บทที่ 163

กู้อิ๋นได้ยินน้ำเสียงที่เด็ดขาดของกู้หลานก็ยิ่งรู้สึกเห็นใจเธอมากขึ้นอีก

เธอหายใจเข้าลึกๆ “นี่เขาใช้มีด……”

พอพูดถึงตรงนี้กู้อิ๋นก็รู้สึกอึดอัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก

เพราะว่ากู้หลานคอยดูแลเธอมาก็ตั้งหลายปี ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ได้ลงคอ?

แต่เมื่อนึกถึงภาพที่เธอถูกโยนเข้าไปในบ้านของคุณย่า!

และยังจะมีท่าทางที่จ้าวเป่าอวิ๋นมีต่อกู้หลานในช่วงกี่ปีนี้ กู้อิ๋นก็คิดว่าจ้าวเป่าอวิ๋นสามารถทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้

“อืม เขานั่นแหละเป็นคนทำ!” กู้หลานพูด

ตอนนี้น้ำเสียงของกู้หลานทั้งแน่วแน่และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

กู้อิ๋นได้ฟังก็ยิ่งแค้นใจ ความเกลียดชังที่มีต่อจ้าวเป่าอวิ๋นก็ยิ่งทวีมากขึ้น

กู้หลานคิดนิดหน่อยก่อนจะพูด “ต่อจากนี้เธอไม่ต้องมาที่โรงพยาบาลแล้วนะ”

“กู้หลาน~!”

“สวีจิ้งอวี่กำลังจะมาที่เมืองก่างแล้ว” กู้หลาานพูด

สวีจิ้งอวี่ถูกเลี้ยงมาโดยจ้าวเป่าอวิ๋น เขาก็รู้จักแต่เพียงอยากจะได้โดยพาะเงินทอง

กี่ปีมานี้ก็ได้จากพวกเธอสองพี่น้องไปไม่น้อย!

แต่ครั้งนี้ ก็หลานอยากจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้มันแล้วสิ้นไป

คนเราควรจะมีเส้นแบ่งกั้นต่อกันบ้าง!

ถ้าคนเราไม่ขีดเส้นแบ่งให้ดี สุดท้ายคนที่เจ็บปวดก็คือ