บทที่ 209 พระชายาดุดันมาก

หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะตั้งใจฟังเธอพูดจริง ๆ เป็นเวลานานเขาก็ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ

"ถ้าข้าบอกว่า..."

"ไม่ได้บอกว่าอย่าพูดเหรอ"

หลิ่วเซิงเซิงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน เขาไม่เคยพูดในสิ่งที่ตัวเองชอบฟัง

หนานมู่เจ๋อเงียบ "ข้าเคารพเจ้า"

"ขอบคุณ"

คำขอบคุณนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองห่างไกลกันมากขึ้น

หนานมู่เจ๋อรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ทั้งหมดนี้เกิดจากตัวเอง เขาแบกรับมันเอง ไม่ว่าเขาจะอึดอัดแค่ไหนเขาก็หันหลังและจากไป

เมื่อมองแผ่นหลังของเขาค่อย ๆ หายไป หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หัวใจของเธอดูเหมือนจะเต้นออกจากอก และเธอก็ตบหน้าอกของตัวเองเบา ๆ

"ใจเย็น ๆ อย่าคิดมาก..."

บางทีหนานมู่เจ๋ออาจค้นพบมโนธรรมของเขาจริง ๆ แต่นี่ยังห่างไกลจากการชอบ อย่าหลงกลกับรูปลักษณ์ภายนอก

อย่าลืมสิ่งที่ตัวเองต้องการทำจริง ๆ...

"พระชายา เห็นได้ชัดว่าท่านชอบท่านอ๋อง ทำไมท่านยังทำให้ท่านอ๋องโกรธอีก?"

เสียงของป้าหวังเข้าหูเธอ เห็นแต่ป้าหวังเดินเข้ามาจากข้างนอกอย่างฉุนเฉียว "เมื่อกี้ข้าน้อยได้ยินสิ่งที่ท่านอ๋องพูดหมดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงออกอย่างจริงใจเช่นนี้กับผู้หญิง ท่านปล่อยให้เขาไปโดยไม่กอดเ