Share
บทที่ 390
Related chapter
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 391
หลังจากได้ฟังสิ่งที่เย่หลิงจูพูด สีหน้าขององค์ชายสามแห่งแคว้นฉีตะวันออกก็ดูแย่ลงไปทันทีอย่างน้อยเขาก็เป็นโอรสองค์โปรดของโอรสสวรรค์ เขาได้พบเจอสตรีมาเป็นร้อยเป็นพัน เขาเคยเห็นสาวงามมาทุกประเภท ไม่มีสตรีใดที่ไร้ยางอายเท่าเย่หลิงจูมาก่อนดวงตาของเขาเบิกกว้าง มองเย่หลิงจูที่เลื่อนพัดที่ปิดบังใบหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังหากมองจากระยะไกลก็ดูไม่มีปัญหาอะไรแต่หากมองจากระยะใกล้ นั่นคือหายนะอย่างแท้จริงครึ่งล่างของใบหน้าเต็มไปด้วยตุ่มเล็ก ๆ สีเนื้อที่ขึ้นตะปุ่มตะป่ำเย่หลิงจูยิ้มยั่วยวนให้ พลางสัมผัสใบหน้าของนางแล้วพูดว่า “ท่านจ้องข้าเยี่ยงนี้ คงเห็นว่าข้าสวยจนไม่อาจละสายตาได้ใช่หรือไม่? เราเลื่อนงานอภิเษกให้เร็วขึ้นได้ไหม? ลูกของเราทั้งสองต้องงามกว่าข้าแน่...”“อ้วก…”องค์ชายสามทนไม่ไหวและแทบจะอาเจียนออกมาเสียเดี๋ยวนั้นเขาโบกมือพร้อมใบหน้าซีดเซียว “เร็วเข้า ไล่นางบ้าคนนี้ออกไป!”เมื่อเย่หลิงจูเห็นว่ามีใครบางคนมาไล่นาง นางก็รีบทำท่าทางไม่พอใจทันที“พวกเจ้าจะทำอะไร เจ้าทั้งสองอยากสัมผัสเรือนร่างขององค์หญิงเช่นข้าหรือ? ทุกส่วนของร่างกายข้าเป็นขององค์ชายของพวกเจ้า
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 392
เดิมทีนางเป็นคนไม่รู้จักอดทนมาแต่ไหนแต่ไร แต่นับตั้งแต่นางกลับมาเกิดใหม่ ทุกสิ่งทุกอย่างในใจของนางล้วนสงบนิ่ง ดังนั้นนางจึงค่อนข้างทะนุถนอมความเงียบสงบที่อยู่เบื้องหน้าแต่เมื่อถึงเวลาพลบค่ำความสงบก็ถูกทำลายลงองครักษ์เงาเดินเข้ามาในลานจวน เมื่อเขาเห็นซูชิงอู่ก็โค้งคำนับให้ "พระชายา ที่ท่านสั่งการให้กระหม่อมติดตามทูตของแคว้นอู๋ตะวันตก บัดนี้มีการเคลื่อนไหวแล้ว เราพบว่า ตอนนี้พวกเขาได้เคลื่อนไปยังหอหมื่นบุปผาเรียกหาคนมาปรนนิบัติ ทั้งยังลอบส่งคนไปอยู่ที่ตั้งเดิมของจวนอัครเสนาบดีแต่เมื่อวนรอบหนึ่งแล้ว ไม่พบอะไรเลยจึงออกไป”ซูชิงอู่ยกยิ้มมุมริมฝีปากทันทีทันใดนั้นดวงตาของนางก็เป็นประกายแม้หลิงซื่อและซูเชียนหลิงจะชั่วร้ายเพียงใด แต่ยังมีผู้บงการที่แท้จริงอยู่เบื้องหลังคนสองคนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะคนจากแคว้นอู๋ตะวันตกส่งพวกนางมาอยู่ในจวนอัครเสนาบดีและบงการให้พวกนางทำสิ่งต่าง ๆ ตระกูลซูของนางคงไม่ต้องลงเอยในสภาพเช่นนี้“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าให้ใครสักคนพาซูเชียนหลิงไปแต่งเนื้อแต่งตัวเสีย ให้นางสวมผ้าคลุมหน้าแล้วส่งไปให้พวกเขา ในเมื่อพวกเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะตามหานาง ข้าก็จะใส่พานยกไปให้ถึงท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 393
ซูเชียนหลิงพยายามอ้าปากหมายจะส่งเสียง แต่นางไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้เพราะยาใบ้ที่นางกินเข้าไปซูชิงอู่นั่งบนเก้าอี้ที่สะอาดข้างกายตน จากนั้นลดสายตาลงมองดูซูเชียนหลิงที่นอนอยู่บนพื้นในสภาพสะบักสะบอม“เสด็จพ่อของเจ้าส่งคนมาตามหาเจ้าแล้ว”ซูเชียนหลิงส่งเสียงแหบแห้งในลำคอ ดวงตาของนางเปล่งประกายด้วยความหวังหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้แต่ในช่วงเวลาถัดมา ซูชิงอู่ก็ได้บดขยี้ประกายแห่งความหวังนี้ทิ้งในทันที“ก็คือคนเดียวกับที่เจ้ารับใช้เขาเมื่อคืนนี้นั่นแหละ”ดวงตาของซูเชียนหลิงเบิกกว้างทันที ทั้งตัวสั่นระริกราวกับว่าเมื่อคืนนี้นางฝันร้ายสมองของนางว่างเปล่า ดวงตาของซูเชียนหลิงแทบจะถลนออกมาจากเบ้า ใบหน้าเขียวช้ำบิดเบี้ยวแทบไม่เหลือเค้ามนุษย์ทันใดนั้นมุมปากของนางก็ขยับ ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและสับสนราวกับว่าหมดอาลัยในทุกสิ่งทุกอย่างเพราะนางรู้ดีว่าหากคนที่มาตามหานางรู้ตัวตนของนาง และรู้ว่าองค์หญิงถูกพวกเขาและคนอื่น ๆ ทำมิดีมิร้าย แถมเรื่องนี้อยู่นอกพระเนตรพระกันต์ของฮ่องเต้ พวกเขาจะทำยังไง…พวกเขาจะหาทางฆ่านาง และปล่อยให้นางตายด้วยอุบัติเหตุเพื่อไม่ให้ใครรู้เรื่องราวทั้งหมดท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 394
นางยิ้มหวาน แต่สิวบนใบหน้านางนับว่าดูไม่ได้จริง ๆซูชิงอู่ยิ้มตอบนาง แล้วหันหน้าหนีทันใดนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นนอกประตูอย่างกะทันหัน มีคนสองคนเข้ามาจากทางซ้ายและขวาทูตจากแคว้นอู๋ตะวันตกและแคว้นฉีตะวันออกไม่พอใจซึ่งกันและกัน บรรยากาศตึงเครียดอยู่ไม่น้อย“กระหม่อมขอถวายบังคมฮ่องเต้!”ฮ่องเต้เฒ่าพูดทันที "เชิญนั่งเถิด"มีคนเตรียมเก้าอี้ไว้แล้ว ให้ทั้งสองฝ่ายนั่งอยู่ทางซ้ายและขวาของฝูงชนเหตุการณ์เริ่มตึงเครียดในทันที และแม้แต่ฮ่องเต้เฒ่าก็ยังรู้สึกปวดหัวเมื่อเห็นฉากนี้การพบปะครั้งนี้เดิมทีควรจัดแยกกัน แต่การจะเรียกฝ่ายไหนเข้าเฝ้าก่อนก็กลายเป็นปัญหาไป แม้ว่าแคว้นอู๋ตะวันตกและแคว้นหนานเย่จะมีข้อพิพาทกันมากมาย แต่ยังไม่ถึงขั้นสู้รบ ขณะที่แคว้นฉีตะวันออกก็ไม่มีความขัดแย้งใด ๆ ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับแคว้นหนานเย่สักเท่าไรแต่ในเมื่อเป็นพันธมิตรกันและยังมีความประสงค์จะเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงาน ทัศนคติของฮ่องเต้เฒ่าที่มีต่อพวกเขาจึงค่อนข้างผ่อนปรนมากกว่า“ทูตทั้งสองแคว้นมาเยือนแคว้นหนานเย่ของเรา มีจุดประสงค์อันใดก็ว่ามาตรง ๆ เถิด”องค์ชายสามแห่งแคว้นฉีตะวัน
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 395
เนื่องจากเย่หลิงจูนั่งอยู่ข้าง ๆ ซูชิงอู่ใบหน้าที่จงใจทำให้น่าเกลียดจึงยิ่งดูไม่น่าดูมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายมองมา นางยังแกล้งขยิบตาให้เขาไปอีกด้วยท่าทางดังกล่าวทำให้องค์ชายสามที่กำลังใจเต้นรัวสงบลงทันที เขารีบทำความเคารพฮ่องเต้ด้วยความเคารพและกล่าวว่า "องค์หญิงสี่นั้นอ่อนโยนและมีคุณธรรม รูปโฉมงดงาม ทั้งฉลาดหลักแหลม หากได้เป็นชายาของกระหม่อมคงจะเป็นเกียรติอย่างยิ่ง!”"เพล้ง!"เสียงถ้วยกระเบื้องเคลือบแตกดังมาจากที่ไม่ไกลนัก ชายกระโปรงของเย่หมิงเย่ก็เปื้อนด้วยคราบชานางเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อและนางตัวแข็ง ใบหน้าซีดเผือดยังไม่ทันที่นางจะได้พูดอะไร ฮ่องเต้เฒ่าก็ลูบเคราของเขาแล้วถามว่า "ข้าจำได้ว่าคนที่เจ้าอยากแต่งงานด้วยคือองค์หญิงห้ามิใช่หรือ?"คิ้วของเย่หลิงจูกระตุก หัวใจเต้นรัวองค์ชายสามเหลือบมองไปยังเย่หลิงจู เมื่อเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของอีกฝ่าย ไม่รู้ด้วยเหตุผลใดอารมณ์หดหู่ของเขาก็กลับสดใสขึ้นเขารีบกล่าวอย่างจริงจัง "ก่อนหน้านี้กระหม่อมจำคนผิดพ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้เฒ่ายิ้มและไม่ได้สนใจเอาความอีก "หมิงเยว่ออกมาพบกับองค์ชายสามเถิด"เย่หมิงเยว่รู้สึกราวกับฝีเท้าหนักราวกับทองคำ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 396
เพราะซูชิงอู่ให้ความรู้สึกว่านางสามารถพึ่งพาและไว้ใจอีกฝ่ายได้อย่างเต็มที่ฮ่องเต้เฒ่าโบกมือ "มอบหมายให้คนมาดูแลองค์หญิงสี่ให้ดี แล้วส่งนางลงไปก่อน""พ่ะย่ะค่ะ!"ขันทีที่อยู่ด้านข้างรับคำสั่งและส่งเย่หมิงเยว่ออกไป องค์ชายสามยืนอยู่กลางห้องโถงด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย“ฝ่าบาท กระหม่อมมาที่นี่เพื่อขอให้มีการแต่งงานระหว่างทั้งสองแคว้น แต่กระหม่อมไม่อาจแต่งงานกับองค์หญิงที่ป่วยและอ่อนแอเช่นนี้ได้ หากนางเสียชีวิตโดยบังเอิญระหว่างทางและการแต่งงานยังไม่สมบูรณ์ ถึงเวลานั้นอาจเกิดความเข้าใจผิดที่นำไปสู่สงครามระหว่างสองแคว้นได้!”สิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นค่อนข้างสมเหตุสมผล ดังนั้นฮ่องเต้เฒ่าจึงพูดว่า "จริงด้วย เช่นนั้นองค์ชายสามจะแต่งงานกับองค์หญิงอีกคนหรือไม่?"ริมฝีปากขององค์ชายสามกระตุกเล็กน้อยดวงตาของเขามีฉายแววโกรธเกรี้ยว “เช่นนั้นฝ่าบาทมีองค์หญิงอีกกี่พระองค์?”ฮ่องเต้เฒ่าลูบคางแล้วพูดว่า "หลิงจูไง"ร่างกายของเย่หลิงจูสั่นเล็กน้อย นางเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม “หม่อมฉันอยู่นี่…”“ขออภัยที่กระหม่อมปฏิเสธ!”ฮ่องเต้เฒ่าอึ้งไป "..."การถูกองค์ชายสามปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทำให้ทุกคนในโถ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 397
ไม่มีใครคาดคิดว่าทูตจากทั้งสองแคว้นจะพาองค์ชายของตนมาด้วยฮ่องเต้หรี่ตาลง "ที่แท้ก็เป็นองค์ชายนี่เอง"อู๋หลางกล่าวว่า "เมื่อกระหม่อมมายังแคว้นของท่านในครั้งนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่ต้องทำนั่นคือการพาน้องสาวของกระหม่อมกลับแคว้นไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อของกระหม่อมเพียงเท่านั้น"“น้องสาวของเจ้าคือใคร?”ฮ่องเต้เฒ่าคิดอยู่ครู่หนึ่งแต่จำไม่ได้ว่าแคว้นหนานเย่ของเขาเคยจับองค์หญิงแห่งแคว้นอู๋ตะวันตกได้เมื่อใด“ถ้ากระหม่อมพูดเช่นนี้ ฝ่าบาทอาจจำได้ว่าน้องสาวของกระหม่อมไม่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นบุตรีคนโตตระกูลซู ซูเชียนหลิงพ่ะย่ะค่ะ!”"อะไรนะ!"มีเสียงอุทานอย่างต่อเนื่องจากฝูงชนด้านล่างสาเหตุหลักเป็นเพราะคำตอบของอีกฝ่ายนั้นแปลกประหลาดและน่าตกใจเกินไปถึงขั้นที่หลายคนในฝูงชนหันไปมองที่ซูชิงอู่เพราะคนเดียวที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับซูเชียนหลิงคือซูชิงอู่ พระชายาเสวียน!อู๋หลางอธิบายว่า “กระหม่อมรู้ว่ามันฟังดูเหลือเชื่อสำหรับท่าน แต่เรื่องนี้เริ่มต้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว…”“ครั้งหนึ่งเสด็จพ่อของกระหม่อมเคยหนีการลอบสังหารและได้รับการช่วยเหลือจากนักขับร้องแซ่หลิง นางช่วยชีวิตเขาไว้ แต่ตอนจากไปรีบร้อ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 398
ซูเชียนหลิงเงยหน้าขึ้นและมองดูทุกคนในที่นั้นด้วยความหวาดกลัว ทันใดนั้นสายตาของนางก็หยุดลงที่อู๋หลางซึ่งยืนอยู่กลางห้องโถง ดวงตาของนางหดตัวลงด้วยความกลัวและกรีดร้อง!“กรี๊ดดด…”นางดิ้นรนด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นจึงรีบมุดเข้าไปอยู่ใต้โต๊ะข้าง ๆ ทันทีอู๋หลางชะงัก ดวงตาของเขาก็ค้างอยู่ครู่หนึ่งเขาเคยเห็นรูปเหมือนของซูเชียนหลิงมาก่อนแล้ว แม้ว่าสตรีที่ถูกพาเข้ามาจะผอมกว่ามาก แต่ก็ยังคงมีลักษณะเด่นที่ชัดเจนอู๋หลางเดินเข้ามาหาซูเชียนหลิงทันที“เชียนหลิง ข้าเป็นพี่ชายเจ้า...”“อย่าเข้ามา อย่ามาแตะต้องข้า กรี๊ด...”เพียงแค่เห็นเขา ซูเชียนหลิงก็นึกถึงฝันร้ายเมื่อคืนก่อนอีกฝ่ายไม่ได้มองนางเป็นคนด้วยซ้ำใครจะคิดว่า ชายที่ภายนอกดูดีคนนั้น ข้างในจะเลวร้ายและโหดเหี้ยมเช่นนี้!ใบหน้าของอู๋หลางมืดมน เขามองไปที่ซูชิงอู่และถามว่า "น้องสาวของข้าเป็นอะไรไป?"ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มที่ชั่วร้ายจะฉายแววขึ้นในดวงตาของนาง“นางเป็นอะไร เกรงว่าท่านคงต้องถามตัวเองก่อน”อู๋หลางตกใจและไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของซูชิงอู่เลยซูชิงอู่เตือนอย่างกรุณา "เมื่อคืนนี้องค์ชายใหญ่ดูมีความสุขม
Latest chapter
