Share
บทที่ 195 ข้าก็เรื่องหนึ่งให้ช่วยเหมือนกัน
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 196 เชื่อไม่เชื่อข้าจะฆ่าเจ้า
แต่จิ่งฉุนหมดสติไปแล้ว เพื่อถามสิ่งที่มีประโยชน์จากปากของเขา หลิ่วเซิงเซิงจึงรีบรักษาให้เขาเดิมทีอยากเอาผ้ากอซออกจากอวกาศมาพันแผลให้เขา แต่ที่นี่เป็นปากซอย มีคนเดินผ่านไปมาอยู่ตลอด กลัวจะถูกคนเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจ หลิ่วเซิงเซิงทำได้เพียงเอาผ้าเช็ดหน้าที่ตัวเองใช้ติดตัวออกมาพันแผลให้เขาพิษในตัวเขาไม่ลึก แต่แก้ยากมาก ไม่มีทางแก้พิษจนหมดได้ในเวลาอันสั้น ได้แต่รักษาชีวิตเขาไว้ชั่วคราว รอให้เขาตื่นขึ้นมาค่อยกำชับเขาให้ใช้กำลังภายในน้อยลงและพักฟื้นให้ดี...กำลังจะเรียกคนให้แบกเขากลับไปรักษา นอกซอยจู่ ๆ ก็มีร่างสูงใหญ่โผล่ขึ้นมาหลายรายแสงถูกปิดกั้น หลิ่วเซิงเซิงเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ และเห็นชายร่างกำยำกลุ่มหนึ่งทันทีเธอยืนขึ้นและก้าวออกไปเพื่อหลีกทางให้คนเหล่านั้นแต่เมื่อคนเหล่านั้นเข้ามาแล้ว กลับล้อมตัวเองไว้ที่มุมกําแพงเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้กําลังจะผ่านไป แต่มาหาตัวเองแต่รถม้าของตัวเองจอดอยู่บนถนนที่ไม่ไกล ตัวเองออกมาในฐานะพระชายา พาองครักษ์ติดตามมาไม่น้อย ชายร่างใหญ่หลายคนเข้าไปในซอยเดียวกับตัวเอง อีกไม่นานก็จะมีคนมา พวกเขาไม่กลัวเหรอ?ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ เธอก็เห็นใครบางค
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 197 แต่ล่ะคนแต่งตัวไม่เรียบร้อย
หลิ่วเซิงเซิงรีบเงยหน้าขึ้น "ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ? ข้าให้พวกเจ้าไปที่ร้านร้อยปี!"แต่คนขับข้างนอกกลับตะกุกตะกัก "พระชายา คุณหนูรองยังขวางอยู่ข้างหน้า...""ชนไปเลย!"หลิ่วเซิงเซิงโกรธมากสารเลวหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน เธอต้องการเอาชีวิตตัวเอง!แต่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนยืนอยู่กลางถนนด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา "ถ้าท่านพี่ไม่ยกโทษให้ข้า ข้าจะไม่จากไป ข้าแค่อยากพบท่านพี่เท่านั้น แต่ท่านพี่กลับไม่ยอมเจอข้า ดังนั้นข้าทำได้แค่นี้..."ทำไมยานี้ถึงออกฤทธิ์ช้ามาก?ตามหลักแล้ว หลิ่วเซิงเซิงในตอนนี้ควรหาผู้ชายอย่างบ้าคลั่งไปนานแล้ว ผู้ชายคนไหนเธอก็รับได้ ทําไมตอนนี้ยังนั่งในรถม้าได้?เธอยอมตายดีกว่าไปหาผู้ชายคนไหนก็ได้เหรอ?ฮึ งั้นก็ตายซะเถอะ!วันนี้เธอจะต้องเสียชื่อเสียงหรือตายทันที มิฉะนั้นจะยากที่จะแก้ไขความเกลียดชังในใจของตัวเอง!คนขับรถไม่กล้าพุ่งชนโดยตรงอยู่แล้ว ได้แต่พูดจาอ่อนน้อมถ่อมตนว่า "คุณหนูรอง พระชายาของพวกเราไม่อยากเจอท่าน ยังไงก็ขอให้ท่านหลีกทางให้เร็วที่สุด...""ทำไมถึงต้องการไล่ข้าออกไปอย่างรวดเร็วแบบนี้? หรือว่าพี่สาวของข้าจะไปทําอะไรที่น่าอับอายเหรอ?"หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนกระพริบ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 198 พิษนี้ไม่มียาแก้พิษ
หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนพูดจาไม่รู้เรื่อง แล้วพูดต่อว่า "ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวเหรอ? ผู้ชายพวกนั้นทำอะไรกับเธอหรือเปล่า? ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้า ไม่งั้นพวกเจ้าไปดูที่ซอยนั้นดีกว่า ข้าไม่ได้โกหกจริง ๆ..."ทุกคําพูดมีความหมาย ทุกคำทำให้คนจินตนาการ หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนนี้พยายามอย่างยิ่ง!"คุณหนูเฉี่ยนเฉี่ยน ไม่เคยคิดเลยจริง ๆ ว่าหัวใจของท่านสกปรกขนาดนี้ ตอนนี้ท่านไม่เพียงแต่ขี้เหร่ แต่ภายในยังสกปรกมาก ทำสีหน้าไร้เดียงสา แต่พูดคำที่น่ารังเกียจและขอให้พระชายาของเราให้อภัย แต่ทุกคำกลับสาดน้ำสกปรกใส่เธอ ท่าน...""วางยาพิษพระชายาคือโทษประหารชีวิต ฆ่าเธอเลยเดี๋ยวนี้"เสียงมืดมนหนานมู่เจ๋อดังมาจากรถม้า และเห็นได้ชัดว่าไม่ชอบที่เขาพูดมากเกินไปเสียงแหบแห้งค่อนข้างแปลก แต่เสี่ยวเจียงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และชักดาบออกมาทันทีที่ได้รับคำสั่งหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนตกใจมากจนเธอคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว "ท่านพี่เจ๋อ ทุกอย่างที่ข้าพูดเป็นเรื่องจริง! ถ้าท่านไม่เชื่อข้าก็แค่ไปลองดูที่ตรอกนั้น อ๊า..."ยังไม่ทันพูดจบ ดาบก็แทงเข้าที่ท้องของเธอแล้วหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 199 เราจะหย่ากันอยู่แล้ว
เมื่อมองไปที่เสี่ยวเจียงที่ตกตะลึง ป้าหวังก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และกระซิบกับโม่เล่าที่อยู่ข้าง ๆ เธอ "ดูเหมือนว่าหัวหน้าเจียงจะต้องหาเมียแล้วจริง ๆ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเมียดีแค่ไหน ถือว่าดาบของเขาเป็นสมบัติตลอดทั้งวันและโง่เขลา"โม่เล่าหน้าแดงและรีบถอยกลับเสี่ยวเจียงมองป้าหวังด้วยความสับสนจนกระทั่งได้ยินเสียงที่ทำให้คนหน้าแดงและหัวใจเต้นรัวในหู จู่ ๆ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงไปถึงหลังหู แล้วเขาก็ดุคนรับใช้ที่อยู่รอบตัวเขาให้ถอยออกไปป้าหวังหัวเราะเยาะและพูดขณะที่เดินออกไป"หัวหน้าเจียง เจ้ายังต้องฟังคำพูดของคนที่มีปประสบการณ์อย่างเราให้มากขึ้น ท่านอ๋องปากไม่ตรงกับใจ ตั้งแต่เด็กจนโตก็เป็นแบบนี้ เจ้าเห็นเขาบอกชอบอะไรสักอย่างตอนไหนล่ะ? เห็นเขาก้มหน้ายอมรับความผิดอีกเมื่อไหร่? เรื่องความรักเขาไม่รู้เรื่องเลย เขาอาจจะรู้สึกว่าถูกหลอก แต่การถูกชอบอาจต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะรู้สึกได้ ในเวลาแบบนี้ก็ต้องให้คนใช้อย่างพวกเราสุมไฟให้""ท่านอ๋องกับพระชายาแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว หลายปีที่ผ่านมา มีคำพูดบ้าบอมากมายข้างนอก ซึ่งทั้งหมดนี้ล้อเลียนพระชายา พวกเขาไม่หัวเราะว่าเธอให้กำเนิดไม่ได้ ก็หั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 200 เมื่อวานเหนื่อยทั้งคืน
ไร้สาระ ไร้เหตุผล เอาเปรียบคนอื่น!หลิ่วเซิงเซิงกลั้นคำพูดไว้เป็นเวลานาน แต่เมื่อคำพูดนั้นมาถึงริมฝีปาก ก็ถูกจูบกลืนหายไปทั้งหมดเกิดอะไรขึ้นกันแน่?เมื่อกี้เธอยังอยู่บนถนนไม่ใช่เหรอ?ใช่แล้ว ถนน หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนวางแผนบนถนน และจากนั้น...หนานมู่เจ๋อเป็นคนพาตัวเองกลับมาเหรอ?และก็เป็นคนที่ช่วยล้างพิษให้ตัวเองเหรอ?หลิ่วเซิงเซิงต้องการหลบหนี แต่ก่อนที่จะคลานไปที่ขอบเตียงได้ ก็ถูกดึงกลับไปก่อนทันใดนั้น การเคลื่อนไหวของหนานมู่เจ๋อก็นุ่มนวลขึ้นมาก และมืออันหยาบกร้านของเขาก็แตะแผ่นหลังของเธอ เมื่อมองดูรอยแผลเป็นบนหลังของเธอ หนานมู่เจ๋อไม่รู้ทำไมก็รู้สึกอึดอัดมากคิดถึงการร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันก่อนหน้านี้ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นนับครั้งไม่ถ้วน และนับครั้งไม่ถ้วนที่เธอรักษาตัวเอง...แต่เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่าตัวเองผู้หญิงมีรอยแผลเป็นมากมายบนร่างกาย แต่เธอก็ไม่เคยพูดเลย...เธอต้องทนกับความคับข้องใจมากแค่ไหน?หนานมู่เจ๋อรู้สึกปวดตุบ ๆ ในใจ ในขณะนั้น ดูเหมือนเขาจะลืมอดีตไปจนหมดสิ้นบางทีตัวเองอาจจะกำลังดื้นดันอยู่จริง ๆ เรื่องราวในอดีตได้ผ่านไปนานแล้ว เธอไม่รังเกียจ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 201 ในที่สุดก็ได้คนสวยมาครอง
หนานมู่เจ๋อจัดเสื้อผ้าด้วยสีหน้าสงบ "จวนแม่ทัพเป็นอย่างไรบ้าง?""ตอบท่านอ๋อง ทางจวนแม่ทัพได้ยินว่าท่านเป็นคนฆ่าหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน เลยไม่กล้ามาหาท่าน จนตอนนี้ก็เงียบกริบ ได้ยินว่าจัดงานศพอย่างเงียบ ๆ ฝังไปเรียบร้อยแล้ว""เธอล่ะ?"อาจจะรู้ว่าเขากำลังถามใครอยู่ เสี่ยวเจียงก็พูดอย่างจริงจังว่า "พระชายากลับไปที่จวนชิงเฟิงแล้ว มีป้าหวังอยู่เป็นเพื่อนเธอ""ส่งสาวใช้ไปรับใช้เพิ่ม""ขอรับ..."เสี่ยวเจียงก้มศีรษะลงและพูดอย่างระมัดระวัง "ท่านอ๋อง ลำบากท่านแล้ว"หนานมู่เจ๋อ "อะไร?""โม่เล่าไม่สามารถเตรียมยาแก้พิษได้ในเวลาอันสั้นจริง ๆ ท่านเสียสละขนาดนี้เพื่อช่วยชีวิตพระชายา ข้าน้อยรู้ว่าท่านลำบากใจ ได้ให้โม่เล่าไปที่ห้องโถงใหญ่เพื่อรอการลงโทษจากท่านแล้ว เพียงแต่...""ข้าคิดว่าวันนี้เจ้าว่างมาก ไม่งั้นไปล้างกระโถนของจวนทั้งหมดให้สะอาดไป"หลังจากพูดจบ หนานมู่เจ๋อก็เดินจากไปเสี่ยวเจียงที่อยู่ที่เดิมไม่ได้สติเป็นเวลานานเขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า?ท่านอ๋องให้เขาล้างอะไรนะ..."..."หนานมู่เจ๋อเดินออกจากลานบ้านด้วยใบหน้าเย็นชาและมุ่งหน้าไปยังจวนชิงเฟิงโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อเดินไปได้ครึ่งทาง เ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 202 เจ้าต้องชอบเขาแล้วแน่ ๆ
หลิ่วเซิงเซิงกำลังจะกลับไปพักผ่อนในห้อง แล้วก็เห็นว่าในจวนจู่ ๆ ก็มีสาวใช้เยอะขึ้นมากมาย ทุกคนบอกว่าท่านอ๋องจัดให้พวกเธอมาขณะที่กำลังสับสน ก็มีคนใช้ชายอีกคนเข้ามาในจวน"พระชายา ท่านอ๋องเชิญให้ท่านไปพบ"หลิ่วเซิงเซิงดูอึดอัดเล็กน้อย หนานมู่เจ๋อตื่นแล้วเหรอ...เขาคงไม่ใช่อยากจะคิดบัญชีกับตัวเองนะ?ต้องเป็นเรื่องเมื่อวานที่ตัวเองโดนยาพิษแล้วไปรังควานไม่เช่นนั้นเขาที่รังเกียจตัวเองขนาดนั้น จะตามใจตัวเองได้อย่างไร?แต่ก็ไม่สมเหตุสมผลเล็กน้อย เนื่องจากศิลปะการต่อสู้ของเขาสูงมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะผลักตัวเองออกไปได้...เป็นไปได้ไหมว่าจะมาหาตัวเองเพื่อที่จะมีความสัมพันธ์ที่โรแมนติก?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว มันเป็นไปไม่ได้!ตามคนใช้ชายคนนั้นกลับไปที่จวนชิงเฟิงอีกครั้งจึงพบว่าหนานมู่เจ๋อกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ที่ลานบ้าน เมื่อเห็นเธอเข้ามา หนานมู่เจ๋อพูดแค่ว่า "นั่ง"หลิ่วเซิงเซิงยืนอยู่ที่เดิมอย่างกระอักกระอ่วน "ท่านอ๋อง ข้ากินมาแล้ว"คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ถอยออกไปทีละคน และในไม่ช้าก็เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ลานกว้างขนาดใหญ่หลิ่วเซิงเซิงไม่เข้า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 203 มีพี่ชายตั้งแต่เมื่อไหร่?
เมื่อได้ยินคำพูดของอาหนิว รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงก็แข็งทื่อ เมื่อหันกลับไป ก็พบว่าหนานมู่เจ๋อปรากฏตัวที่ประตูโรงเตี๊ยมแล้วเห็นแต่ว่าเขาสวมหน้ากากครึ่งหน้าเล็ก ๆ บนใบหน้า และกำลังเข้าใกล้ทางนี้ทีละขั้นก้าวอาหนิวยังยิ้มและรีบวิ่งเข้าไปทักทาย "ท่านพี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ"เปลือกตาของหลิ่วเซิงเซิงกระตุกหน้าตาหล่อ ๆ แบบนี้ แค่บังไว้ครึ่งเดียว เป็นคนก็คงจำได้หมดมั้ง?แล้วจะปกปิดหน้าทำไม...แต่มู่ชิงชิงกลับจำหนานมู่เจ๋อไม่ได้ เห็นแต่เธอมองไปที่หนานมู่เจ๋ออย่างงุนงงแล้วพูดว่า "พี่ชาย? เซินเอ๋อ เจ้ามีพี่ชายตั้งแต่เมื่อไหร่?"หนานมู่เจ๋อเดินมาที่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน "ลูกพี่ลูกน้อง..."มู่ชิงชิงยิ้ม "นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินว่าเจ้ามีลูกพี่ลูกน้อง ออร่าขนาดนี้ มองปราดเดียวก็ไม่ใช่คนธรรมดา"ขณะพูด เธอยังพูดกับหนานมู่เจ๋อว่า "ในเมื่อเจ้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเซินเอ๋อ งั้นข้าก็จะเรียกเจ้าว่าพี่ชายด้วย ข้าชื่ออาชิงและเขาคืออาหนิว นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่พี่ชายมาที่นี่สินะ ข้าจะไปให้เสี่ยวเอ้อเอาของอร่อย ๆ มาให้"พูดจบมู่ชิงชิงก็เดินจากไปพร้อมกับรอย
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
