Share
บทที่ 343
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 344
"เอาน้ำชานี้กรอกปากคุณหนูสามตระกูลฉีลงไป!" มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็ออกคำสั่งขึ้นมา"กรี๊ด อย่า อย่าเข้ามา!" ทันใดนั้นฉีหงเย่ก็กรีดร้องขึ้นมาและรีบคลานถอยกลับไปแต่เย่ฮานตอนนี้กลับโกรธอย่างมาก เขารุดไปข้างหน้าและกดแขนของนางเอาไว้ เจ้าหน้าที่อีกคนก็ไปหยิบเอากาน้ำชาที่ซิวเซียงวางเอาไว้มาซิวเซียงคุกเข่ากับพื้นพร้อมกับอกสั่นขวัญแขวน ใบหน้าหวาดกลัวอย่างมากไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะไม่รับรู้ถึงยาพิษ แต่กลับเป็นคุณท่านของนางเองที่มองออกนางรู้ซะที่ไหนว่าตอนมู่จิ่วซียกขึ้นมาจรดริมฝีปากก็รู้แล้วว่าในชาผลไม้มีบางอย่างผิดปกติ อีกอย่างท่าทางวิตกกังวลก่อนหน้านี้ของซิวเซียงก็ทำให้นางรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ"อย่านะ ข้าไม่เอา!" ฉีหงเย่ดิ้นรนสุดชีวิต "เป็น เป็นยาเบื่อหนู!"ทุกคนต่างตกลึง ไม่คาดคิดว่าฉีหงเย่จะชั่วร้ายได้ถึงขั้นนี้ ถึงขนาดเอายาเบื่อหนูให้มู่จิ่วซีดื่ม เป็นยาพิษที่เวลาออกฤทธิ์จะทรมานอย่างมาก โดยพื้นฐานแทบจะไม่มีทางช่วยให้รอดได้ฉีหู่ซานก็ล้มพับเหมือนว่าวสายป่านขาด ยังดีที่เจ้าหน้าที่ข้างๆ ได้คว้าพยุงเอาไว้ ไม่งั้นเขาก็คงล้มไปทั้งยืน"เจ้า เจ้ากล้าบังอาจ..." ฉีหู่ซานแทบจะหายใจไม่ทันและก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 345
มู่จิ่วซีพริบตาก็ทะยานตัวออกไป ทุกคนที่เดินใกล้มาถึงห้องโถงใหญ่รู้สึกเหมือนความเร็วของลมพัดผ่าน เห็นเพียงมู่จิ่วซียืนอยู่ตรงหน้าของจี๋เฟิง"คุณหนูใหญ่ จับลู่เวยหย่าและผู้ร่วมขบวนการได้อีกคนหนึ่งแล้วขอรับ แต่ว่าใต้เท้าเย่ได้รับบาดเจ็บ""อะไรนะ! เขาอยู่ไหน!" มู่จิ่วซีรีบถาม "เย่ฮาน"เย่ฮานซึ่งอยู่ข้างหลังนางก็รีบวิ่งตามจี๋เฟิงไปมู่เทียนซิงก็รีบกระโจนวิ่งตามไปเช่นกันจนพอออกมาถึงประตูใหญ่ของจวนฉีก็มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก ภายในเรือนเคหะสถานหลังเล็กแห่งหนึ่งห่างออกไประมาณ 50 เมตร มู่จิ่วซีได้เห็นเย่อู่เหิงมีคราบเลือดเป็นดวงๆ บนเสื้อสีขาวของเขาเย่อู่เหิงนั่งพิงตรงกำแพงของเรือน ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษพร้อมกับหันมองมู่จิ่วซีพร้อมกับเผยรอยยิ้มจางๆ และกล่าว : "โชคดียังไม่ตาย"มู่จิ่วซีก้มหน้ามอง เขาได้รับบาดเจ็บตรงต้นขาบริเวณเป้า เลือดสดๆ ได้ไหลออกมา ทำให้รู้สึกเหมือนกับขันทีถูกตอนก่อนจะเข้าไปในวังอย่างใดอย่างนั้นมีดบินเล่มหนึ่งยังคงปักอยู่ แต่มู่จิ่วซีกลับถอนหายใจออกมาเพราะว่าไม่โดนอวัยวะสำคัญ ไม่งั้นเย่อู่เหิงชาตินี้คงไม่ได้มีผู้สืบสกุลแน่ ส่วนนางเองก็รู้สึกผิดอย่างมากในใจ"จี๋เฟิ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 346
เย่ฮานก็รีบรับคำและออกไป"คุณหนูใหญ่ หลังจากนี้มันจะส่งผลกระทบกับเขา..." จี๋เฟิงรู้สึกโหวงๆ ตรงหว่างขา"เรื่องทายาทสืบสกุลน่ะหรอ?" มู่จิ่วซีกล่าว"อืม" จี๋เฟิงส่งเสียงอืมออกไปอย่างเขินๆ"คงไม่หรอก ห่างออกไปตั้งเป็นคืบ แต่ว่าอันตรายมากจริงๆ จี๋เฟิง นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่?" มู่จิ่วซีฝังเข็มลงบนขาของเย่อู่เหิงพร้อมกับถามจี๋เฟิงก็กล่าว : "ลู่เวยหย่าและชายคนนั้นได้โผล่ออกมาจากหลุมตรงพื้น แต่ว่าเย่อู่เหิงได้รับบาดเจ็บ แต่ยังดีที่เขาทนความเจ็บปวดไว้ได้ ตอนวิ่งออกมาเลยตะโกนเสียงดัง พวกลูกน้องบังเอิญว่าอยู่แถวนั้นพอดีก็เลยรีบให้ทุกคนจับเอาไว้ 10 คนต่อ 2 คนเลยจับกุมไว้ได้""ลู่เวยหย่ามีวรยุทธหรอ?" มู่จิ่วซีถาม"ขอรับ วรยุทธถึงแม้จะไม่ได้สูงล้ำ แต่ก็ไม่ได้อ่อนด้อย ที่น่ากลัวสุดก็คืออาวุธลับ มีดบินของนางร้ายกาจมาก ใต้เท้าเย่จะถูกนางแอบลอบโจมตีเข้า"บรรยากาศรอบตัวมู่จิ่วซีก็ยิ่งเย็นเยือกมากขึ้นและถามขึ้นอีกครั้ง : "ชายคนนั้นล่ะ?""ชายคนนั้นวรยุทธสูงกว่าลู่เวยหย่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของข้าน้อยเลย" จี๋เฟิงในใจก็คิดว่าตนเองก่อนหน้านี้ถูกคุณหนูใหญ่สั่งสอน คราวนี้ก็เลยสามารถจับกุมไ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 347
ทั้งสามคนพุ่งตัวออกไปดู ก็เห็นชายคนนั้นโดนธนูยิงตรงหน้าอกตายคาที่ ทหารมังกรดำตกใจและรีบเอาตัวไปขวางตรงด้านหน้าของลู่เวยหย่า"ตามไป!" จี๋เฟิงออกคำสั่ง ทหารมังกรดำทั้งสี่ก็ทะยานตามออกไปมู่จิ่วซีมองไปยังดอกธนูครึ่งดอกซึ่งโผล่ปักคาตรงอกด้านหน้าอีกทั้งยังเป็นตำแหน่งหัวใจและตายในทันที นายไม่สามารถช่วยชีวิตได้นางโกรธจนเข็ดฟัน เลยเดินเข้าไปและกระชากลูกธนูออกมาพอเห็นธนูดอกนั้นดวงตาของนางก็หรี่เล็กลงทันที ธนูดอกนี้เป็นธนูดอกเดียวกันกับที่ยิงโม่จุนในตอนนั้นมกุฎราชกุมารแคว้นเป่ยจิ้น เซวียนหยวนเชา!มู่จิ่วซีไม่กล้ายืนยัน แต่ก่อนหน้านี้โม่จุนเคยสงสัยเซวียนหยวนเชา ทักาะการยิงธนูและความเร็วนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนๆ เดียวกันงั้นถ้าหากเป็นมกุฎราชกุมารเซวียนหยวนเชา แบนนั้นก็สามารถยืนยันได้ว่าเขาอยู่ในพระนครของแคว้นเกาอวิ๋นไม่แปลกใจที่บอกว่าหลังจากนี้คณะเจรจาของแคว้นเป่ยจิ้น มกุฎราชกุมารก็จะเสด็จมาด้วย เห็นได้ชัดว่าเขามาอยู่ในพระนครตั้งนานแล้วงั้นหากสามารถจับมกุฎราชกุมารเซวียนหยวนเชาทั้งเป็นได้ก่อนการเจรจา แบบนั้นก็คงจะน่าสนใจแต่ว่ามู่จิ่วซีก็อดไม่ได้จะนับถือยกย่องมกุฎราชกุมารคนนี้มีฐาน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 348
"ซีเอ๋อร์ โชคดีที่ลูกโตแล้ว" มู่เทียนซิงพอคิดไปคิดมา แต่ละเรื่องเหมือนกับต่างเกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขา เป็นความจริงที่ลูกสาวของเขาได้ทำลายความมืดมิดในแคว้นเกาอวิ๋น"ท่านพ่อ ท่านคือแม่ทัพใหญ่ของแคว้นเกาอวิ๋น หลังจากนี้ยังคงต้องออกไปสู้ในสนามรบ จากนี้ไปพวกเราจะต้องทำให้แคว้นซีเย่ว์และแคว้นเป่ยจิ้นยอมศิโรราบให้จงได้ ดังนั้นท่านอย่าไปคิดมาเด็ดขาด คนบางคนก็เลวยันในไขกระดูก ไม่มีความจำเป็นต้องเห็นใจ แต่ว่าควรจะใส่ใจคนตรงหน้าในปัจจุบันมากกว่า"มู่เทียนซิงมองลูกสาวของตน ทันใดนั้นน้ำตาก็เอ่อล้น จากนั้นก็พยักหน้าและกล่าว : "พ่อเข้าใจแล้ว เจ้าวางใจเถอะ พ่อเองก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น""ใช่แล้วล่ะ ลุงไป๋ยังยืนหยัดขึ้นมาได้เลย ท่านพ่อตะไปแพ้เขาได้ยังไง" มู่จิ่วซียั่วยุให้ฮึกเหิม"ใช่ พ่อจะไปสู้กับไอแก่นั่นไม่ได้ได้ยังไง" มู่เทียนซิงฮึกเหิมลุกโชนเหมือนที่คาดไว้ "เอาล่ะ พ่อจะกลับก่อน แม่ของเจ้าคงจะกระวนกระวายแล้ว เจ้าเสร็จธุระแล้วก็กลับไปกินข้าวที่บ้านล่ะ""ค่ะ" มู่จิ่วซีกล่าวรับคำและมองเขาขึ้นมากลับไปภายในจวนฉี ฉีหู่ซานได้ฟื้นขึ้นมา เขาถูกคนพยุงให้มายังห้องของฉีเล่อฉี่ พอเห็นน้องสาวตนเองที่ยังหล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 349
มู่จิ่วซีก็รีบดึงบังเหียนม้าเอาไว้และหันกลับมามอง เป็นหลิวฮั่วซึ่งเหงื่อไหลท่วมเต็มหน้าหลิวฮั่วและเหอเฟิงทั้งสองคนถูกมู่จิ่วซีให้ไปสังเกตการณ์ทางออกทั้งสองทางของทางลับร้านเฟิงเหอ"หลิวฮั่ว!" มู่จิ่วซีกล่าวดีใจ "เป็นไง สถานการณ์มีอะไรบ้าง?""มีขอรับ เป็รสถานการณ์ตรงทางลับข้างแม่น้ำ" หลิวฮั่วรีบกล่าวขึ้นมา "หลิวฮั่วก็รีบกล่าวขึ้นมา "วันนี้ได้มีเรืออูเผิงลำหนึ่งมาตรงปกแม่น้ำขอรับ บนเรือเป็นชายสวมหมวกปีกกว้างสีดำปกปิดใบหน้าและเข้าไปในทางลับขอรับ""เอ๋?" มู่จิ่วซีเอะใจ"ข้าน้อยไม่ได้แหวกหญ้าให้งูตื่น เลยแอบสังเกตการณ์และเห็นว่าชายคนนั้นเข้าไปในทางลับและออกมาจากทางร้านเฟิงเหอขอรับ คนๆ นี้มีวรยุทธฝีมือสูงล้ำ แค่เดินลัดเลี้ยวไปไม่กี่โค้งก็กายไปแล้ว"หลิวฮั่วปาดเหงื่อตรงหน้าผากและกล่าวต่อ : "ข้าน้อยไม่เชื่อก็เลยได้แต่รอ ต่อมาผู้ชายคนนั้นก็กลับมาและเข้าไปในทางลับนั้นอีกครั้งและออกมาจากทางลับตรงแม่น้ำพร้อมกับขึ้นเรือจากไป เหอเฟิงได้ตามไป ส่วนข้าน้อยก็กลับมารายงานมู่จิ่วซีขมวดคิ้วและก็กล่าว : "ผู้ชายคนนี้สวมหมวก? แล้วมีลักษณะพิเศษอะไรอื่นอีก?""ข้างหลังได้พกธนูและซองลูกธนูขอรับ รูปร่างผอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 350
มู่จิ่วซีเลิกคิ้วในทันที พูดถึงข่าวกรอง คาดว่าฮั้วอวิ๋นเทียนคงจะสุดยอดยิ่งกว่า เขาบางทีอาจจะรู้จักชายคนนี้ก็ได้มกุฎราชกุมารของแคว้นเป่ยจิ้นถึงขนาดต้องออกโรงมาปิดปากด้วยตัวเอง คงจะไม่ใช่ลูกน้องธรรมดาแน่นอน"เดี๋ยวพ่อข้าคงจะต้องมาพบป้าสะใภ้รอง" มู่จิ่วซีเหลือบมองใต้เท้าโจวเหยาโจวเหยาก็สะดุ้งจากนั้นก็กล่าวอย่างสงสัย : "คุณหนูใหญ่มู่ต้องการให้ข้าทำอะไรรึ?""เตือนพ่อข้าว่าอย่าให้เกินสมควร นางคือไส้ศึก อย่าให้จวนมู่ไปเกี่ยวข้อง" สีหน้าของมู่จิ่วซีเย็นชาอย่างมาก"เข้าใจแล้ว เชื่อเถอะว่าแม่ทัพใหญ่มู่ไม่มีทางหน้ามืดตามัว" โจวเหยารีบพยักหน้าแต่มู่จิ่วซีกลับไม่คาดคิดว่ามู่เทียนซิงตอนมาพบลู่เวยหย่าและขอให้โจวเหยาและขออยู่กับลู่เวยหย่าตามลำพังนั้น ผลลัพธ์ก็คือมู่เทียนซิงกลับฆ่าลู่เวยหย่าทิ้งทันทีทันใดนั้น ทั้งกรมพระราชวังนครบาลก็สึกเหมือนขนไก่ร่วงกองพื้น โจวเหยาโกรธโมโหมาก และได้แต่จับมู่เทียนซิงเอาไปขัง (ขนไก่ร่วงกองพื้น หมายถึง ของมีค่าได้สูญเสียไป)ถึงอย่างไรลู่เวยหย่าก็ยังไม่ได้รับสารภาพ มู่เทียนซิงกลับฆ่าทิ้งเลยต้องสงสัยว่าเป็นการฆ่าปิดปากมู่จิ่วซีพอทราบข่าวก็โกรธจนอยากจะฆ่าคนน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 351
จนเวลาผ่านไปนาน โจวเหยาก็หันมองมู่เทียนซิงที่หลังน้ำตาเต็มหน้าและค่อยเดินไปอยู่ข้างหน้าท่านผู้สำเร็จราชการแทนและกล่าวด้วยเสียงต่ำ: "ตอนนี้จะทำอย่างไรดีพะยะค่ะ?""ให้จิ่วซีสงบสติอารมณ์ก่อน เย่ฮาน อานเย่ พวกเจ้าไปส่งแม่ทัพใหญ่มู่กลับจวนที" โม่จุนกล่าว"อะไรนะ? กลับจวน?" โจวเหยาตะลึงค้างไป"มีปัญหารึ? เจ้าคิดจริงหรือว่าแม่ทัพใหญ่มู่เป็นไส้ศึกของแคว้นศัตรู?" โม่จุนกล่าวอย่างโมโหโจวเหยาก็นิ่งไป จากนั้นก็ยิ้มกล่าวอย่างขมขื่น : "แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้วพะยะค่ะ"พอนึกถึงมู่เทียนซิงได้ทำสงครามล้างบางศัตรูมาหลายปี บาดเจ็บมานับครั้งไม่ถ้วน ชนะสงครามกลับมาจนไม่อานจนับได้ เขาจะเป็นไส้ศึกได้อย่างไร มีไส้ศึกที่ไหนนำทัพชนะสงคราม?"งั้นก็ไปส่งเขากลับไปพักผ่อน จิตใจของเขาตอนนี้เสียใจมากยิ่งกว่าใคร" โม่จุนถอนหายใจเย่ฮานและอานเย่ก็ประคองมู่เทียนซิงซึ่งกำลังโศกเศร้าจนจะยืนก็ยังไม่มั่นคงกลับจวนโม่จุนก็หันไปถามจี๋เฟิง : "วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าช่วยเล่าให้ชัดเจนที"จี๋เฟิงก็รีบทูลกล่าว ดดยเริ่มตั้งแต่เย่อู่เหิงเรียกมู่จิ่วซีไปที่จวนฉี..."ใต้เท้าเย่บาดเจ็บสาหัสไหม?" โม่จุนขมวดคิ้ว พอได้ยินถึงตอ
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 355
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 354
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 353
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 352
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 351
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 350
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 349
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 348
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 347
