Share
บทที่ 352
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 353
"คือใคร?" โม่จุนรีบถามขึ้นมา"แม่หญิงอาจื่อแห่งหอดาราจันทรา" มู่จิ่วซีขมวดคิ้วครุ่นคิด "หากเป็นนาง ก้พอจะสมเหตุสมผล นางชอบฮั้วอวิ๋นเทียน นางเคยเตือนข้าว่าอย่าติดต่อกับฮั้วอวิ๋นเทียนอีก เมื่อวานข้าได้เชิญฮั้วอวิ๋นเทียนมา พวกเรามีความสุขกันมากในหอชมจันทร์ บางทีนางอาจจะอิจฉา อันที่จริงข้าลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย""อาจื่อ? ไม่ใช่ว่าเป็นแม่หญิงที่แกล้งทำเป็นป่วยคนนั้นหรอกเหรอ?" โม่จุนกล่าวอย่างไม่เข้าใจ"ใช่ ป่วยโรคหัวใจ แกล้งป่วยน่ะ นางก็แค่อยากจะติดตามฮั้วอวิ๋นเทียน เพื่อให้ฮั้วอวิ๋นเทียนชอบนางก็เลยแกล้งเป็นป่วย""หากนงวรยุทธสูงขนาดนั้น ฮั้วอวิ๋นเทียนไม่รู้เลยหรอ?" โม่จุนเลิกคิ้วถาม"เหอะๆๆ พวกผู้ชายอย่างเจ้าบางครั้งก็หน้ามืดตามัว" มู่จิ่วซีแซะโม่จุนที่ไม่ชัดเจนกับเซียวหลิงเย่ว์"อย่าพูดจนทำคนอื่นเสียหาย บางครั้งการโดนเข้ากับตัวก็ทำให้มองไม่ชัด ส่วนคนที่อยู่วงนอกจะมองได้ชัดเจน" โม่จุนเห็นสายตารังเกียจของนางที่เหลือบมองเขาก็รู้ว่านางกำลังคิดอะไร"ข้าอ้างดีหนิ" มู่จิ่วซียกนิ้วโป้งให้กับนางโม่จุนก็ชะงักไป จากนั้นฏ้อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เขายื่นมืออกไปและลูบหัวนาง : "แล้วแต่เจ้าพูดเลย"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 354
มุมปากของมู่จิ่วซีกระตุกขึ้นมาไม่กี่ครั้งและกล่าวขึ้นมา "เป็นข้าที่ไม่ดีเอง ข้าต่อว่าท่านพ่อของข้า""อะไรนะ?" ดวงตาอันแก่ชราของลุงมู่แทบจะถลนออกมา"ลุงมู่ ข้าผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริงๆ เพราะว่าจับกุมป้าสะใภ้รองได้ เดิมทีต้องการทรมานเพื่อสอบปากคำ ผลลัพธ์คือพ่อท่านพ่อข้ากลัวว่านางจะทรมานก็เลยฆ่านางทิ้ง ข้ารู้สึกว่าท่านแม่ข้าทนทรมานมาตั้งหลายปีขนาดนั้น นางกลับมาชิงตายไปทั้งแบบนี้ มันง่ายเกินไปสำหรับนาง"มู่จิ่วซีเบ้ปากลุงมู่หลังจากสะดุ้งตกใจก็ถอนหายใจกล่าวออกมา : "คุณท่านแม้จะพูดว่าไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งกับนางขนาดนั้นเหมือนแม่ของเจ้า แต่ก็เป็นคู่เคียงเรียงหมอนกันมานานนับ 20 ปี ฮูหยินรองปฏิบัติกับคุณท่านและบ้านหลังนี้ครบถ้วนไม่ขาดตกบกพร่องมาโดยตลอด พ่อของเจ้าจะให้นางต้องทนทรมานได้อย่างไร อีกอย่าง ท่านพ่อเจ้าลงมือฆ่าฮูหยินรองด้วยตัวเอง ในใจของเขาพอเทียบกับทุกคนจะต้องเสียใจมาก""ลุงมู่ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ขอตอนนั้นโมโหเกินไป ไม่ทันได้คิดถึงจุดนี้ ข้าตอนนี้จะไปยอมรับผิดกับเขา" มู่จิ่วซีในใจก็คิดว่าพอเป็นคนนอกทำไมมองสถานการณ์ได้ชัดเจนจริงๆ เลยเชียว?"คุณท่านยังไม่ได้ทานอาหาร เป็นจังหวะ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 355
มู่จิ่วซียิ้มกล่าว : "ท่านพ่อ ลูกอย่างน้อยก็ช่วยเขามากมายขนาดนั้น แถมยังช่วยชีวิตเขาไว้อีกต่างหาก เขาจะดีกับพวกเราหน่อยไม่ได้หรือยังไง?""เหอะๆ ข้าเห็นแค่ว่าไอเด็กนี่มันชอบเจ้าแล้วมากกว่า ซีเอ๋อร์ พ่อจะบอกเจ้าให้ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนอันที่จริงไม่ได้เหมาะสมกับเจ้า เมื่อก่อนพ่อรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งเพียงพอ หลังจากนี้คงจะสามารถดูแลเจ้าได้ แต่ตอนนี้พ่อรู้สึกว่าเขาไม่ได้เหมาะสมจะเป็นลูกเขย"มู่เทียนซิงเริ่มล้างสมองมู่จิ่วซีขณะกำลังทานพระกระโดดกำแพงไปด้วย เหมือนกับว่าได้ลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้วจริงๆมู่จิ่วซีก็สีหน้าอึมครึม การทนรับแรงกดดันและผ่อนคลายแรงกดดันของท่านพ่อของนางแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก"ทำไมถึงไม่เหมาะแล้วล่ะ? เมื่อก่อนก็เป็นท่านพ่อเองที่บอกจะช่วยลูกเรื่องแต่งงาน" มู่จิ่วซีนึกย้อนไปถึงเจ้าของร่างเดิมที่ถึงแม้จะชอบคนใบหน้าเย็นชาอย่างโม่จุน แต่ก็ไม่เคยพูดว่าอยากจะแต่งกับเขา ถึงอย่างไรคุณหนูใหญ่ตอนนั้นก็ชอบจะไปหอนางโลมเพื่อฟังดนตรีและชมละคร เที่ยวเล่นกับพวกนายโลมอย่างสนุกสุดเหวี่ยง"แค่กๆๆ นั่นเพราะพ่อไม่คิดให้รอบด้านเอง ท่านผู้สำเร็จราชการแทนหยิ่งหัวสูง ไม่ได้สนใจเจ้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 356
"ใครเขาพูดกันแบบนี้ ถึงยังไงพ่อก็กังวล เจ้าอย่าออกไปเลย" มู่เทียนซิงกล่าวด้วยสีหน้าอมทุกข์"ได้ๆๆ พวกเราเลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะ ท่านรีบทานดีกว่า ใกล้จะเย็นหมดแล้ว" มู่จิ่วซีได้แต่ปลอบเขาไปก่อน"ท่านพ่อ ป้าสะใภ้รองไม่ได้พูดอะไรเลยจริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีคิดมาคิดมาดูแล้วก็ได้ถามประโยคนี้ออกมาช้อนในมือของมู่เทียนซิงก็นิ่งไป ใบหน้าแก่ชราดูเศร้าเล็กน้อยพร้อมกับส่ายหัวและกล่าว "นางก็แค่ให้พ่อช่วยให้นางไปสบายสักที นางบอกว่าแต่ละคนก็มีเจ้านายของตน ไม่มีทางเลือกจริงๆ นางขอโทษแม่เจ้าและข้า พร้อมกับให้ข้าดูแลเจินจูและหยางชุนด้วย"ขณะพูด เสียงของมู่เทียนซิงก็เริ่มแหบพร่า"ถือว่านางยังพูดมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง" มู่จิ่วซีถอนหายใจ "เอาล่ะ ท่านพ่อ ท่านเลิกเสียใจเถอะ ท่านแม่เป็นห่วงกังวลท่านแล้ว"มู่เทียนซิงพยักหน้า จากนั้นมู่จิ่วซีก็กลับเรือนไปตกกลางดึก มู่จิ่วซีได้เริ่มฝึกเฟิงเหยียนหยูเฟยส่วนที่สอง พอมีส่วนที่หนึ่งปูเป็นพื้นฐาน มือไม้กระบวนท่าของนางก็ไวมาก สัมผัสได้ถึงกำลังภายในที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ รวบรวมและปลดปล่อยได้อย่างอิสระแต่ว่าหากจะก้าวข้ามขั้นนี้ได้ นั่นไม่สามารถทำให้สำเร็จได้ภายใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
มู่จิ่วซีพอมาถึงห้องของฉีเล่อฉี่ ฉีเล่อฉี่ก็ยังไม่ฟื้นได้สติ ตรงคอถูกพันแผลไว้หลายรอบ แพทย์หลวงและนางเดินออกมานอกประตูและส่ายหัว"พูดไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้วพร้อมกับถามแพทย์หลวงก็พยักหน้า : "ถ้าจะให้พูดคงหมดหวัง บาดแผลสาหัสมาก เมื่อคืนมีไข้สูงไม่หยุด""ทำผิดก็สมควรได้รับโทษ ช่วยให้รอดมาได้ก็ดีแล้ว รอนางฟื้นได้สติขึ้นมาก็ให้ใต้เท้าฉีตั้งใจถามดู ให้นางเขียนออกมาให้ได้" มู่จิ่วซีรับสั่ง สำหรับฉีเล่อฉี่แล้ว นางไม่ได้เห็นใจแม้แต่น้อยใต้เท้าฉียังอยู่ราชสำนักช่วงเช้าเลยไม่ได้เจอ มู่จิ่วซีหลังจากออกมาแล้วก๋ขี่ม้ามายังข้างๆ แม่น้ำจิงเฟิงจี๋เฟิงพอเห็นความกลุ้มใจบนใบหน้าอันงดงามของมู่จิ่วซี เขาก็ถามขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่ ท่านกังวลเหอเฟิงใช่ไหม?""ท่านไม่กังวลหรอ?" มู่จิ่วซีถอนลมหายใจ "หากเกิดเรื่องไม่คาดคิดกับเขา ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเขาเอง"ดวงตาของนางทอประกายแสงอันเย็นเยือก แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมอันมืดมิดสองข้างของแม่น้ำจิงเฟิงถือว่าเป็นสถานที่ธุรกิจที่ค่อนข้างรุ่งเรือง ถึงอย่างไรพอมีแม่น้ำก็ต้องย่อมมีเรือ พอมีเรือก็ต้องย่อมมีการขนส่งสินค้า แน่นอนว่าท่าเรือโดยรอบมี
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 358
มู่จิ่วซีตอนนี้หวังว่าเขาจะยิงธนูส่นางสักดอกจี๋เฟิงได้มาถึงแผนกเรือขนส่งทางด้านนี้ พอเขาแสดงป้ายตราประจำของจวนท่านผู้สำเร็จราชการแทนเพื่อสอบถามผมลัพธ์ที่ได้ก็ทำให้จี๋เฟิงผิดหวัง เพราะไม่มีเรือสักลำที่หยุดจอดเกิน 1 เดือน นานสุดก็คือ 10 วัน ล้วนจะไปๆ มาๆ โดยแทบไม่เคยได้หยุดบอกว่าพอถึงฤดูหนาวแคว้นเป่ยจิ้นและแคว้นตงเฉินก็จะต้องการสินค้าจำนวนมาก ดังนั้นเวลาพักเรือจึงไม่ได้มีมากหลังจากจี๋เฟิงกลับมาและส่ายหัวให้กับมู่จิ่วซี มู่จิ่วซีก็กล่าวขึ้นมา : "ไปกันเถอะ ไปดูฝั่งตรงข้ามกัน"ขณะพูดนางก็เดินนำไปยังโกดังฝั่งตรงข้ามโกดังทางด้านนี้ทั้งสูงและก็ใหญ่ ทั้งหมดล้วนมีสองชั้น ชั้นสองจะสำหรับการเจรจาธุรกิจโกดังจี๋เสียงคือเป้าหมายของมู่จิ่วซี เพราะสายตาที่จ้องมองนางเมื่อครู่มาจากบนชั้นสองของโกดังจี๋เสียงนางพาจี๋เฟิงเดินเข้าไป"ทั้งสองท่าน พวกท่านไปอาจเข้าไปโดยพลการได้..." เสี่ยวเอ้อคนหนึ่งพอเห็นมู่จิ่วซีก็ทำท่าขึงขังขึ้นมารีบเดินเข้ามาขวาง"โอหัง นี่คือคุณหนูใหญ่มู่ ไปเรียกเถ้าแก่ของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้!" จี๋เฟิงรีบพูดขึ้นมา ทำเอาเสี่ยวเอ้อตกใจจนหน้าซีดขาวพร้อมกับมองไปยังใบหน้าอันเย็นราว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 359
เถ้าแก่ถูกมู่จิ่วซีทีบจนกลิ้งไปกับพื้นกระเด็นถอยไป 2 เมตร เลือดสดๆ ได้พ่นออกมาจากปาก เขาร้องอย่างเวทนาและมองมู่จิ่วซีอย่างหวาดกลัวคนงานก็โมโหเดินเข้ามา คนจำนวนไม่น้อยได้เข้ามาห้อมล้อม บางคนก็อยากเข้าไปช่วยเถ้าแก่ แต่กลับถูกคนอื่นรั้งเอาไว้ถึงอย่างไรในมือของจี๋เฟิงก็มีประบี่ที่ชัดออกมาแล้ว ดวงตาอันเฉียบคมทั้งสองข้างกวาดมองโดยรอบ ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะขยับ"คุณหนูใหญ่มู่ ท่านจะมากเกินไปแล้วไหม?" คนที่ห้อมล้อมก็ได้ส่งเสียงพูดกันขึ้นมา"เถ้าแก่เป็นคนดีมาก นางต้องการทำอะไรกันแน่?""หาผู้ชายทำไมถึงต่อถ่อมาหาถึงที่นี่ด้วย จะไปมีชายหนุ่มรูปงามอะไรนั่นได้ที่ไหน""เจ้าอย่าพูดเลย มีอยู่คนหนึ่งจริงๆ เขาสวมหมวกปีกกว้างสีดำ แต่ว่าไม่กี่วันนี้ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย ไม่รู้ว่าเขาไปแล้วหรือยัง""หรอ? ที่เจ้าพูดคือคุณชายหม่าหรือเปล่า? เขาไม่ได้ไปไหนหรอก เมื่อวานยังเห็นเขาทานอาหารเย็นที่โรงน้ำชาด้านนั้นอยู่เลย"คุณชายหม่าคงจะเป้นคนที่ดูดีที่สุดในท่าเรือนี้แล้ว"พวกเจ้าเจอคนที่สวมหมวกปีกกว้างด้วยงั้นเหรอ?""ลมตรงท่าเรือคนข้างแรง ข้าเองก็เห็นบางครั้ง เห็นแค่แวบเดียวก็จำได้แม่นเลยล่ะ ช่างเป็นคุณชายที่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 360
"ถ้าเจ้าหลบ 3 กระบวนท่าของข้าได้ ข้าจะถือว่าเจ้าพูดความจริง" มู่จิ่วซีง้างหมัดออกมากระแทกไปทางกวนเฮ่อจัวตรงๆ ในทันทีกวนเฮ่อจัวรู้สึกถึงลมที่ปะทะเข้ามาตรงหน้า ทันใดนั้นเท้าของเขาก็เคลื่อนหลีกออกไป ร่างกายหันข้างเอี้ยวหลบ มู่จิ่วซีเหวี่ยงกวาดออกมาตรงๆ อีกครั้งกวนเฮ่อจัวก็ได้แต่งึมงำในปากอย่างโทสะ เขาได้แต่ย่อเพื่อหลบ แต่ความรวดเร็วนั้นว่องไวมาก เท้าขาหลังได้เตะออกไปจู่โจมมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีถอยไป 3 ก้าวและไม่ได้บุกโจมตีต่อ"คุณหนูใหญ่มู่ นี่ท่านหมายความว่ายังไง! คิดว่าจะรังแกพ่อค้าของแคว้นตงเฉินง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ?" กวนเฮ่อจัวปัดไปยังเสื้อคลุมยาวพร้อมกับโมโหไม่น้อยมู่จิ่วซียิ้มตรงมุมปากและกล่าวออกมา : "ข้าก็แค่อากจะยืนยันสักหน่อย ว่าคนที่แอบมองข้าบนชั้น 2 ่ก่อนหน้านี้เป็นคุณชายกวนอย่างเจ้าหรือไม่"กวนเฮ่อจัวตกตะลึง จากนั้นก็พยักหน้ากล่าว "ไม่ผิดหรอก เป็นข้าน้อยเอง"มู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว : "ตอนนี้ข้าเชื่อแล้ว แต่ว่าตอนนี้อยากจะถามคุณชายกวนว่าใช้สายตาอันแหลมคมมองคุณหนูใหญ่อย่างข้าแบบนั้น มีเหตุผลอะไร?"กวนเฮ่อจัวก็ไอขึ้นมาในทันใดพร้อมกับกล่าว : "เพราะช่วงนี้คุณหนูใหญ่มู่มีชื่
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 360
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 359
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 358
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 356
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 355
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 354
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 353
