บทที่ 56

“เมาแล้วก็ยังนิสัยเสียไม่เลิกอีก” ขณะที่เธอเช็ดหน้าให้เขา เสียงของเธอก็แผ่วเบาและอ่อนโยน “คุณคิดว่าฉันอยากดูแลคุณนักหรือไง? ทั้งตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์… คุณเป็นพวกรักความสะอาดจัดไม่ใช่หรอ? หรือไม่ได้เป็นโรคจริง? ถ้าไม่เห็นแก่ที่ขาของคุณยังไม่หายดี ฉันจะไม่สนใจคุณเลย”

เมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ลมหายใจของเขาก็ค่อย ๆ สงบลงและก็ง่วงงุนไปทันที

เสียงของเธอเหมือนมีมนต์สะกดจิต

หลังจากที่เธอทำความสะอาดร่างกายของเขาแล้ว เธอก็เปิดผ้านวมและคลุมให้เขา

เมื่อเธอเอาผ้าเช็ดตัวและอ่างไปเก็บในห้องน้ำและกลับมา เขาก็หลับไปแล้ว

ในที่สุดก็มีโอกาสได้หายใจหายคอเสียที!

เธอเดินไปที่เตียงแล้วนั่งลงมองไปรอบ ๆ ห้อง

เธอขนลุกเมื่อนึกถึงช่วงสามเดือนแรกของการใช้ชีวิตที่นี่ และถูกกล้องวงจรปิดบันทึกไว้ตลอดเวลา

‘กล้องวงจรปิดในห้องน่าจะถอดออกหมดแล้วใช่ไหม?’

แม้ว่าฟู่ซื่อถิงจะมีอารมณ์แปลกและรุนแรง แต่เขาก็ไม่ได้ผิดปกติ

เธอลุกขึ้นและเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มที่ห้องของตัวเองมา

กลางดึก ฟู่ซื่อถิงลุกขึ้นมาหลายครั้ง

เขาสลึมสลือจนไม่ทันสังเกตว่ามีอีกคนอยู่บนเตียง

ดังนั้นทั้งสองจึงได้ใช้เวลาทั้งคืนด้วยกันอย่างสงบ

เช้าวันรุ