เองพูด แต่เองไม่เชื่อที่ข้าพูด ข้าบอกว่าข้าไม่ชอบเขาแล้ว เองคิดว่าข้าพูดไร้สาระ ข้าบอกว่าข้าอยากหย่ากับเขา เองบอกว่าฉันโง่ไปแล้ว ข้าบอกว่าข้าจะออกไปหย่ากับเขา แล้วเองก็คิดว่าข้าบ้าไปแล้ว แล้วข้าจะพูดอะไรได้?"

หลังจากหยุดสักพัก เธอก็พูดต่อ: "นอกจากนี้นี่คือจวนอ๋องชาง ผู้ร้ายจะบุกเข้ามาและลอบสังหารข้าอย่างง่ายดายได้อย่างไร? เข้ามาด้วยความพยายามอย่างมากก็เพื่อลอบสังหารไอ้สารเลวคนนั้นมั้ง"

เสี่ยวถังกัดริมฝีปากของเธอ "ถึงแม้จะพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้จวนชิงเฟิงนั้นรกร้างมากและอยู่ใกล้ถนน ดังนั้นมันจึงไม่ปลอดภัยที่สุด หากมีผู้ร้ายจริง ๆ ก็สามารถปีนข้ามกำแพงแล้วเข้าจวนได้ และเราก็ห้ามไม่ได้..."

หลิ่วเซิงเซิงเยาะเย้ย "นี่คือจวนอ๋องชาง จวนเย็นไม่มีทหาร ที่นี่จะไม่มี?"

"แต่ท่านอ๋องไม่เคยสนใจความเป็นอยู่ของท่าน แล้วเขาจะจัดทหารมาปกป้องท่านได้อย่างไร…"

หลิ่วเซิงเซิงตกตะลึง

ไม่มีทหารลับ และยังอยู่ใกล้ถนน...

"นี่มันเยี่ยมมาก!"

กล่าวอีกนัยหนึ่งเธอสามารถแอบออกไปได้อย่างง่ายดายเหรอ?

"พระชายา ท่านพูดอะไร..."

"เองอยากกินอะไร? ข้าจ