บทที่ 51

ซูเฉินแค่นเสียงฮึทีหนึ่ง “ทำก็ทำไปแล้ว ยังมาเสแสร้งสูงส่งอะไรอีก ไม่เห็นคุณฉู่ที่อยู่ข้างฟู่เจิงเหรอ? นั่นต่างหากถึงจะเป็นแฟนสาวที่แท้จริงของเขา คนอย่างพวกเรามันเอาไปบอกใครไม่ได้ ทางที่ดีที่สุดคือรู้สถานการณ์ของตัวเองให้แจ่มแจ้ง อย่าคิดอยากได้สิ่งที่ไม่ใช่ของของตัวเอง”

“คุณช่วยหุบปากหน่อยได้ไหม?” เวินเหลียงพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

ตัวเธอเองคิดว่าเธอแสดงออกอย่างชัดเจนพอ คนที่พอจะรู้ก็รู้กันทั้งนั้นว่าเธอไม่อยากสนใจซูเฉิน

“นี่ ยังมาอายจนโกรธอีกเหรอ อย่าคิดว่าเธอรู้จักฟู่เจิงได้ ก็คิดว่าตัวเองต่างจากคนอื่นแล้วนะ ออกมาขายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ใครสูงส่งกว่าใครกัน?”

“หุบปาก! ฉันไม่อยากฟังคุณพูด รบกวนคุณช่วยออกไปจากตรงนี้ด้วย”

“ฉันไม่ไป หรือว่าบ้านคุณเป็นคนเปิดที่นี่หรือไง?”

“คุณไม่ไปฉันไปเอง”

เวินเหลียงลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วสาวเท้าก้าวออกไป

ซูเฉินมองเงาเบื้องหลังของเธอ ในใจก็ยิ่งไม่สบอารมณ์มากขึ้นเรื่อย ๆ

ทำไมเวินเหลียงถึงไปรู้จักฟู่เจิงได้ ทั้งหนุ่มทั้งหล่อทั้งมีเงิน ส่วนเธอทำได้แค่ตามตาแก่พุงพลุ้ยคนหนึ่งเนี่ยนะ?

ก็เป็นเมียน้อยเหมือนกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ มีสิทธิ์อะไรเธอถึงได้มาทำท่าทา