บทที่ 56

“นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ?”

“ฉู่ฉู่ฉันคิดว่าพวกเราปิดบังต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ!” กู้อิ๋นพูด

เธอจะยอมจำนนและรับสารภาพงั้นหรอ?

‘ยอมจำนน’ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะพอได้ แต่ถ้าเป็นเผยเซียว......คงจะยากสุดๆ!

“ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นยังไง เธออย่าเพิ่งรีบร้อนไปสารภาพสิ” เหยียนฉู่ว่า

“แต่ฉันคิดว่ายังไงเขาก็ต้องดูคลิปวิดีโอนั่น ฉันคิดว่าถ้าเราไปรับผิดเองมันคงจะดีกว่า”

ตอนนี้กู้อิ๋นไม่ใช้คำว่า ‘สารภาพ’ แล้วแต่เปลี่ยนมาเป็นคำว่า ‘รับผิด’ แทน!

เหยียนฉู่โมโหจนจิ้มไปที่หัวของเธอสองสามที “เธอคิดว่าประธานเผยเป็นคนใจดีหรือไง?”

กู้อิ๋นส่ายหน้า “ก็ไม่ใช่!”

เหยียนฉู่จึงถามอีก “เธอเคยเห็นเขาเป็นคนให้อภัยใครหรือไง?”

กู้อิ๋นจึงพยักหน้าอีก “ไม่เคย!”

ให้อภัยคำคำนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นในชีวิตของเผยเซียวอย่างแน่นอน

ยอมรับด้วยตัวเองหรือให้เขาเป็นคนสืบหาจนเจอทั้งสองอย่างนี้ผลลัพธ์ก็เหมือนว่าจะไม่ต่างกัน

กู้อิ๋นเริ่มคิดไม่ตก น้ำตาเริ่มคลอเบ้าออกมา

เธอคิดว่าตอนนี้......เธอกำลังจะเป็นบ้าจริงๆ แล้ว

“ในเมื่อเธอรู้ก็ยังจะไปรับผิดอีกงั้นหรอ?” เหยียนฉู่ถาม

“แต่ตอนนี้มันปิดบังไม่ได้แล้วนี่นา! หัวหน้าลั่วสงสัยในตัวฉันไ