บทที่ 139

เห็นแผ่นหลังที่เดินไปอย่างรีบร้อนของกู้อิ๋น เผยเซียวก็หลุดยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ

ยายเด็กนี่คิดว่าใครๆก็ขี้งกเหมือนตัวเองสินะ?

ตอนที่กู้อิ๋นมาถึงห้องฉุกเฉิน

จ้าวหย่งก็เดินวนไปวนมาอยู่ตรงนั้น เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเขามีแต่ความกังวล

กู้อิ๋นเดินตรงเข้าไปก่อนจะทัก “พี่เขย”

จ้าวหย่งพยักหน้า “มาแล้วหรอ”

กู้อิ๋นอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เรื่องคืนนี้เกิดขึ้นยังไงก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย

แต่ตอนที่เธอออกมา มีดเล่มนั้นอยู่ในมือของกู้หลาน

เธอคงทำเพื่อปกป้องกู้อิ๋น และคงจะเป็นเพราะสถานการณ์มันเปลี่ยนไปถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นล่ะมั้ง

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า!

ไม่นานหมอก็เดินออกมาจากด้านในห้องฉุกเฉิน เขาถอดเอาหน้ากากอนามัยออก จ้าวหย่งรีบเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าหมอ “หมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ?”

เขาดูรีบร้อน และดูไม่มีพิรุธอะไรเลย

เวลาปกติไม่ว่าจะจ้าวหย่งหรือเฉินลี่หัว กู้อิ๋นก็คิดว่าทั้งสองคนเป็นคนที่เย็นชา

แต่คืนนี้ตอนที่เห็นกู้หลานถูกนำขึ้นรถพยาบาล กู้อิ๋นถึงได้รู้ว่า......คนบางคนก็ไม่ได้เป็นเหมือนกับที่เธอคิดเสมอไป

“แผลไม่ลึกมากแ