บทที่ 167

“ระวังหน่อยค่ะนายหญิง ซุปหม้อนี้ยังร้อนอยู่” ป้าเฉินถือเอาน้ำเปล่าเย็นๆมา

กู้อิ๋นน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว

เผยเซียวเห็นท่าทางของเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ

เธอหยิบเอาน้ำเย็นในมือของป้าเฉิน “คิดอะไรอยู่ ทำไมเหม่อขนาดนี้?”

เห็นนัยน์ตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของกู้อิ๋นน้ำเสียงของเผยเซียวก็อบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

เมื่อก่อนเขารำคาญผู้หญิงที่ขี้แยมากๆ คิดว่ามันแปลกๆ

แต่พอมาเป็นกู้อิ๋นที่น้ำตาไหลอยู่บ่อยๆเขากลับไม่ได้เกลียดมันเท่าที่ควร

กู้อิ๋นรีบรับน้ำมาดื่ม ความเย็นของน้ำทำให้เธอรู้สึกีขึ้นมาหน่อย

ป้าเฉินถือน้ำแข็งเดินมา “อมไว้สักก้อนเถอะค่ะ”

เผยเซียวหยอบเอาถังน้ำแข็งมาถือไว้ก่อนจะคีบน้ำแข็งขึ้นมาหนึ่งก้อนส่งไปที่บริเวณริมฝีปากของกู้อิ๋น “อ้าปาก”

กู้อิ๋นเองก็อ้าปากอย่างว่าง่าย

เมื่อมีน้ำแข็งอยู่ในปากความเจ็บปวดก็เหมือนจะดีขึ้น

เมื่อสักครู่นี้มันร้อนซะจนเธอแทบจะทนไม่ไหว!

เธอมองไปทางเผยเซียวก่อนจะร้องออกมา “เจ็บค่ะ”

“รู้ว่าเจ็บด้วยหรือไง? ครั้งหน้ากินข้าวต้องตั้งใจนะรู้ไหม?” เผยเซียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง!

เห็นท่าทางน่าสงสารของกู้อิ๋น น้ำเสียงของเขาก็ดูจะโทษว่าเป็นความผิดของเธอแต่ก็เพียงเล็ก