บทที่ 48

เสียงที่ดังขึ้นมากพอที่จะทำให้เผยเซียวขมวดคิ้ว

เขามองไปทางห้องน้ำ

กู้อิ๋นที่อยู่ในห้องน้ำหัวใจเต้นตึกตัก ได้ยินเสียงเผยเซียวดังออกมาจากด้านนอก “มีอะไร?”

ได้ยินเสียงของเผยเซียวตัวของเธอก็แข็งอยู่กับที่!

เธอหลับตาแน่นก่อนจะกัดฟัน “ท่านประธานเผยคะ ฉันไม่มีผ้าขนหนูน่ะค่ะ!”

ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในความสงบ!

ตอนนี้กู้อิ๋นรู้สึกอยากจะกัดลิ้นตัวเองสุดๆ

ถ้าไม่เคยเห็นว่ากู้อิ๋นเล่อล่าขนาดไหน เผยเซียวจะคิดว่าเธอกำลังอ่อยเขาอยู่เป็นแน่

แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกปวดหัวมากกว่าเดิมเพราะความเล่อล่าของเธอ

เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปที่ห้องสำหรับเก็บของหยิบเอาผ้าขนหนูผืนใหม่ก่อนจะเดินไปที่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยเสียงต่ำ “เปิดประตู”

กู้อิ๋นแง้มประตูออกเล็กน้อยไม่เห็นว่ามีคนยืนอยู่ เธอจึงยื่นมือเล็กๆ ของเธอออกไปหยิบผ้าขนหนูเข้ามา “ขอบคุณนะคะ”

เผยเซียวรู้ว่ากู้อิ๋นมีรูปร่างที่บอบบาง แต่ก็ไม่คิดว่ามือของเธอจะดูมีน้ำมีนวลขนาดนี้

และที่สำคัญเด็กบ้านนอกแบบเธอกลับมีผิวพรรณที่ขาวใส......

กู้อิ๋นหนาวจนจะแย่อยู่แล้ว เธอจึงรีบใช้ผ้าขนหมูมาเช็ดตัวก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้า

แต่เผยเซียวกลับมีแต่เสื้อและกางเกงให้ก