Share
บทที่ 208 ไม่ใช่ความชอบที่บริสุทธิ์
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 209 พระชายาดุดันมาก
หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะตั้งใจฟังเธอพูดจริง ๆ เป็นเวลานานเขาก็ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ"ถ้าข้าบอกว่า...""ไม่ได้บอกว่าอย่าพูดเหรอ"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน เขาไม่เคยพูดในสิ่งที่ตัวเองชอบฟังหนานมู่เจ๋อเงียบ "ข้าเคารพเจ้า""ขอบคุณ"คำขอบคุณนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองห่างไกลกันมากขึ้นหนานมู่เจ๋อรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ทั้งหมดนี้เกิดจากตัวเอง เขาแบกรับมันเอง ไม่ว่าเขาจะอึดอัดแค่ไหนเขาก็หันหลังและจากไปเมื่อมองแผ่นหลังของเขาค่อย ๆ หายไป หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หัวใจของเธอดูเหมือนจะเต้นออกจากอก และเธอก็ตบหน้าอกของตัวเองเบา ๆ"ใจเย็น ๆ อย่าคิดมาก..."บางทีหนานมู่เจ๋ออาจค้นพบมโนธรรมของเขาจริง ๆ แต่นี่ยังห่างไกลจากการชอบ อย่าหลงกลกับรูปลักษณ์ภายนอกอย่าลืมสิ่งที่ตัวเองต้องการทำจริง ๆ..."พระชายา เห็นได้ชัดว่าท่านชอบท่านอ๋อง ทำไมท่านยังทำให้ท่านอ๋องโกรธอีก?"เสียงของป้าหวังเข้าหูเธอ เห็นแต่ป้าหวังเดินเข้ามาจากข้างนอกอย่างฉุนเฉียว "เมื่อกี้ข้าน้อยได้ยินสิ่งที่ท่านอ๋องพูดหมดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงออกอย่างจริงใจเช่นนี้กับผู้หญิง ท่านปล่อยให้เขาไปโดยไม่กอดเ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 210 ถึงกับจะเป็นจะตายเลยเหรอ
อาจารย์เหงื่อออกมาก แต่หลิ่วเซิงเซิงกำลังนั่งอยู่ที่ประตูราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จ้องมองตรงไปที่ทุกคนที่อยู่ข้างใน"นี่มันไม่ถูกต้องนะพระชายา ท่านอาจารย์ก็บอกแล้วว่าฝานฝานหายไปหลังจากออกจากที่นี่ไป เจ้านั่งที่ประตูแบบนี้มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว"เสียงของเหอเชียนชิวดังเข้าหู เห็นแต่เธอเดินออกมาจากข้างในอย่างไม่รีบร้อน เดินพลางพูดว่า "ยังไงที่นี่ก็เป็นที่เรียนหนังสือ ลูกหลานของขุนนางระดับสูงหลายคนกําลังเรียนอยู่ข้างใน ใครก็จะมาก่อกวนได้เหรอ?"เมื่อเห็นเหอเชียนชิว อาจารย์สอนหนังสือก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถอยกลับไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆหลิ่วเซิงเซิงไม่สนใจที่จะมองเธอแม้แต่วินาทีเดียว "คำพูดเสแสร้งพูดให้น้อยลง ข้ารอเจ้าอยู่ที่นี่ ก็อยากจะถามเจ้าว่าการหายตัวไปของน้องชายข้าเกี่ยวข้องกับเจ้าหรือเปล่า?"หลิ่วเซียวฝานสองแม่ลูกกลับมาจากชนบทและไม่มีศัตรูเลย เพียงหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนคนเดียวที่ไม่ชอบพวกเขาก็ตายไปแล้ว แม่ของหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเองก็ส่งคนมาจับตาดูตัวเองตลอดเวลา กลัวว่าเธอจะบ้าเหมือนหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนและลงมือกับตัวเองดังนั้นคนเดียวที่อาจโจมตีหลิ่วเซียวฝานคือเหอเชียนชิวใบหน้าของเหอ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 211 จะต้องหาฝานฝานกลับมาให้ได้
เมื่อเธอพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็เหลือบมองทุกคนรอบตัวเธอโดยไม่ตั้งใจ ผู้คนรอบ ๆ เคยเห็นการต่อสู้เช่นนี้ที่ไหนมาก่อน?ในขณะนี้พระชายาราวกับปีศาจที่คลานออกมาจากนรก ทุกรอยยิ้มของเธอช่างน่ากลัวเหลือเกิน...ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าพูดอยู่พักหนึ่งเหอเชียนชิวกัดฟัน "เรื่องวันนี้ ข้าสองพี่น้องจะต้องรายงานต่อฮ่องเต้...""งั้นก็รีบไปเถอะ ไปเดี๋ยวนี้"หลิ่วเซิงเซิงยิ้ม จงใจเข้าไปใกล้หูของเหอเชียนชิวและกระซิบ"ถึงตอนนั้นก็อย่าทําร้ายตัวเองอีก บอกว่าข้าเป็นคนตบเจ้า ถ้าเป็นแบบนี้จริง ๆ ข้าก็ต้องตบหน้าตัวเองสองสามครั้งแล้ว ถึงตอนนั้นเราจะรอดูว่า ฮ่องเต้จะเชื่อเจ้าหรือข้ากันแน่""..."ต้องบอกว่าหลิ่วเซิงเซิงสามารถสร้างปัญหาได้จริง ๆ พาคนมาด้วยความยิ่งใหญ่และพาคนออกไปด้วยความร้อนรน เหลือเพียงเหอเชียนชิวและคนกลุ่มใหญ่ที่ตัวสั่นเทาอยู่ที่เดิมมือของเหอเชียนชิวที่ถือดาบสั่นไหว เธอไม่เคยคิดเลยว่าหลิ่วเซิงเซิงจะเป็นผู้หญิงที่บ้าขนาดนี้ไม่มีหลักฐานแม้แต่น้อยก็กล้าทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ถ้ามีหลักฐานจะไม่ยิ่งกว่าเหรอ?เสี่ยวหมิงก็ตกใจมากจนขาของเขาอ่อนแรง ก่อนที่คนรอบ ๆ ตัวเขาจะตอบสนอง ก็ถูกเหอเชียนชิวดึงออ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง ตอนที่ 212 รีบช่วยพยุงเขากลับไป
หลิ่วเซิงเซิงจำได้ว่าเธอตามหาหลิ่วเซียวฝานมาสองวันสองคืนซึ่งในระหว่างนั้นเธอไม่ได้พักผ่อนมากนัก เธอยังได้กลับไปที่จวนแม่ทัพเพื่อเยี่ยมพวกท่านแม่ทัพ ในตอนนั้นตัวเองยังคงปลอบพวกเขาอยู่ทำไมจู่ ๆ เธอถึงกลับมาอยู่ที่นี่?ตอนนั้นเป็นเวลาเย็น แต่ตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว เห็นได้ว่าตัวเองหลับไปทั้งคืนแล้ว...เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอก็อยากจะออกไปอย่างรวดเร็วป้าหวังคว้าเธอไว้"เป็นท่านอ๋องที่ส่งท่านกลับมา สองวันที่ผ่านมาท่านไม่ได้พักผ่อน ท่านอ๋องเป็นห่วงท่าน จึงให้ท่านกลับมาพักผ่อน เขาไปหาคุณชายน้อยด้วยตัวเองแล้ว ได้ยินมาว่าคุณชายน้อยปรากฏตัวที่ทะเล ข่าวนี้หากเป็นความจริง สันนิษฐานว่าท่านอ๋องจะพาคุณชายน้อยกลับมาแน่นอน ท่านล้างหน้าล้างตาก่อน กินข้าวดี ๆ สักมื้อ รอให้อิ่มแล้วค่อย...""ทุกคนพยายามตามหาฝานฝาน ข้าจะพักผ่อนที่นี่อย่างสบายใจได้อย่างไร? ในเมื่อมีข่าวฝานฝานแล้ว ข้าก็ต้องออกไปดู"ขณะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็ผลักมือของเธอออกไปแล้ววิ่งออกไปเธอไม่เชื่อเหอเชียนชิวสามารถซ่อนเสี่ยวหมิงได้ตลอดเวลา เหอเชียนชิวลงมือได้ยาก เธอต้องหลอกคำพูดของเสี่ยวหมิงด้วยวิธีนี้ หากหนานมู่เจ๋อหาฝานฝานไม่เจอ งั้นฝ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 213 อาณาจักรหลานฉวี่และอาณาจักรเฟิงชิง
"เรื่องอื่นข้ารอได้ แต่เรื่องฝานฝานรอไม่ได้ เขาอายุเท่าไหร่? ตอนนี้กี่วันแล้ว? หลายวันมานี้ก็ไม่รู้ว่าเขาทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน และเมื่อคืนท่านอ๋องก็ไม่ได้กลับมา ถ้าเขาพบคนจริง ๆ ตอนนี้คงกลับมาแล้ว"หลิ่วเซิงเซิงพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่นว่า "ในเมื่อท่านอ๋องยังไม่กลับมา ก็แสดงว่าเขาไม่พบฝานฝาน แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเขาไปหาที่ไหน แต่ในเมื่อเขาไปแล้ว ก็แสดงว่าสถานที่นั้นไม่ต้องการข้าอีกต่อไป แต่ข้าไม่สามารถนั่งรอได้ ข้าต้องให้ความเป็นไปได้กับตัวเองมากขึ้น ถ้าทางท่านอ๋องไม่พบฝานฝาน ทางข้าก็ควรมีการค้นพบใหม่ ๆ แบบนี้จึงจะสามารถหาฝานฝานได้เร็วขึ้น!"สิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงพูดก็สมเหตุสมผลอาสิงสับสนเล็กน้อย "ถ้าท่านสงสัยจริง ๆ ว่าคุณชายน้อยเป็นคนทำ ข้าน้ยสามารถไปลองได้ ถ้าเจอเขาได้ ข้าน้อยค่อยถามเขา""เจ้าจะถามอะไรได้?"หลิ่วเซิงเซิงถอนหายใจ "ไม่ใช่ว่าข้าไม่เชื่อเจ้า ข้าแค่อยากจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เจ้าไม่ต้องห่วง เราจะถอนตัวทันทีหากมีอันตราย"สุดท้ายก็โดนหลิ่วเซิงเซิงพูดจาโน้มน้าว หลังจากอาสิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตามหลิ่วเซิงเซิงไปเพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจ พวกเขาทั้งสองจึงเปลี
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 214 ไม่สามารถใช้อำนาจรังแกคนได้
คนจวนอำมาตย์พบพวกเขา!เมื่อเห็นคนกลุ่มใหญ่วิ่งมาในทิศทางนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็กลอกตาไปที่จิ่งฉุน และทำได้เพียงวิ่งเข้าไปในป่าด้านอย่างรวดเร็วจิ่งฉุนตามไปด้วยรอยยิ้ม "อ้ายยะอ้ายยะ ถูกค้นพบแล้ว ถ้ารู้อย่างนี้เมื่อกี้เราถอยไปไกลกว่านี้ดีกว่า"หลิ่วเซิงเซิงกลอกตา หากเขาไม่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน พวกเขาก็คงแอบเข้าไปได้แล้วใช่ไหม?ถ้ารู้ว่าผู้ชายคนนี้สมควรโดนทุบ วันนั้นในซอยเล็ก ๆ ก็ไม่ควรล้างพิษให้เขา!แต่อาสิงรีบปิดหน้าแล้วพูดว่า "พระชายา ท่านถอยก่อน ข้าน้อยจะให้พวกเขาเห็นท่านไม่ได้ รอข้าน้อยล่อพวกเขาออกไปแล้วค่อยกลับมาหาท่าน"โดยไม่รอหลิ่วเซิงเซิงตอบสนอง เขาก็หลบและวิ่งไปในทิศทางอื่นจิ่งฉุนพูดขณะวิ่งไปว่า "คนของพี่เจ๋อมีความภักดีมาก และพวกเขาสมควรได้รับคำชม""เจ้าหายดีเร็วมากเหรอ? วิ่งแบบนี้ตลอดไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"คำถามของหลิ่วเซิงเซิงทำให้จิ่งฉุนสับสน เธอรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บเป็นไปได้ไหมที่หนานมู่เจ๋อบอกเธอ?เมื่อคิดว่าทั้งสองคนสนิทกันมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ จิ่งฉุนก็ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาแค่ยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าไม่ใช้กำลังภายในคงไม่ตาย ทำไมสาวปากร้ายเจ้าเป็นห
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 215 ตีจนหมดสติแล้วพามาหาข้า
ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีริมฝีปากของจิ่งฉุนก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ เขาสะกดจุดตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นนั่งขัดสมาธิบนพื้นราวกับว่าเขาพยายามใช้พลังงานเพื่อขับไล่พิษออกไปหลิ่วเซิงเซิงมองเขาด้วยความสนใจ "ต้องการความช่วยเหลือไหม?""เจ้าจะช่วยไหม?"น้ำเสียงของจิ่งฉุนดูไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัดหลิ่วเซิงเซิงส่ายหัว และในที่สุดก็นั่งข้างเขา ขอให้เขายืดขา จากนั้นจึงฉีกขากางเกงออก และเมื่อมองดูรอยดำรอบ ๆ บาดแผล เธอก็พูดเพียงว่า "หลับตาลง""ล้างพิษยังต้องหลับตาด้วยเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงขี้เกียจเกินกว่าจะพูดอะไร ดังนั้นจึงฉีกผ้าออกแล้วปิดตาของเขา จากนั้นเธอก็หยิบเซรุ่มพิษงูออกมาจากอวกาศแล้วฉีดเข้าไปในตัวเขาจิ่งฉุนขมวดคิ้วเล็กน้อย "เจ้าทำอะไร?""แน่นอนว่าล้างพิษให้เจ้าอยู่ เจ้าเป็นหนี้บุญคุณข้าอีกแล้ว"จิ่งฉุน "..."เมื่อกี้ถ้าเธอเตือน ตัวเองคงไม่โดนพิษแล้วไหม?ผู้หญิงคนนี้ชั่วร้ายจริง ๆขณะที่เขากำลังคิดอยู่ เม็ดยาก็ถูกยัดเข้าไปในปากของเขา เขาขมวดคิ้ว หยุดครู่หนึ่งแล้วค่อยกลืนลงไปหลังจากกลืนยาไปแล้ว จิ่งฉุนก็รู้สึกสดชื่น พิษงูบรรเทาลงอย่างรวดเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?เขายิ้มและพูดว่า "สาวปากร้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 216 พูดสิ่งดี ๆ เกี่ยวกับข้ากับพี่สาวเจ้า
"คุณหนูเหอผู้สูงส่งและสง่างาม จะขอความช่วยเหลือจากข้าคนนี้ได้อย่างไร?" เสียงของหนานหว่านหนิงขี้เกียจเหอเชียนชิวมีความกังวลเล็กน้อย"ถึงขนาดนี้แล้วเจ้าก็อย่าแกล้งโง่เลย เจ้าคงได้ยินข่าวการหายตัวไปของคุณชายน้อยจวนแม่ทัพแล้ว เรื่องนั้นข้าเป็นคนทำ ข้าไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่ขนาดนี้ ยิ่งไม่คิดว่าอ๋องชางจะออกไปเอง เป็นแค่เด็กป่าบ้านนอก ข้ายังคิดว่าท่านแม่ทัพจะไม่สนใจเลย ตอนนี้มันเป็นแบบนี้ ข้ากลัวว่าพวกเขาจะสืบสาวมาที่ข้า มีแต่เจ้าเท่านั้นที่สามารถช่วยข้าได้"หนานหว่านหนิงประหลาดใจเล็กน้อย "เรื่องแบบนี้เจ้าทำออกมาได้ยังไง? จุ๊ ๆ รู้มาตลอดว่าเจ้ามีนิสัยเฉพาะ ไม่รู้ว่าเจ้ายังใจร้ายขนาดนี้ด้วย""เจ้าฉลาดมาตั้งแต่เด็ก เจ้าต้องเดาได้มานานแล้ว แล้วทำไมต้องแกล้งทำเป็นแปลกใจด้วยล่ะ?"เหอเชียนชิวเดินไปหาเขาทีละก้าว "เจ้าบอกว่ามีเรื่องอะไรก็มาขอความช่วยเหลือเจ้าได้ ครั้งนี้เจ้าต้องช่วยข้า ไม่งั้นถ้าอ๋องชางมาหา ข้าตายแน่! ตอนนี้ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นจะตายหรือเป็น ข้าไม่สามารถเผชิญหน้ากับพวกเขาได้เลย อ๊า..."ก่อนที่เธอจะพูดจบ หนานหว่านหนิงก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนเหอเชียนชิวสะดุ้งและอยากจะลุกขึ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
