บทที่ 52

พอมาลองดูให้ดีๆ ที่หลังฝ่าเท้าของเธอกลับมีตุ่มพองขึ้นมาจริงๆ

เผยเซียวมองดูทางนั้น ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “โง่จริงๆเลย”

กู้อิ๋นกัดริมฝีปากบางของตัวเอง ในใจรู้สึกน้อยใจมากขึ้นกว่าเดิม

นั่นก็เป็นเพราะเขายืนอย่างเงียบๆ อยู่ด้านหน้าห้องครัว มันเลยทำให้เธอตกใจขนาดนี้

ตอนนี้ยังจะมาหาว่าเธอโง่อีก...

ในความรู้สึกของเผยเซียวแล้วกู้อิ๋นเป็นคนที่ค่อนข้างซุ่มซ่าม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเสมอ

หลายครั้งงานของเธอก็ไม่ได้รับความไว้วางใจจากลั่วเหยียน เขาจะต้องตรวจสอบอีกรอบทุกครั้ง!

“พองหมดแล้วเนี่ย”

เผยเซียวมองอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมา

น้ำร้อนๆ ของซุปที่หกรดฝ่าเท้าของเธอ มันลวกผิวหนังอยู่พอสมควร

กู้อิ๋นมองเท้าของตัวเองที่พองเป็นตุ่มใสๆ หลายจุดก็เบะปากออกมา ในใจยิ่งรู้สึกน้อยใจมากขึ้นไปอีก

เผยเซียวหยิบเอากล่องปฐมพยาบาลออกมาดู เมื่อเห็นว่าไม่มียาที่ทาสำหรับลดการบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวกจึงรีบโทรศัพท์ไปหาคุณหมอประจำตัว

หมอบอกให้เขาใช้น้ำแข็งประคบไปก่อน

หลังจากวางสายเรียบร้อยแล้ว เผยเซียวก็อุ้มกู้อิ๋นไปที่โซฟา

มองไปทางกู้อิ๋นที่น้ำตาคลอ ก่อนจะพูดว่า “จะร้องไห้หรือไง?”