บทที่ 49

กู้อิ๋นหัวใจเต้นรัวและเร็วมากยิ่งขึ้น!

ยิ่งรู้ว่าอีกคนเริ่มไม่มีสติแล้วในใจของเธอก็ยิ่งกลัวมากขึ้น “ไม่ได้นะคะท่านประธานเผย”

เธอใช้แรงเพิ่มมากขึ้นอีกเพื่อที่จะพาตัวเองออกมาจากพันธนาการของอีกคน

คนที่เหมือนจะเมาไม่รู้ตัวอย่างเผยเซียวเมื่อได้ยินเสียงของเธอก็เริ่มที่จะมีสติขึ้นมา......

ความอบอุ่นในสายตาหายไปแล้วเหลือแต่ความเย็นชา!

สายตาเย็นชามองมาที่เธอ กู้อิ๋นจึงยิ่งหวั่นใจเข้าไปอีก ก่อนที่เธอจะใช้น้ำเสียงอ่อนๆ พูดขึ้นมา “ท่านประธานเผยคะ”

แค่คำเรียกว่าท่านประธานเผยคำเดียว ทำให้เผยเซียวสร่างเมาขึ้นไปอีกเกือบครึ่ง

เขาพูดด้วยเสียงที่ต่ำกว่าเดิม “ไปนอนได้แล้ว”

ไปนอน?

พอได้ยินคำว่าไปนอนสองคำนี้ กู้อิ๋นก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เสียงของเธอจึงสั่นมากๆ ตอนที่พูด “นอนที่ไหนคะ?”

เพราะว่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สติกลับมา

เผยเซียวได้ยินคำถามโง่ๆจากปากเธอ ความอบอุ่นในสายตาก็หายไปจนหมด

โดยเฉพาะตอนที่เห็นเธอถามคำถามโง่ๆ นี้ออกมามุมปากจึงยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่กู้อิ๋นไม่เข้าใจ “แล้วเธออยากจะนอนที่ไหนล่ะ?”

“ฉันไม่อยากนอนที่ไหนทั้งนั้นค่ะ ฉันอยากกลับหอพักของฉัน