บทที่ 132

จ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังคำที่เฉินลี่หัวพูดก็แข็งค้างไปเช่นกัน

“คะ...คือเข้าใจผิดแล้ว เป็นยายเด็กนี่ต่างหากล่ะคะ!”

“ฉันไม่สนหรอกนะว่าคูณจะหวังอยากได้อะไร แต่จ้าวหย่งไม่ได้โง่เหมือนยายเด็กข้างบ้านของคุณ”

“ต่อให้เป็นพี่น้องแท้ๆแต่ยังไงมีขอบเขตก็จะดีที่สุด กู้หลานแต่งงานเข้ามาบ้านของเรา จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงพวกเราก่อน เธอหยุดฝันลมๆแล้งๆนั่นซะเถอะ!”

เฉินลี่หัวพูดให้ชัดเจนมากขิ้น

จ้าวเป่าอวิ๋นฟังจบก็สีหน้าก็เป็นเป็นดำเขียวสลับกันไป

ถึงแม้ว่าที่เฉินลี่หัวพูดจะถูก แต่กู้หลานได้ฟังก็รู้สึกไม่ดีนัก

ได้ยินเพียงเธอพูดด้วยน้ำเสียงรุนแรง “กู้หลานต่งงานเข้ามาบ้านนี้ ฉันไม่เคยได้ประโยชน์อะไรจากพวกคุณเลย แต่ดูพวกคุณสิ ขนาดค่าเทอมของสวีจิ้งอวี่ทั้งหมดก็เป็นพวกเราที่จ่าย นี่ยังอยากให้ฉันช่วยออกเงินค่าสินสอดแต่งเมียอีกหรอ?”

“ค่าเทอมเป็นเงินเก็บของหลานหลานก่อนแต่งงาน ไม่ใช่เงินของพวกคุณสักหน่อย” จ้าวเป่าอวิ๋นเองก็นึกโมโห

ก่อนจะแต่งงานเงินเดือนของกู้หลานสูงจะตาย เธอก็รู้ดี

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เธอคอยขอเงินจากกู้หลาน ก็เพราะเธอไม่อยากให้บ้านตระกูลจ้าวมาเอาความดีความชอบนี้ไป

เฉินลี่หัวเห็นว่าจ้าวเป่