บทที่ 196 เชื่อไม่เชื่อข้าจะฆ่าเจ้า

แต่จิ่งฉุนหมดสติไปแล้ว เพื่อถามสิ่งที่มีประโยชน์จากปากของเขา หลิ่วเซิงเซิงจึงรีบรักษาให้เขา

เดิมทีอยากเอาผ้ากอซออกจากอวกาศมาพันแผลให้เขา แต่ที่นี่เป็นปากซอย มีคนเดินผ่านไปมาอยู่ตลอด กลัวจะถูกคนเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจ หลิ่วเซิงเซิงทำได้เพียงเอาผ้าเช็ดหน้าที่ตัวเองใช้ติดตัวออกมาพันแผลให้เขา

พิษในตัวเขาไม่ลึก แต่แก้ยากมาก ไม่มีทางแก้พิษจนหมดได้ในเวลาอันสั้น ได้แต่รักษาชีวิตเขาไว้ชั่วคราว รอให้เขาตื่นขึ้นมาค่อยกำชับเขาให้ใช้กำลังภายในน้อยลงและพักฟื้นให้ดี...

กำลังจะเรียกคนให้แบกเขากลับไปรักษา นอกซอยจู่ ๆ ก็มีร่างสูงใหญ่โผล่ขึ้นมาหลายราย

แสงถูกปิดกั้น หลิ่วเซิงเซิงเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ และเห็นชายร่างกำยำกลุ่มหนึ่งทันที

เธอยืนขึ้นและก้าวออกไปเพื่อหลีกทางให้คนเหล่านั้น

แต่เมื่อคนเหล่านั้นเข้ามาแล้ว กลับล้อมตัวเองไว้ที่มุมกําแพง

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้กําลังจะผ่านไป แต่มาหาตัวเอง

แต่รถม้าของตัวเองจอดอยู่บนถนนที่ไม่ไกล ตัวเองออกมาในฐานะพระชายา พาองครักษ์ติดตามมาไม่น้อย ชายร่างใหญ่หลายคนเข้าไปในซอยเดียวกับตัวเอง อีกไม่นานก็จะมีคนมา พวกเขาไม่กลัวเหรอ?

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ เธอก็เห็นใครบางค