Share
บทที่ 96
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 97
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็สั่นบนโซฟา กู้อิ๋นรีบหยิบขึ้นมา ลอบมองไปที่เผยเซียวอย่างระมัดระวังเห็นว่าไม่ได้รบกวนเขา เธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่ง ๆ ตอนที่เผยเซียวกำลังแก้เอกสารอยู่ เกลียดที่สุดคือการถูกรบกวนกู้อิ๋นหยิบโทรศัพท์ออกมานอกระเบียงห้องนั่งเล่น ถึงได้เห็นว่าใครโทรมากันแน่นึกไม่ถึงว่าจะเป็น จ้าวเป่าอวิ๋น!สีหน้าของกู้อิ๋นพลันก็เงียบลง แต่ก็รับสาย “ฮัลโหล”“ใช่ฉันเอง!” น้ำเสียงที่พยายามจะนุ่มนวลของจ้าวเป่าอวิ๋นก็ส่งออกมา จริง ๆ ตัวเธอเองก็รู้สึกไม่ดี ดังนั้นน้ำเสียงที่พยายามนุ่มนวลดูไม่ธรรมชาติอย่างมาก กู้อิ๋นตอบด้วยน้ำเสียงแข็ง อืมจ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังน้ำเสียงตอบกลับแข็ง ๆ อย่างนั้นก็โมโหเล็กน้อย แต่ก็ยังกักเก็บอารมณ์ถามขึ้น “เมื่อไหร่จะพาเสี่ยวเผยกลับมา?”นัยน์ตากู้อิ๋นแข็ง ถามกลับอย่างไม่ยี่หระ “ทำไมต้องพากลับ?”“กู้อิ๋น ฉันเป็นแม่แกนะ ตอนนี้แกแต่งงานแล้ว ไม่ต้องดูแลครอบครัวแล้ว?”“บ้าน?” กู้อิ๋นหัวเราะอย่างประชดประชันอีกด้านที่กำลังต่อสายเป็นจ้าวเป่าอวิ๋น ความเกลียดภายในใจของเธอ...ก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณตอนนี้เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าตนเป็นลูกสาวของเธอ?หลายปีนั่นล่
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 98
กู้อิ๋นรีบเช็ดร่องรอยน้ำตาบนใบหน้าอย่างลวก ๆ หันหน้าก็สบเข้ากับนัยน์ตาที่ลุ่มลึกของเผยเซียว“เผย ประธานเผย?” กู้อิ๋นพลันก็สั่นไปเล็กน้อยท่าทีแตกต่างอย่างนั้น ที่เห็นได้ชัดเจนแววตาที่ลุ่มลึกเผยเซียวนิ่งไปเล็กน้อย สาวเท้ายาวเข้ามาประชิดเธอ กู้อิ๋นรู้ตัวก็ถอยหลังแต่ชั่วอึดใจก็ถูกชายหนุ่มบีบเข้าที่คาง มือข้างหนึ่งก็ยึดเอวบางของเธอไว้ “โทรหาใคร?”“เหมือนกับเหลียงม่านเขอผู้หญิงอย่างนั้น” กู้อิ๋นฮึดฮัดเผยเซียวขมวดคิ้ว “แม่เลี้ยงเธอ?”“ไม่ใช่!” กู้อิ๋นก็ยิ่งโกรธเหลียงม่านเขอทำตัวน่ารังเกียจเช่นนี้ก็พอจะเข้าใจได้ แม่เลี้ยงชั่วร้ายมันก็คู่กับโลกมาเสมอเผยเซียว “ความสัมพันธ์ของคุณกับแม่คุณดีไหม?”“ตอนเด็ก ๆ ฉันโตมากับคุณยาย”เผยเซียวพยักหน้า!เมื่อก่อนสิ่งที่เขียนตอนตรวจเอกสารก็คือ เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องพึ่งพาคุณยายสำหรับเธอยังมีเรื่องแม่เรื่องนี้ เผยเซียวเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ!แต่ตอนนี้เห็นเธอมีแม่อย่างนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าแม่อย่างนั้นมีก็เหมือนไม่มีลูบไปที่คางมนที่เย็นเยียบของเธอ เผยเซียวก็จูงมือเธอออกไปด้านนอก!พอจะทำให้อบอุ่นได้ก็ทำให้ร่างกายของกู้อิ๋นรู้สึกสบายขึ้นมาเล็กน้
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 99
ทางด้านนี้ของเหลียงม่านเข่อ โกรธปุด ๆ กลับมาถึงบ้านตระกูลคิดกลับมาเก็บของค่อยไปโรงพยาบาลผลก็คือแม่ของเหลียงอวี่ก็อยู่ด้วยเหมือนกัน!เห็นเธอกลับมา เหลียงอวี่ก็ลุกขึ้นจากโซฟา “เธอจะไปไหน? ฉันไปโรงพยายาลก็ไม่เจอคุณ!”เหลียงม่านเข่อเดินกะโผกกะเผก โยนกระเป๋าลงโซฟา “คุณเผยอยากจะพบเผยเซียว ฉันก็ไปบริษัทมารอบหนึ่งแล้วสิ!”พูดถึงตรงนี้ เหลียงม่านเข่อก็โกรธขึ้นมาตอนนี้ทุกบริษัทภายในประเทศล้วนเป็นของเผยเซียว เธอไม่อยากจะไปเลยสักนิดทว่าภายในเผยซื่อกรุ๊ปยังมีคนของเผยสิงเฟยอยู่ เธอไม่กล้าไม่ไป!ใครจะไปรู้ว่าครั้งนี้ที่ไป ไม่เพียงไม่เจอเผยเซียวอีกทั้งยังเจอนังตอแหลหน้าไม่อายนั่นอีกเหลียงอวี่ได้ยินสองคำนี้ เผยเซียว นัยน์ตาพลันก็แข็งกร้าว!ทำเพียงฟังเธอถาม “นังเด็กแซ่กู้นั่นจัดการแล้วใช่ไหม? อย่าลืมนัดของเธอกับตระกูลฉิน เพียงฉินซานแต่งกับเผยเซียว หุ้นเหล่านั้นถึงจะตกอยู่ในมือเธอ!”ลูกสาวคนที่สามของตระกูลฉิน ฉินซาน ตั้งแต่หกขวบปีนั้นที่ได้เจอเผยเซียวครั้งแรกก็หลงรักเผยเซียวมาจนถึงทุกวันนี้เมื่อก่อนของตระกูลฉินเคยพูดเรื่องนี้กับเผยสิงเฟิง ทว่ากลับถูกเผยเซียวปฏิเสธคุณปู่ตระกูลเผยเอ็นดูลู
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 100
เผยเซียวหยิบเอกสารบางส่วนขึ้นมามองไปที่กู้อิ๋น “เดินเองได้ไหม?”“ได้ ได้” กู้อิ๋นรีบพยักหน้าลุกขึ้นตามเผยเซียวออกจาห้องทำงานด้วยกันเหล่าผู้ช่วยในห้องทำงานตอนนี้ก็เตรียมเลิกงานแล้ว เห็นเผยเซียวก็รีบแกล้งทำเป็นว่าตนเองยุ่งอย่างนั้นทุกคนมองกู้อิ๋นที่ว่าง่ายเดินตามหลังเผยเซียวพอมาคิดปะติดปะต่อเรื่องวันนี้ที่เธอทำให้คุณนายเผยโกรธเกรี้ยวอย่างนั้นในใจก็ได้อยากจะให้เธอสามคำ นังตอแหล!อยากให้ประธานเผยได้เห็นเธอแยกเขี้ยวยิงฟันอย่างนั้นเสียจริง!?แต่พวกเธอไม่รู้คือเพราะคำสามคำที่ให้กู้อิ๋นว่าเป็นนังตอแหลนั่นจะได้เงินรางวัลถึงหนึ่งแสนห้าหมื่นบาททั้งสองขึ้นรถไปด้วยกัน!โทรศัพท์ของเผยเซียวสั่นขึ้น ควักออกมาเหลือบมองเห็นว่าเผยสิงเฟิงโทรมาและที่เขาบันทึกไว้ก็เป็นชื่อเผยสิงเฟิงสามตัว จากที่บันทึกชื่อไว้จะเห็นถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองที่ตึงใส่กันเผยเซียวตัดสายทิ้งทว่าสายนั้นก็โทรกลับมาอย่างไม่ลดละอีกครั้งสุดท้ายเผยเซียวรำคาญจึงรับสาย ไม่ได้พูดอะไรทั้งตัวกลับอัดอั้นเอาไว้เผยสิงเฟิงได้ยินเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของเขาก็ยิ่งส่งน้ำเสียงที่อัดอั้นออกมา “วันนี้ป้าไปที่เผยซื่อกรุ๊ปไม่เจอเธอ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 101
หลังจากที่เผยเซียวไปส่งกู้อิ๋นกลับซ่างเหอหยวนก็ไปแล้ว! ไม่แน่ชัดว่าไปไหนกู้อิ๋นเองก็ไม่กล้าถามป้าเฉินยังอยู่ โดยรวมเมื่อก่อนเขามักจะอยู่ข้างนอก แม้ว่าเวลาทำอาหารจะสะดวกสบายมากแต่ตอนนี้ข้างกายของเขาเพิ่มเมียนักฆ่ามือครัวฉมังมาอีกคน!ด้วยเหตุนี้ป้าเฉินถึงต้องทำอาหารทั้งสามมื้อเห็นป้าเฉินทำอาหารกลิ่นหอมอบอวลไปหมด แต่กู้อิ๋นก็ยังแพ้ท้องหนักอยู่และไม่อยากอะไรเห็นกู้อิ๋นไม่อยากกินป้าเฉินเดินเข้ามา “ทำไมคะคุณนาย ไม่ถูกปากเหรอคะ?”กู้อิ๋น “ไม่ใช่ ตอนเที่ยงฉันอยู่ที่ห้องทำงานกินของว่างไปบ้างแล้ว ไม่ค่อยหิว”นึกถึงสายตาดุของป้าเฉินกู้อิ๋นก็ไม่กล้าจะบอกความจริงไป!เดิมเธอกับเหยียนฉู่ไม่ได้คิดถึงด้านนี้ แต่เป็นป้าเฉินพูดขึ้น นี่ถ้าตรวจ...นึกถึงตรงนี้ หัวของกู้อิ๋นก็ปวดขึ้น“คุณกลับก่อนได้ ตรงนี้ฉันไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”“ได้” ป้าเฉินพยักหน้า!ป้าเฉินไปแล้วดังนั้นซ่างเหอหยวนที่ใหญ่อย่างนี้ก็มีแค่กู้อิ๋นอยู่คนเดียว ไม่มีคนอื่น อารมณ์ของเธอก็ดูผ่อนคลายเล็กน้อยเหลือบมองอาหารที่ป้าเฉินทำตั้งมากมาย เธอก็สับสน!กินไม่ลงเททิ้งก็เสียดาย ประธานเผยก็คงไม่กินของเหลืออีก“ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง” เ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 102
กู้หลานฟังความนัยน้ำเสียงของเธออ่อนลงแต่ก็ยังมีความกร้าวอยู่ เธอจะเป็นกับจ้าวเป่าอวิ้นและสวี่จิ้งอวี่เท่านั้นถึงจะมีท่าทีเช่นนี้สุดท้ายกู้หลานก็ถอนหายใจ “ตอนนี้จ้าวเป่าอวิ๋นกำลังเตรียมตัวไปเมืองก่าง!”กู้อิ๋น “อะไรนะ?”มาเมืองก่าง มาทำอะไร?ทรมานกู้หลานมาหลายปีขนาดนั้น ตอนนี้ก็เริ่มจะทรมานเธอแล้วเหรอ?กู้หลาน “อิ๋นอิ๋น ฉันรู้ว่าหลายปีนั่นเธอทำไม่ดีกับเธอ แต่เธอก็รู้ว่าคนอย่างนี้ก็ทรมานมาก!”สำหรับแม่อย่างจ้าวเป่าอวิ๋น กู้หลานเองก็จนปัญญาเหมือนกันแม้ว่าตอนเด็กจะโตมากับจ้าวเป่าอวิ๋น แต่เธอก็คงไม่เท่ากู้อิ๋นที่ต้องมีชีวิตอยู่กับคุณยายอย่างน้อยอยู่กับยายก็อบอุ่นแม้ว่าคุณยายอายุมากแล้วก็ตาม บางทีลำบากเล็กน้อยแต่ทำให้กู้อิ๋นอบอุ่นหัวใจเธอแต่งเข้าเมืองก่างหลายปีขนาดนี้ ต้องทำให้จ้าวเป่าอวิ๋นพอใจมากแน่ ๆ !จริง ๆ ก็เพราะว่าไม่อยากให้เธอมาเมืองก่างมายุ่งกับเธอ...ก็เพราะว่าความพอใจพวกนี้ทำให้จ้าวเป่าอวิ๋นยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่รู้จักอิ่ม ตอนนี้รู้ว่ากู้อิ๋นแต่งงานได้ดีขนาดนี้ กลัวจะมาเกาะเอาประโยชน์ไม่ได้และกู้อิ๋นอยู่ตระกูลนั่นกลับไม่ได้เป็นไก่อ่อน!ในใจลึก ๆ ของเธอ ตัดความสัมพันธ์
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 103
ไม่รู้ว่ากู้อิ๋นเป็นไข้นานเท่าไรแล้ว เผยเซียวป้อนยากี่ครั้งก็ป้อนไม่เข้าสุดท้ายไม่ง่ายเลยที่จะหยอดเข้าไป เธอยังอ้วกออกมาอีก!สุดท้ายก็ปลุกปั้นก็อยู่พักใหญ่ ทั้งห้องนั่งเล่นก็ทุลักทุเลพักใหญ่ โทรไปถามหมอ คุณหมอก็บอกอาการอย่างนี้ดีที่สุดคือทำให้ไข้ลดสีหน้าของเผยเซียวนิ่งเงียบมองกู้อิ๋นไข้ขึ้นจนใบหน้าแดงอยู่บนโซฟา ประคองหน้าผาก เขารู้สึกเสียใจขึ้นมาที่แต่งงานกับเธอ!เมื่อก่อนเห็นเธอประฉับกระเฉงอย่างนั้น ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนขี้โรคอย่างนี้ ตอนนี่ร่างกายเธอทำไมถึงทรมานคนอย่างนี้?“ถ้าไม่อย่างนั้นฉันส่งเธอไปโรงพยาบาลดีไหม?”“ปกติแค่ไข้ขึ้นก็ทำได้แค่ให้ลดไข้ ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล ถึงอย่างไรน้ำเกลือก็ไม่ค่อยดีต่อร่างกาย”ทางสายคุณหมอที่พูดเตือนอย่างนั้นความหมายก็คือสถานการณ์ตอนนี้ทำได้เพียงบรรเทาอาการลดไข้ที่บ้านก่อน“ได้ รู้แล้ว!”เผยเซียวพูดตัดจบอย่างรำคราญก็วางสายไปบรรยากาศจู่ ๆ ก็เงียบไปเห็นร่างกายของเธอถูกยาลดไข้จะเลอะเสื้อไปหมดแล้ว ไม่กี่อึดใจเผยเซียวก็ปลดออกให้เธอหลังจากนั้นก็คิดถึงเมื่อก่อนที่ทำให้ไข้เธอลดอีกทั้งยังทำเธอตัวเย็นไปหมด ทั้งรีบอุ้มเธอกลับไปที่ห้องของตน
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 104
“เด็กดี นอนเป็นเพื่อนผมต่ออีกหน่อยนะ” เผยเซียวพูดอ้อนด้วยน้ำเสียงต่ำทว่าความอ่อนโยนอย่างนั้นกลับทำให้โลกของกู้อิ๋นเตลิดไปหมดแล้วเผยเซียวรู้สึกได้ถึงความสั่นเทาของเธอ บีบไปที่ใบหน้าน้อยที่ซีดของเธอ ในที่สุดก็ปล่อยเธอ “ไปใส่เสื้อผ้า”เขาพยายามที่จะไม่ทำให้เธอกลัวแต่กู้อิ๋นที่ตกใจกลัวจนสติเตลิดไปแล้ว จะได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนอย่างนั้นที่ไหนกันได้รับอิสระในตอนนั้น กระโดดลงจากเตียงหลบตรงประตูเดินออกไปป้าเฉินที่กำลังเก็บกวาดที่ห้องรับแขกที่รกอยู่!เห็นกู้อิ๋นออกมาสภาพอย่างนั้นก็ตะลึงไปเล็กน้อยแต่กู้อิ๋นนึกไม่ถึงว่าป้าเฉินจะมาเช้าขนาดนี้ ใบหน้าน้อยพลันก็เห่อแดงทันที กลีบริมฝีปากที่ขยับอยากจะพูดอะไรสุดท้ายกลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ หันหลังหนีกลับห้องของตนเองตอนนี้มีแค่ตนเอง!หัวใจของกู้อิ๋นก็ยังเต้นตึกตักเธอรีบสวมเสื้อผ้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง กู้อิ๋นหยิบขึ้นมาเหลือบมองเป็นเผยเซียวที่ส่งมา!เป็นข้อความสั้น ๆ ไม่กี่คำที่แฝงไปด้วยคำสั่ง “อาบน้ำอุ่น เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกมากินข้าวเช้า!”นี่เป็นคำสั่งที่ยากจะขัดขืน กู้อิ๋นที่ตกใจจนมือสั่นไปหมดอาบน้ำ ทำไ
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
