Share
บทที่ 850 ปลอบโยน
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 851 ทะเลกว้างเมฆนภาสีฟ้าคราม
อินสิงอวิ๋นกล่าวอย่างปลงอนิจจัง“ที่ตระกูลอินสามารถมีชีวิตสงบสุขได้ เพราะได้รับความช่วยเหลือจากน้องหญิงใหญ่ ว่ากันตามตรง ตระกูลอินต่างหากที่ติดค้างเจ้ามากมาย”อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มสงบ “ไม่มีอะไรติดค้างหรือไม่ติดค้างหรอก ทั้งหมดนี้ข้าล้วนทำด้วยความเต็มใจ เป่าเล่อเอ่อร์คงจะตื่นแล้ว พี่ใหญ่รีบไปอยู่กับนางดีกว่าเจ้าค่ะ”“ได้ งั้นข้ากลับก่อนนะ”อินสิงอวิ๋นเหลือบมองน้องสาวอย่างซาบซึ้ง จากนั้นรีบกลับไปที่ห้อง ตัดสินใจในใจว่า เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง ทุกคนจะกลับไปเมืองหลวงด้วยกันเปาะแปะๆ เสียงปรบมือดังขึ้นเสียงแสบๆ พูดว่า “จุ๊ จุ๊ จุ๊ พวกเจ้าพี่น้องรักกันลึกซึ้งจริงๆ”พออินชิงเสวียนหันกลับมา ก็เห็นเย่จิ่งหลานที่กำลังถือไม้ค้ำยันของเด็กทันที“เอ็นร้อยหวายขาดแล้วยังไม่พักผ่อนดีๆ วิ่งออกมาทำอะไร”เย่จิ่งหลานก้าวไปข้างหน้าสองก้าวแล้วพูดว่า “คนที่บ้านของเจ้ามาไม่ใช่หรือ ข้าต้องออกมาทักทายหน่อย ถือโอกาสออกมาสูดอากาศด้วย”อินชิงเสวียนร้องชิ แล้วเอื้อมมือไปพยุงเขา“ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”“ไม่เจ็บแล้ว แต่ข้าควรใช้ไม้เท้าสักสองวันดีกว่า เอ็นร้อยหวา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 852 บังเอิญพบกัน
“คุณชายสุดยอดมาก บทกวีที่คุณชายท่องช่างมีศิลปะมาก ข้าคิดว่าทิวทัศน์ตรงนั้นดีกว่า เราไปดูดีหรือไม่”“แน่นอน”เสียงชัดเจนดังออกมาจากด้านหลังแนวหิน แล้วร่างหนึ่งในเสื้อคลุมสีฟ้าอ่อนก็เดินออกมาจากด้านหลังก้อนหินชายผู้นี้หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง บนศีรษะกลัดด้วยปิ่นกลัดมวยผมหยกสีขาวสง่า ประหนึ่งสายลมสีขาวพัดเอื่อยๆ ทะเลครามฟ้าใส ทำให้คนรู้สึกสดชื่นเมื่ออินชิงเสวียนหันไปมอง คุณชายผู้นั้นก็เห็นนาง แสดงท่าทางประหลาดใจในทันใด“แม่นางอิน เราพบกันอีกแล้ว!”หยวนเป่าพึมพำเสียงแผ่วเบาจากด้านหลัง “คุณชายตามแม่นางผู้นี้มาไม่ใช่หรือ ยังมาแกล้งทำอยู่นี่อีก”เฮ่อฉางเฟิงดีดนิ้ว ถั่วลิสงขนาดเท่าเล็บมือก็ลอยออกมาจากปลายนิ้ว และกระแทกโดนจุดใบ้ของหยวนเป่า หยวนเป่าเงียบลงทันทีเขากังวลจนเต้นแร้งเต้นกา กระโดดไปอยู่ข้างหน้าเฮ่อฉางเฟิง แต่ถูกดึงออกไปอย่างไม่ไยดี“อยู่เฉยๆ ไม่อย่างนั้นตลอดชีวิตนี้ก็อย่าหวังว่าจะพูดได้อีก”หางตาของหยวนเป่าหรี่ลงทันที แล้วเดินตามอยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพเฮ่อฉางเฟิงเดินไปหาอินชิงเสวียนด้วยใบหน้ายิ้มระรื่น ประกบมือคำนับแล้วพูดว่า “แม่นางอิน ไม่เจอกันนานสบายดีหรือไม่!”
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 853 ด่าแบบผู้ดี
ทุกเรื่องล้วนกลัวผู้ปลุกปั่นที่พัดลมให้ติดไฟ ทันทีที่นางพูดแบบนี้ ก็มีคนเห็นด้วยทันที“ถูกต้อง จะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้”“ใช่แล้ว เจ้าต้องให้คำอธิบายแก่เรา”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านี้ขู่เข็ญคุกคาม ต่างรุมล้อมอินชิงเสวียนไว้ เฮ่อฉางเฟิงก็เดินไปอยู่ข้างหน้าอินชิงเสวียนทันที กางมือออก ปกป้องนางไว้ข้างหลังพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพอ่อนโยน “ทุกท่านมีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน อย่าทำลายไมตรี”เมื่อศิษย์หญิงเห็นว่าเฮ่อฉางเฟิงหล่อเหลา แถมยังออกตัวปกป้องอินชิงเสวียนขนาดนี้ ความอิจฉาริษยาในใจก็รุนแรงขึ้น“แล้วเจ้าเป็นใคร”เฮ่อฉางเฟิงยิ้มอย่างอบอุ่นและกล่าวว่า “ข้าเป็นบัณฑิตพเนจร เห็นทิวทัศน์ที่นี่สวยงาม จึงหยุดพักผ่อนหย่อนใจกับคนรับใช้ไม่กี่วัน”เมื่อได้ยินว่าเขาไม่ใช่ศิษย์ในสำนักใด พวกเขาก็มองหน้ากัน รู้สึกโล่งใจทันทีศิษย์หน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่งกล่าวว่า “แค่บัณฑิตคนเดียวยังกล้ามาวุ่นวายที่เป่ยไห่ รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”เฮ่อฉางเฟิงพูดอย่างเอื่อยๆ ไม่ช้าไม่เร็ว “ในตำรากล่าวว่า เมื่อมาแล้วจงสงบใจอยู่ ข้าน้อยเล่นสนุกพอแล้วย่อมจากไปเอง ไม่รบกวนให้ทุกท่านลำบากใจ”เขาเหลือบมองคนหน้าตาอัปลักษณ์แวบหนึ่ง แล้วพ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 854 ร้องขอน้ำ
เสี่ยวหยวนเป่าตะโกนอย่างมีความสุขทันที “แม่นางอินเก่งกล้า จัดการพวกโง่เง่านี้ให้ตายซะ”อินชิงเสวียนมองไปที่คนเหล่านั้นอย่างเย็นชา“หากใครยังต้องการถามหาความยุติธรรมอีก ให้ไปที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสำนักจะให้คำอธิบายแก่พวกเจ้าเอง ชายทะเลเป็นสถานที่สำคัญในการต่อสู้กับศัตรู ถ้าทุกคนไม่มีอะไรแล้ว เชิญกลับไปเถอะ”แม้ว่าการโจมตีของอินชิงเสวียนจะไม่หนักหน่วง แต่ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเบา มีหลายคนกระอักเลือดออกมาแล้วทุกคนจึงรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอินชิงเสวียน ได้แต่ถลึงตามองอย่างดุเดือด แล้วประคองกันออกไปจากชายทะเลอินชิงเสวียนหยิบขวดกระเบื้องเคลือบออกมาจากอกเสื้อ ซึ่งมีน้ำพุวิญญาณบรรจุอยู่ในนั้น เดิมทีจะเก็บไว้ให้เย่จิ่งหลานดื่ม ตอนนี้เมื่อเห็นว่าเฮ่อฉางเฟิงได้รับบาดเจ็บเพราะปกป้องตัวเอง จึงรู้สึกผิดแล้วจึงยื่นขวดกระเบื้องเคลือบให้เขา“นี่คือน้ำพุยาที่ข้านำมาจากบ้านเกิด ถ้าคุณชายเฮ่อไม่รังเกียจ ก็ดื่มสักหน่อย มันมีประโยชน์ต่อบาดแผลของเจ้า”เฮ่อฉางเฟิงรับไว้ด้วยความตื่นเต้นดีใจ“สิ่งที่แม่นางอินมอบให้ ข้าน้อยจะรังเกียจได้อย่างไร”จากนั้นเขาดึงฝาขวดอันประณีตออก กำลังเอาเข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 855 ขืนโม้อีกคงลอยขึ้นฟ้าแล้ว
ขณะมองไปที่ทิศทางที่ฮั่วเทียนเฉิงออกไป เฮ่อฉางเฟิงได้ตกอยู่ในห้วงภวังค์การแข่งขันวรยุทธ์ระหว่างทั้งสองสำนักจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า คนจากตำหนักเทพหอทองคำน่าจะฝึกฝนภายในสำนักจึงจะถูก ทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่เมื่อคิดถึงข่าวลือทั้งหมดเกี่ยวกับตำหนักเทพหอทองคำ ดวงตาของเฮ่อฉางเฟิงฉายแววรังเกียจเล็กน้อยครั้นละสายตา ก็เห็นขวดที่อินชิงเสวียนมอบให้ตัวเอง เมื่อนึกถึงที่คนผู้นั้นที่ร้องขอน้ำซ้ำๆ ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้หรือว่าที่เขามาที่นี่ เกี่ยวข้องกับน้ำในขวดนี้?เมื่อหันกลับมา เห็นอินชิงเสวียนกำลังมองมาที่ตัวเอง เขาไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “สมแล้วที่เป็นจอมยุทธ์ผู้กล้า ท่านผู้นั้นวรยุทธ์ล้ำเลิศจริงๆ!”อินชิงเสวียนกล่าวอย่างเห็นด้วย “ใช่แล้ว ท่านผู้นั้นเคยช่วยชีวิตข้าและสามีข้าไว้ เป็นผู้ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ”เฮ่อฉางเฟิงตอบว่าโอ้“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้น่ะเอง มิน่าแม่นางอินถึงได้รู้จักกับเขา แม่นางเป็นสตรีอยู่ในสถานที่ถูกผิดเช่นเป่ยไห่ ควรระมัดระวังให้มาก จะได้หลีกเลี่ยงศึกภายในและภายนอก รับมือซ้ายขวาไม่ทัน”อินชิงเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชายเฮ่อไม่ต้องกังวลเรื่องศิษย์เหล่านั้น พิณการเวกเป็นของ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 856 เจ้ามีพี่ชายจริงๆ
อินชิงเสวียนได้ยินเย่จิ่งอวี้บอกว่า ตอนที่อยู่ในเมืองเติงหลงน่าจะเป็นพวกเขาสองคนที่ช่วยอินสิงอวิ๋นไว้ จึงประกบมือคารวะพวกเขาทันที“แม่นางเก่อ จื่ออวี๋”ต่งจื่ออวี๋คารวะตอบอย่างยินดี ถามว่า “แม่นางอินไปชายทะเลหรือ”อินชิงเสวียนตอบว่าใช่ และถามว่า “สองวันที่แล้วพวกเจ้าไปที่เมืองเติงหลงมาหรือไม่”ต่งจื่ออวี๋พยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ยังได้พบกับผีแคระตงหลิวด้วย”“แล้วเจ้าช่วยคนขับรถม้าหรือเปล่า”“เจ้ารู้ได้อย่างไร หรือว่าเจ้ารู้จักคนผู้นั้น?”เก่อหงยวนมองไปที่อินชิงเสวียน พลางบีบผมเปียตัวเองอย่างไม่พอใจทำไมชายหนุ่มรูปงามทุกคนในโลกถึงรู้จักอินชิงเสวียน?อินชิงเสวียนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณเจ้าสองคนที่ช่วยเหลือ คนที่ขับรถม้าคือพี่ชายของข้าเอา”“ฮะ เขาเป็นพี่ใหญ่ของเจ้าหรือ แซ่อินด้วย?”เก่อหงยวนประหลาดใจ แล้วถามอีกว่า “แล้วพี่ใหญ่ของเจ้าแต่งงานแล้วหรือยัง”อินชิงเสวียนยิ้มละไม “แต่งงานกันแล้ว คนในรถม้า คือพี่สะใภ้ของข้า!”ทันใดนั้นเก่อหงยวนก็หรี่ตาลง บุรุษรูปงามในฝันก็พังทลายอีกครั้งต่งจื่ออวี๋กลับไม่ได้สนใจอารมณ์ของนาง ถามอย่างระมัดระวัง “ได้ยินมาว่าพิณการเวกถูกทำลายแล้ว นี่เป็น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 857 มีภรรยาเช่นนี้สามีจะปรารถนาสิ่งใดอีก
หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เย่จิ่งอวี้กำลังถามอินสิงอวิ๋นเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักแม้ว่าเขาจะอยู่ในเป่ยไห่ แต่ใจยังคิดถึงเมืองหลวงอยู่เสมอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการปฏิรูปกำลังใกล้เข้ามา กลัวว่าจะมีคนหย่อนยาน ทำให้ความพยายามอย่างหนักของสาวน้อยต้องสูญเปล่าแม้ว่าอินสิงอวิ๋นเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่ดี เย่จิ่งอวี้ก็ยังคงต้องการถามอย่างละเอียดในขณะที่พูด ก็เห็นอินชิงเสวียนและเย่จิ่งหลานเดินเข้ามาจากประตู เย่จิ่งอวี้ลุกขึ้นยืนทันที“ไปที่ชายทะเลมาหรือ ขาของจิ่งหลาน...หายเร็วมากขนาดนี้เลยหรือ”“ขอบคุณพี่ใหญ่ที่เป็นห่วงขอรับ ตอนนี้ขาของข้าหายดีแล้ว”เย่จิ่งหลานกลับสู่ภาพลักษณ์ความเป็นเด็กอีกครั้งเย่จิ่งอวี้เดินออกจากศาลา วางมือบนไหล่ของเย่จิ่งหลานและตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน“งั้นก็ดีแล้ว โบราณกล่าวไว้ว่าการบาดเจ็บเส้นเอ็นกระดูกต้องรักษาร้อยวัน ทางที่ดีพักผ่อนเยอะๆ ดีกว่า ถ้าคราวหน้าอยากออกไปข้างนอกก็ขี่ม้า เดินให้น้อยหน่อย”“ขอบคุณขอรับพี่ใหญ่ ข้ารู้แล้ว เช่นนั้นข้าจะกลับไปพักผ่อนก่อน”เย่จิ่งหลานกวักมือเรียกหวังซุ่น จากนั้นก็กลับไปที่ห้องของตัวเองส่วนอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 858 คนทรยศของเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง
ยามราตรีมาเยือนอย่างรวดเร็วเหลาสุราได้กลายเป็นสถานที่รวมพลของจอมยุทธ์ผู้กล้าอีกครั้งวัตถุประสงค์ของการสนทนาในวันนี้กลายเป็นหัวข้อเรื่องพิณการเวกเมื่อรู้ว่าพิณถูกทำลาย ทุกคนต่างพร่ำบ่นอยู่ในใจอย่างไรก็ตามเมื่อเห็นซูถูเสียชีวิตไปก่อนหน้า ก็ไม่มีใครกล้าไปสอบถามที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ด้วยฌานตบะของเจ้าสำนักเซี่ยว การจัดการกับพวกเขานั้นง่ายเหมือนกับการบีบมดให้ตายแต่ถึงไม่กล้าไป ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่กล้าพูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซดน้ำเมาไปสองสามถ้วย ทุกคนก็พูดคุยกันอย่างกระตือรือร้นมากขึ้น กระทั่งหลังคาของเหลาสุราก็แทบจะพลิกคว่ำฉุยอวี้รู้สึกหงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเสียงเอะอะของคนเหล่านี้ ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืน ขณะที่กำลังจะแผลงฤทธิ์ ก็ได้ยินบริกรด่าว่า “คนชั้นต่ำอย่างเจ้า ไม่รู้หรือว่าใครเป็นเจ้าของเหลาสุราแห่งนี้ กล้าดีอย่างไรมาชักดาบค่าอาหารที่นี่”มีเสียงดังปัง ชายหนุ่มร่างผอมคนหนึ่งถูกเตะออกไปหลายจั้ง และกลิ้งไปหยุดที่ปลายเท้าของฉุยอวี้“ไอ้เด็กเปรตนี่ รีบจ่ายเงินมาเร็ว ไม่งั้นอุ้งมือทั้งสองข้างของเจ้าก็ไม่ต้องเอาแล้ว”บริกรเดินบีบเข้าไปใกล้ สีหน้าข
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 879 ถึงเวลาแสดงฝีมือที่แท้จริงแล้ว
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 878 หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 877 มังกรคะนองน้ำโผล่ขึ้นจากทะเล
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 876 เสวียนเอ๋อร์ลงมือเถอะ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 875 ศิษย์พี่ศิษย์น้อง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 874 สุนัขสวรรค์กลืนอาทิตย์
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 873 ห้องมืด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 872 ข้าเป็นบรรพบุรุษของเจ้า
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 871 วิธีตอบโต้
