Share
บทที่ 131
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 132
จ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังคำที่เฉินลี่หัวพูดก็แข็งค้างไปเช่นกัน“คะ...คือเข้าใจผิดแล้ว เป็นยายเด็กนี่ต่างหากล่ะคะ!”“ฉันไม่สนหรอกนะว่าคูณจะหวังอยากได้อะไร แต่จ้าวหย่งไม่ได้โง่เหมือนยายเด็กข้างบ้านของคุณ”“ต่อให้เป็นพี่น้องแท้ๆแต่ยังไงมีขอบเขตก็จะดีที่สุด กู้หลานแต่งงานเข้ามาบ้านของเรา จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงพวกเราก่อน เธอหยุดฝันลมๆแล้งๆนั่นซะเถอะ!”เฉินลี่หัวพูดให้ชัดเจนมากขิ้นจ้าวเป่าอวิ๋นฟังจบก็สีหน้าก็เป็นเป็นดำเขียวสลับกันไปถึงแม้ว่าที่เฉินลี่หัวพูดจะถูก แต่กู้หลานได้ฟังก็รู้สึกไม่ดีนักได้ยินเพียงเธอพูดด้วยน้ำเสียงรุนแรง “กู้หลานต่งงานเข้ามาบ้านนี้ ฉันไม่เคยได้ประโยชน์อะไรจากพวกคุณเลย แต่ดูพวกคุณสิ ขนาดค่าเทอมของสวีจิ้งอวี่ทั้งหมดก็เป็นพวกเราที่จ่าย นี่ยังอยากให้ฉันช่วยออกเงินค่าสินสอดแต่งเมียอีกหรอ?”“ค่าเทอมเป็นเงินเก็บของหลานหลานก่อนแต่งงาน ไม่ใช่เงินของพวกคุณสักหน่อย” จ้าวเป่าอวิ๋นเองก็นึกโมโหก่อนจะแต่งงานเงินเดือนของกู้หลานสูงจะตาย เธอก็รู้ดีนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เธอคอยขอเงินจากกู้หลาน ก็เพราะเธอไม่อยากให้บ้านตระกูลจ้าวมาเอาความดีความชอบนี้ไปเฉินลี่หัวเห็นว่าจ้าวเป่
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 133
กู้หลานมองไปทางจ้าวเป่าอวิ๋นก่อนน้ำตาจะไหลลงมา “ตอนนี้พอใจหรือยัง?”“ไม่ใช่ หลานหลานคือแม่……”“หย่า พรุ่งนี้ก็ต้องไปหย่า พอใจหรือยัง?” กู้หลานร้องไห้พลางตะโกนไปด้วยหลายปีที่โดนจ้าวเป่าอวิ๋นทวงบุญคุณ เมื่อถูกเฉินลี่หัวบอกให้เธอหย่าเพราะเรื่องนี้สิ่งที่เธออดทนมาหลายปี ก็พังทลายลงในวันนี้แล้ว！จ้าวเป่าอวิ๋นตั้งท่าจะเดินไปอธิบายอะไร แต่ก็ถูกกู้หลานตะโกนใส่หน้า “พอใจหรือยัง? พอใจแล้วหรือยัง?”“พี่” กู้อิ๋นรีบเข้าไปดึงกู้หลานเอาไว้เธอออยากจะพูดอะไรเพื่อปลอบเธอสักหน่อยแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่จ้าวเป่าอวิ๋นทำ เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี“ฉันก็ไม่ได้ให้แกหย่าสักหน่อย แม่ย่าแกนู่น ไม่ได้เรื่องจริงๆ!”เห็นท่าทางของกู้หลานเป็นแบบนี้ จ้าวเป่าอวิ๋นก็โยนความผิดทั้งหมดไปให้เฉินลี่หัวและที่วันนี้เฉินลี่หัวปลดปล่อยออกมาแบบนั้นเหตุผลก็มาจากจ้าวเป่าอวิ๋นทั้งนั้นทั้งหมดก็เป็นเพราะเธอ!กู้หลานนั่งหมดแรงอยู่บนโซฟา“อิ๋นอิ๋นเธอกลับไปก่อนเถอะ” เธอพูดออกมาด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าในตอนนี้กู้หลานถึงคิดได้ว่ามีแม่แบบนี้เธอจะรักษาการแต่งงานไว้ได้ยังไงต่อให้วันนี้เฉินลี่หัวไม่ให้เธอกับจ้าวหย่งหย่าขาดกั
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 134
เธอไม่คิดเลยว่าอารมณ์ของกู้หลานจะรุนแรงขนาดนี้ เพื่อที่จะปกป้องเธอถึงกับใช้ชีวิตของตัวเองมาขู่จ้าวเป่าอวิ๋นจ้าวเป่าอวิ๋นเองก็ตกใจการกระทำนี้มากเช่นกัน “แกแกแก แกจะทำอะไร? วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ”“กู้หลานพี่วางมีดลง!”กู้อิ๋นเองก็ตกใจมากเช่นกัน เธอมองไปทางกู้หลานอย่างหวั่นๆเธอกลัวว่ากู้หลานจะพลาดทำตัวเองเจ็บจริงๆ“อิ๋นอิ๋นเธอเชื่อพี่ รีบไปก่อน” ก็หลานพูด“พี่เป็นแบบนี้แล้วฉันจะกล้าไปได้ยังไง?” กู้อิ๋นพูดออกมา“เธอไปแล้วพี่ถึงจะโอเคขึ้น เชื่อพี่......เธอไปก่อนดีไหม?” กู้หลานพูดตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากที่เรียกให้กู้อิ๋นมาที่นี่ รู้สึกผิดมากจริงๆและก็รู้ผิดมากเช่นกันที่ไม่ได้แข็งแกร่งขึ้น ทำไมถึงต้องยอมให้ผู้หญิงคนนี้มาคอยทำร้ายตัวเองกู้อิ๋นเองเห็นกู้หลานเป็นแบบนี้ก็ไม่สบายใจที่จะไปเช่นกันเธอลดเสียงให้ต่ำลงก่อนจะเดินไปทางกู้หลาน “พี่เอามีดวางลงก่อน!”“เธอไปสิ ฉันขอร้องล่ะ รีบไป!”เห็นกู้อิ๋นเดินเข้ามาใกล้ อารมณ์ของเธอก็ยิ่งรุนแรงมือเธอก็ยิ่งออกแรงมากยิ่งขึ้น ตอนนี้เห็นรอยเลือดที่บริเวณคอของกู้หลานแล้ว!กู้อิ๋นตกใจจนใจสั่น “พี่กู้หลาน!”“ไปสิ!” กู้หลานตะโกนออกม
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 135
กู้อิ๋นวิ่งออกมาจากในซอย เธอมองเห็นจากไกลๆว่ารถของเผยเซียวจอดอยู่ตรงใต้ไฟข้างทางต่อให้จะอยู่ไกลสักแค่ไหน แต่เธอก็ยังมองเห็นรูปร่างของเขาได้อย่างชัดเจนสถานการณ์ที่น่าตื่นตระหนกเมื่อกี้กับการที่เผยเซียวยังคงรออยู่ตรงนี้ มันเหมือนกับเป็นสองสุดขั้วมารวมกันสิ่งหนึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เธออึดอัดจนอยากจะหนีไปให้ไกล!อีกสิ่งกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้รับการปลอบใจในช่วงเวลาสั้นๆเธอเดินมาขึ้นรถในตอนที่ปิดประตูรถ เผยเซียวก็กดวางสายโทรศัพท์ ก่อนจะหันมองมามองเธอและขมวดคิ้ว “เป็นอะไร ทำไมหน้าซีดมาขนาดนั้น?”พูดจบเขายังเอื้อมมือมาจับที่หน้าผากของเธอเห็นว่าไม่ได้ร้อนเขาถึงถอนหายใจออกมา!แต่กู้อิ๋นกลับมองไปทางเขาด้วยตาแดงๆเผยเซียวถูกสายตาแบบนี้ของเธอมองก็ช็อคไปเล็กน้อย “อะไรของเธอ?”“คุณรออยู่ตรงนี้ตลอดเลยหรอคะ?” กู้อิ๋นถามเผยเซียวพยักหน้าก่อนจะก้มลงมองนาฬิกา เธอเข้าไปเกือบจะหนึ่งชั่วโมงได้เขาสตาร์ทรถก่อนจะขับออกไปจากที่นี่แต่เขากลับถูกกู้อิ๋นเรียกเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนค่ะ”“ทำไม?” เผยเซียวขมวดคิ้วมองเธอตอนนี้ก็ดึกมาแล้ว เขาเองก็อยากจะรีบกลับไปแล้วแต่กู้อิ๋นกลับพูด “ฉันไม่ค่อยไว้ใจ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 136
เผยเซียวถอนหายใจเบาๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกคนคนนั้นคือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทที่พักอยู่แถวนี้!เขาสั่งให้คนช่วยไปดูสถานการณ์ตรงนั้นให้หน่อยเห็นการจัดการของผู้ชายคนนี้ ตอนนี้...ในใจของกู้อิ๋นรู้สึกอบอุ่นมากๆตลอดหลายปีมานี้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรเธอมักจะคิดหาวิธีไปแก้ไขก่อนเสมอเพราะว่าโลกใบนี้มีแต่เธอคนเดียว ไม่มีใครให้เธอคอยพึ่งพา!แต่ตอนนี้เผยเซียวกลับทำให้เธอรู้สึกว่ามีคนคอยให้พึ่งพาเผยเซียวคุยโทรศัพท์เสร็จ “เดี๋ยวรออีกสิบนาที”กู้อิ๋นพยักหน้า “อืม”เห็นเผยเซียวไม่รีบร้อนที่จะกลับเธอเองก็วางใจเธอเป็นห่วงกู้หลานมากจริงๆ นึกถึงภาพที่เธอตัวสั่นแบบนั้น วันนี้เธอจะรู้สึกผิดหวังขนาดไหนนะถ้าเธอไม่ผิดหวังมากๆ วันนี้เธอจะถึงขั้นเสียสติไปเลยได้ยังไงกันอีกด้านหนึ่ง!จ้าวหย่งกลับมาแล้ว จ้าวเป่าอวิ๋นก็ดึงเขาเอาไว้เพื่อที่จะฟ้องเรื่องของเฉินลี่หัว ส่วนเฉินลี่หัวเองก็ออกมาจากห้อง ทั้งสองฝ่ายเริ่มที่จะมีปากเสียงกันสุดท้ายจ้าวหย่งจึงพูดออกมาเพียงประโยคเดียว “พรุ่งนี้เราไปหย่ากันที่อำเภอ!” เรื่องนี้จึงจบลงการแต่งงานครั้งนี้ จะต้องหย่ากันจริงๆแล้วล่ะจ้าวเป่าอวิ๋นเพิ่งจ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 137
เสียงรถพยาบาลดังมาตามทาง!ขณะเดียวกันเผยเซียวเองก็ได้รับสายโทรศัพท์ ตอนที่เขารับไม่รู้ว่าคุยอะไรกันบ้างแต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปกู้อิ๋นเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ในใจของเธอก็ประหวั่นไปด้วย“อืม ฉันรู้แล้ว นายกลับไปก่อน” เผยเซียวพูดจบก็วางสายเขาหันมามองกู้อิ๋น ส่วนเธอเองก็ถามอย่างร้อนรน “เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ!?”“บ้านพี่สาวเธอเกิดเรื่องแล้ว” เผยเซียวพูดเมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นกับกู้หลาน ในใจของกู้อิ๋นก็กระตุก เธอเองก็ไม่ใช่คนที่กล้าแกร่งอะไรตอนนี้ก็ถูกทำให้ตกใจจนขวัญไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “เกิดอะไรขึ้นคะ?”“ตำรวจกับรถพยาบาลมาถึงนี่แล้ว ส่วนเรื่องเป็นยังไงเดี๋ยวเราไปดูก็รู้เอง”ปลายสายพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ รู้เพียงแค่บ้านบ้านตระกูลจ้าววุ่นวายมากๆเพื่อนบ้านก็มุงกันอยู่ด้านใน ส่วนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นคนที่โทรมาหาเผยเซียวก็ไม่รู้เรื่องดีนักกู้อิ๋นได้ยินว่าตำรวจและรถพยาบาลมาก็ใจสั่น!ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าจ้าวเป่าอวิ๋นก่อเรื่องอีกแล้วเธอรีบลงจากรถ!“เธอไม่ต้องไป!” กู้อิ๋นรีบพูดเห็นได้ชัดเลยว่าไม่ว่าจะเวลาไหน กู้หลานคิดได้ว่าควรจะปกป้องเธอ กู้อิ๋นเองก็คิดได้ว่าควรจะป
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 138
หมอกำลังช่วยกู้ชีพกู้หลานที่ตรงนั้นและความสนใจของเฉินลี่หัวและจ้าวหย่งก็อยู่ที่จ้าวหลาน จึงไม่มีใครตอบคำถามของเธอกู้อิ๋นน้ำตาไหลลงมาสายตาของเธอจ้องไปที่ใบหน้าขาวซีดของกู้หลานไม่กล้าถอยหนีแม้แต่น้อย“ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำ” จ้าวเป่าอวิ๋นก็เอาแต่พูดคำนี้ซ้ำๆอยู่ข้างๆเหมือนคนสติหลุดไม่นานกู้หลานก็กลับมาหายใจอีกครั้งก่อนจะถูกยกขึ้นรถพยาบาลไปทั้งจ้าวหย่งและเฉินลี่หัวต่างก็จะขึ้นรถไปพยาบาลไปด้วยกัน แต่จ้าวหย่งรั้งอีกคนไว้ก่อน “เชี่ยนเชี่ยนอยู่บ้าน แม่อยู่ที่นี่เถอะ”“ได้ๆ มีเงินพอหรือเปล่า? เดี๋ยวแม่ไปเอามาเพิ่มให้”สีหน้าของเฉินลี่หัวมีแต่ความกังวล และตอนนี้กลับไม่มีเค้าโครงของคนขี้งกเหลืออยู่บนนั้นแม้แต่น้อยและท่าทางที่เธอจะขึ้นรถพยาบาลไปที่โรงพยาบาลด้วยก็ดูเป็นห่วงมากๆจ้าวหย่งส่ายหน้า “น่าจะพอครับ!”กู้อิ๋นตั้งท่าจะขึ้นรถไปด้วยแต่เฉินลี่หัวก็รั้งเอาไว้ “ตรงนี้ยังมีเรื่องรอให้เธอจัดการ!”กู้อิ๋นเป็นห่วงกู้หลานแต่ประตูรถพยาบาลปิดลงและขับออกไปแล้วในตอนนี้สายตาของกู้อิ๋นถึงเปลี่ยนมามองจ้าวเป่าอวิ๋นที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นตำรวจยังอยู่……!กู้อิ๋นหันไปมองทางเฉินลี่หัว “
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 139
เห็นแผ่นหลังที่เดินไปอย่างรีบร้อนของกู้อิ๋น เผยเซียวก็หลุดยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจยายเด็กนี่คิดว่าใครๆก็ขี้งกเหมือนตัวเองสินะ?ตอนที่กู้อิ๋นมาถึงห้องฉุกเฉินจ้าวหย่งก็เดินวนไปวนมาอยู่ตรงนั้น เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเขามีแต่ความกังวลกู้อิ๋นเดินตรงเข้าไปก่อนจะทัก “พี่เขย”จ้าวหย่งพยักหน้า “มาแล้วหรอ”กู้อิ๋นอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเรื่องคืนนี้เกิดขึ้นยังไงก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยแต่ตอนที่เธอออกมา มีดเล่มนั้นอยู่ในมือของกู้หลานเธอคงทำเพื่อปกป้องกู้อิ๋น และคงจะเป็นเพราะสถานการณ์มันเปลี่ยนไปถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นล่ะมั้งเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า!ไม่นานหมอก็เดินออกมาจากด้านในห้องฉุกเฉิน เขาถอดเอาหน้ากากอนามัยออก จ้าวหย่งรีบเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าหมอ “หมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ?”เขาดูรีบร้อน และดูไม่มีพิรุธอะไรเลยเวลาปกติไม่ว่าจะจ้าวหย่งหรือเฉินลี่หัว กู้อิ๋นก็คิดว่าทั้งสองคนเป็นคนที่เย็นชาแต่คืนนี้ตอนที่เห็นกู้หลานถูกนำขึ้นรถพยาบาล กู้อิ๋นถึงได้รู้ว่า......คนบางคนก็ไม่ได้เป็นเหมือนกับที่เธอคิดเสมอไป“แผลไม่ลึกมากแ
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
