Share
บทที่ 349
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 350
มู่จิ่วซีเลิกคิ้วในทันที พูดถึงข่าวกรอง คาดว่าฮั้วอวิ๋นเทียนคงจะสุดยอดยิ่งกว่า เขาบางทีอาจจะรู้จักชายคนนี้ก็ได้มกุฎราชกุมารของแคว้นเป่ยจิ้นถึงขนาดต้องออกโรงมาปิดปากด้วยตัวเอง คงจะไม่ใช่ลูกน้องธรรมดาแน่นอน"เดี๋ยวพ่อข้าคงจะต้องมาพบป้าสะใภ้รอง" มู่จิ่วซีเหลือบมองใต้เท้าโจวเหยาโจวเหยาก็สะดุ้งจากนั้นก็กล่าวอย่างสงสัย : "คุณหนูใหญ่มู่ต้องการให้ข้าทำอะไรรึ?""เตือนพ่อข้าว่าอย่าให้เกินสมควร นางคือไส้ศึก อย่าให้จวนมู่ไปเกี่ยวข้อง" สีหน้าของมู่จิ่วซีเย็นชาอย่างมาก"เข้าใจแล้ว เชื่อเถอะว่าแม่ทัพใหญ่มู่ไม่มีทางหน้ามืดตามัว" โจวเหยารีบพยักหน้าแต่มู่จิ่วซีกลับไม่คาดคิดว่ามู่เทียนซิงตอนมาพบลู่เวยหย่าและขอให้โจวเหยาและขออยู่กับลู่เวยหย่าตามลำพังนั้น ผลลัพธ์ก็คือมู่เทียนซิงกลับฆ่าลู่เวยหย่าทิ้งทันทีทันใดนั้น ทั้งกรมพระราชวังนครบาลก็สึกเหมือนขนไก่ร่วงกองพื้น โจวเหยาโกรธโมโหมาก และได้แต่จับมู่เทียนซิงเอาไปขัง (ขนไก่ร่วงกองพื้น หมายถึง ของมีค่าได้สูญเสียไป)ถึงอย่างไรลู่เวยหย่าก็ยังไม่ได้รับสารภาพ มู่เทียนซิงกลับฆ่าทิ้งเลยต้องสงสัยว่าเป็นการฆ่าปิดปากมู่จิ่วซีพอทราบข่าวก็โกรธจนอยากจะฆ่าคนน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 351
จนเวลาผ่านไปนาน โจวเหยาก็หันมองมู่เทียนซิงที่หลังน้ำตาเต็มหน้าและค่อยเดินไปอยู่ข้างหน้าท่านผู้สำเร็จราชการแทนและกล่าวด้วยเสียงต่ำ: "ตอนนี้จะทำอย่างไรดีพะยะค่ะ?""ให้จิ่วซีสงบสติอารมณ์ก่อน เย่ฮาน อานเย่ พวกเจ้าไปส่งแม่ทัพใหญ่มู่กลับจวนที" โม่จุนกล่าว"อะไรนะ? กลับจวน?" โจวเหยาตะลึงค้างไป"มีปัญหารึ? เจ้าคิดจริงหรือว่าแม่ทัพใหญ่มู่เป็นไส้ศึกของแคว้นศัตรู?" โม่จุนกล่าวอย่างโมโหโจวเหยาก็นิ่งไป จากนั้นก็ยิ้มกล่าวอย่างขมขื่น : "แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้วพะยะค่ะ"พอนึกถึงมู่เทียนซิงได้ทำสงครามล้างบางศัตรูมาหลายปี บาดเจ็บมานับครั้งไม่ถ้วน ชนะสงครามกลับมาจนไม่อานจนับได้ เขาจะเป็นไส้ศึกได้อย่างไร มีไส้ศึกที่ไหนนำทัพชนะสงคราม?"งั้นก็ไปส่งเขากลับไปพักผ่อน จิตใจของเขาตอนนี้เสียใจมากยิ่งกว่าใคร" โม่จุนถอนหายใจเย่ฮานและอานเย่ก็ประคองมู่เทียนซิงซึ่งกำลังโศกเศร้าจนจะยืนก็ยังไม่มั่นคงกลับจวนโม่จุนก็หันไปถามจี๋เฟิง : "วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าช่วยเล่าให้ชัดเจนที"จี๋เฟิงก็รีบทูลกล่าว ดดยเริ่มตั้งแต่เย่อู่เหิงเรียกมู่จิ่วซีไปที่จวนฉี..."ใต้เท้าเย่บาดเจ็บสาหัสไหม?" โม่จุนขมวดคิ้ว พอได้ยินถึงตอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 352
"เซวียนหยวนเชาในเมื่ออยู่ในพระนคร หากพวกเราจับเขาจะทำให้เกิดสงครามโกลาหลไหม?" ดวงตาของมู่จิ่วซีเย็นชา"อาจเกิด และอาจไม่เกิด" คำพูด 6 พยางค์ของโม่จุนทำเอามู่จิ่วซีอยากจะด่าคน"หากเซวียนหยวนเชาถูกพวกเราจับ และเขาถูกจับทั้งเป็น พวกเราก็จะสามารถยื่นข้อเสนอได้ไม่น้อย แคว้นเป่ยจิ้นก็จะยิ่งไม่กล้าก่อสงครามแต่บางคนของแคว้นเป่ยจิ้นที่ประสงค์ร้อยก็จะอาศัยโอกาศเอาเซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารคนนี้มากดดัน ให้กลายเป็นข้ออ้างในการก่อสงคราม จนเราอดไม่ได้ต้องฆ่าเซวียนหยวนเชา" โม่จุนอธิบายต่อ"อีกอย่าง เซวียนหยวนเชาก็แข็งแกร่งมาก เราคงไม่สามารถจับเขาทั้งเป็นได้" โม่จุนขมวดคิ้วมู่จิ่วซีก็พยักหน้าและกล่าว : "โอกาสมีเสมอ เหอเฟิงหายตัวไป อาจถูกเซวียนหยวนเชาฆ่าไปแล้ว""คงจะไม่ใช่ตอนนี้ เขาต้องการข่าวกรอง อยากมากก็ทรมาน" โม่จุนกังวลปัญหานี้มาตลอด "แต่เหอเฟิงจะไม่มีทางพูด ทหารมังกรดำทุกคนล้วนได้รับการฝึกด้านนี้มาแล้ว""เหอเฟิงคงจะรู้อะไรไม่เยอะสินะ" มู่จิ่วซีครุ่นคิด สิ่งเดียวที่สามารถพูดได้คือทหารมังกรดำโม่จุนไม่ได้ปักใจยืนยัน เพราะของแบบนี้ใครก็ไม่กล้ารับประกันได้"จิ่วซี เจ้าอย่าโทษพ่อของเจ้าเลย"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 353
"คือใคร?" โม่จุนรีบถามขึ้นมา"แม่หญิงอาจื่อแห่งหอดาราจันทรา" มู่จิ่วซีขมวดคิ้วครุ่นคิด "หากเป็นนาง ก้พอจะสมเหตุสมผล นางชอบฮั้วอวิ๋นเทียน นางเคยเตือนข้าว่าอย่าติดต่อกับฮั้วอวิ๋นเทียนอีก เมื่อวานข้าได้เชิญฮั้วอวิ๋นเทียนมา พวกเรามีความสุขกันมากในหอชมจันทร์ บางทีนางอาจจะอิจฉา อันที่จริงข้าลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย""อาจื่อ? ไม่ใช่ว่าเป็นแม่หญิงที่แกล้งทำเป็นป่วยคนนั้นหรอกเหรอ?" โม่จุนกล่าวอย่างไม่เข้าใจ"ใช่ ป่วยโรคหัวใจ แกล้งป่วยน่ะ นางก็แค่อยากจะติดตามฮั้วอวิ๋นเทียน เพื่อให้ฮั้วอวิ๋นเทียนชอบนางก็เลยแกล้งเป็นป่วย""หากนงวรยุทธสูงขนาดนั้น ฮั้วอวิ๋นเทียนไม่รู้เลยหรอ?" โม่จุนเลิกคิ้วถาม"เหอะๆๆ พวกผู้ชายอย่างเจ้าบางครั้งก็หน้ามืดตามัว" มู่จิ่วซีแซะโม่จุนที่ไม่ชัดเจนกับเซียวหลิงเย่ว์"อย่าพูดจนทำคนอื่นเสียหาย บางครั้งการโดนเข้ากับตัวก็ทำให้มองไม่ชัด ส่วนคนที่อยู่วงนอกจะมองได้ชัดเจน" โม่จุนเห็นสายตารังเกียจของนางที่เหลือบมองเขาก็รู้ว่านางกำลังคิดอะไร"ข้าอ้างดีหนิ" มู่จิ่วซียกนิ้วโป้งให้กับนางโม่จุนก็ชะงักไป จากนั้นฏ้อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ เขายื่นมืออกไปและลูบหัวนาง : "แล้วแต่เจ้าพูดเลย"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 354
มุมปากของมู่จิ่วซีกระตุกขึ้นมาไม่กี่ครั้งและกล่าวขึ้นมา "เป็นข้าที่ไม่ดีเอง ข้าต่อว่าท่านพ่อของข้า""อะไรนะ?" ดวงตาอันแก่ชราของลุงมู่แทบจะถลนออกมา"ลุงมู่ ข้าผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริงๆ เพราะว่าจับกุมป้าสะใภ้รองได้ เดิมทีต้องการทรมานเพื่อสอบปากคำ ผลลัพธ์คือพ่อท่านพ่อข้ากลัวว่านางจะทรมานก็เลยฆ่านางทิ้ง ข้ารู้สึกว่าท่านแม่ข้าทนทรมานมาตั้งหลายปีขนาดนั้น นางกลับมาชิงตายไปทั้งแบบนี้ มันง่ายเกินไปสำหรับนาง"มู่จิ่วซีเบ้ปากลุงมู่หลังจากสะดุ้งตกใจก็ถอนหายใจกล่าวออกมา : "คุณท่านแม้จะพูดว่าไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งกับนางขนาดนั้นเหมือนแม่ของเจ้า แต่ก็เป็นคู่เคียงเรียงหมอนกันมานานนับ 20 ปี ฮูหยินรองปฏิบัติกับคุณท่านและบ้านหลังนี้ครบถ้วนไม่ขาดตกบกพร่องมาโดยตลอด พ่อของเจ้าจะให้นางต้องทนทรมานได้อย่างไร อีกอย่าง ท่านพ่อเจ้าลงมือฆ่าฮูหยินรองด้วยตัวเอง ในใจของเขาพอเทียบกับทุกคนจะต้องเสียใจมาก""ลุงมู่ ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ขอตอนนั้นโมโหเกินไป ไม่ทันได้คิดถึงจุดนี้ ข้าตอนนี้จะไปยอมรับผิดกับเขา" มู่จิ่วซีในใจก็คิดว่าพอเป็นคนนอกทำไมมองสถานการณ์ได้ชัดเจนจริงๆ เลยเชียว?"คุณท่านยังไม่ได้ทานอาหาร เป็นจังหวะ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 355
มู่จิ่วซียิ้มกล่าว : "ท่านพ่อ ลูกอย่างน้อยก็ช่วยเขามากมายขนาดนั้น แถมยังช่วยชีวิตเขาไว้อีกต่างหาก เขาจะดีกับพวกเราหน่อยไม่ได้หรือยังไง?""เหอะๆ ข้าเห็นแค่ว่าไอเด็กนี่มันชอบเจ้าแล้วมากกว่า ซีเอ๋อร์ พ่อจะบอกเจ้าให้ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนอันที่จริงไม่ได้เหมาะสมกับเจ้า เมื่อก่อนพ่อรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งเพียงพอ หลังจากนี้คงจะสามารถดูแลเจ้าได้ แต่ตอนนี้พ่อรู้สึกว่าเขาไม่ได้เหมาะสมจะเป็นลูกเขย"มู่เทียนซิงเริ่มล้างสมองมู่จิ่วซีขณะกำลังทานพระกระโดดกำแพงไปด้วย เหมือนกับว่าได้ลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้วจริงๆมู่จิ่วซีก็สีหน้าอึมครึม การทนรับแรงกดดันและผ่อนคลายแรงกดดันของท่านพ่อของนางแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก"ทำไมถึงไม่เหมาะแล้วล่ะ? เมื่อก่อนก็เป็นท่านพ่อเองที่บอกจะช่วยลูกเรื่องแต่งงาน" มู่จิ่วซีนึกย้อนไปถึงเจ้าของร่างเดิมที่ถึงแม้จะชอบคนใบหน้าเย็นชาอย่างโม่จุน แต่ก็ไม่เคยพูดว่าอยากจะแต่งกับเขา ถึงอย่างไรคุณหนูใหญ่ตอนนั้นก็ชอบจะไปหอนางโลมเพื่อฟังดนตรีและชมละคร เที่ยวเล่นกับพวกนายโลมอย่างสนุกสุดเหวี่ยง"แค่กๆๆ นั่นเพราะพ่อไม่คิดให้รอบด้านเอง ท่านผู้สำเร็จราชการแทนหยิ่งหัวสูง ไม่ได้สนใจเจ้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 356
"ใครเขาพูดกันแบบนี้ ถึงยังไงพ่อก็กังวล เจ้าอย่าออกไปเลย" มู่เทียนซิงกล่าวด้วยสีหน้าอมทุกข์"ได้ๆๆ พวกเราเลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะ ท่านรีบทานดีกว่า ใกล้จะเย็นหมดแล้ว" มู่จิ่วซีได้แต่ปลอบเขาไปก่อน"ท่านพ่อ ป้าสะใภ้รองไม่ได้พูดอะไรเลยจริงๆ งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีคิดมาคิดมาดูแล้วก็ได้ถามประโยคนี้ออกมาช้อนในมือของมู่เทียนซิงก็นิ่งไป ใบหน้าแก่ชราดูเศร้าเล็กน้อยพร้อมกับส่ายหัวและกล่าว "นางก็แค่ให้พ่อช่วยให้นางไปสบายสักที นางบอกว่าแต่ละคนก็มีเจ้านายของตน ไม่มีทางเลือกจริงๆ นางขอโทษแม่เจ้าและข้า พร้อมกับให้ข้าดูแลเจินจูและหยางชุนด้วย"ขณะพูด เสียงของมู่เทียนซิงก็เริ่มแหบพร่า"ถือว่านางยังพูดมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง" มู่จิ่วซีถอนหายใจ "เอาล่ะ ท่านพ่อ ท่านเลิกเสียใจเถอะ ท่านแม่เป็นห่วงกังวลท่านแล้ว"มู่เทียนซิงพยักหน้า จากนั้นมู่จิ่วซีก็กลับเรือนไปตกกลางดึก มู่จิ่วซีได้เริ่มฝึกเฟิงเหยียนหยูเฟยส่วนที่สอง พอมีส่วนที่หนึ่งปูเป็นพื้นฐาน มือไม้กระบวนท่าของนางก็ไวมาก สัมผัสได้ถึงกำลังภายในที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ รวบรวมและปลดปล่อยได้อย่างอิสระแต่ว่าหากจะก้าวข้ามขั้นนี้ได้ นั่นไม่สามารถทำให้สำเร็จได้ภายใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
มู่จิ่วซีพอมาถึงห้องของฉีเล่อฉี่ ฉีเล่อฉี่ก็ยังไม่ฟื้นได้สติ ตรงคอถูกพันแผลไว้หลายรอบ แพทย์หลวงและนางเดินออกมานอกประตูและส่ายหัว"พูดไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม?" มู่จิ่วซีขมวดคิ้วพร้อมกับถามแพทย์หลวงก็พยักหน้า : "ถ้าจะให้พูดคงหมดหวัง บาดแผลสาหัสมาก เมื่อคืนมีไข้สูงไม่หยุด""ทำผิดก็สมควรได้รับโทษ ช่วยให้รอดมาได้ก็ดีแล้ว รอนางฟื้นได้สติขึ้นมาก็ให้ใต้เท้าฉีตั้งใจถามดู ให้นางเขียนออกมาให้ได้" มู่จิ่วซีรับสั่ง สำหรับฉีเล่อฉี่แล้ว นางไม่ได้เห็นใจแม้แต่น้อยใต้เท้าฉียังอยู่ราชสำนักช่วงเช้าเลยไม่ได้เจอ มู่จิ่วซีหลังจากออกมาแล้วก๋ขี่ม้ามายังข้างๆ แม่น้ำจิงเฟิงจี๋เฟิงพอเห็นความกลุ้มใจบนใบหน้าอันงดงามของมู่จิ่วซี เขาก็ถามขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่ ท่านกังวลเหอเฟิงใช่ไหม?""ท่านไม่กังวลหรอ?" มู่จิ่วซีถอนลมหายใจ "หากเกิดเรื่องไม่คาดคิดกับเขา ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเขาเอง"ดวงตาของนางทอประกายแสงอันเย็นเยือก แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมอันมืดมิดสองข้างของแม่น้ำจิงเฟิงถือว่าเป็นสถานที่ธุรกิจที่ค่อนข้างรุ่งเรือง ถึงอย่างไรพอมีแม่น้ำก็ต้องย่อมมีเรือ พอมีเรือก็ต้องย่อมมีการขนส่งสินค้า แน่นอนว่าท่าเรือโดยรอบมี
Latest chapter
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 361
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 360
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 359
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 358
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 357
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 356
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 355
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 354
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 353
