บทที่ 204 ข้าไม่มีสิทธิ์นั้น

ในขณะนั้น ใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

มู่ชิงชิงเกาหัวด้วยความเขินอาย "รู้สึกว่าพี่ชายไม่ค่อยชอบข้า ไม่งั้นพวกเจ้าคุยกันเถอะ ข้าไปทำงานก่อน"

หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็เดินจากไปอย่างเขินอาย

รอมู่ชิงชิงจากไปไกลแล้ว หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่หนานมู่เจ๋อด้วยความโกรธและพูดว่า "ท่านอ๋องหมายความว่าอย่างไรกันแน่? ข้าบอกไปหมดแล้วว่าเรื่องเมื่อวานเป็นอุบัติเหตุ ข้าก็ไม่ได้ตามรังควานท่าน ถ้าท่านไม่อยากเห็นหน้าข้าก็รีบหย่าเร็ว ๆ ไม่จำเป็นต้องมาหาเรื่องข้าถึงที่นี่"

"ข้ามาหาเจ้า"

"มาหาข้าทำไม? คุยเรื่องหย่าเหรอ? หรือว่ากลัวว่าข้าจะไม่ดื่มสิ่งที่เจ้ามอบให้?"

เห็นได้ชัดว่าหลิ่วเซิงเซิงไม่พอใจอย่างมาก และหนานมู่เจ๋อก็ไม่รู้จะพูดยังไง เรื่องเมื่อกี้ทําให้เขาไม่พอใจมาก เดิมทีคำพูดถึงปากแล้วก็ถูกเขากลืนกลับไป พูดแต่เย็นชาว่า "เดิมทีข้าจะมาส่ง..."

"ข้ารู้ว่าเจ้าจะส่งอะไรให้ข้า ถ้าเจ้าไม่สบายใจขนาดนั้นจริง ๆ พอกลับไปแล้วข้าจะดื่มแน่นอน เจ้าไม่จําเป็นต้องตามมาด้วยตัวเอง และยิ่งไม่จําเป็นต้องเอามาให้ข้าดื่มด้วยตัวเองด้วย"

ด้วยเหตุผลบางอย่าง พอคิดว่าหนานมู่เจ๋อเกลียดตัวเองขนาดนี้ ในใจของเธอก็รุ้ส