บทที่ 1027

"ไร้สาระ!"

คุณนายหลิวเบิกตากว้าง "อีตัวเล็กคนนี้ จะเปรียบเทียบกับลูกชายที่รักของฉันได้อย่างไร เส้นผมเส้นเดียวของลูกชายฉันก็มีค่ามากกว่าชีวิตของเธอ ฉันจะเตือนพวกคุณว่าให้รีบคุกเข่ายอมรับผิด มิฉะนั้นอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!"

"คุณนายหลิว! คุณช่วยใช้เหตุผลหน่อยได้ไหม เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดของลูกชายคุณ ทำไมเราต้องขอโทษล่ะ" หลินจวนขมวดคิ้ว

"แป๊ะ!"

คุณนายหลิวยกมือขึ้นแล้วตบหน้าหลินจวนอย่างแรง เธอด่าว่า "ให้พวกแกขอโทษก็ขอโทษมาสิ จะเอาเรื่องไร้สาระมากมายนั้นมาจากไหน ถ้าจะกล้าจุกจิกอีก เชื่อไหมว่ากูจะฉีกปากแก!"

"คุณ--"

หลินจวนกัดฟัน ทำหน้าไม่พอใจ

เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะป่าเถื่อนและไร้เหตุผลขนาดนี้ ที่ทำผิดแล้วไม่ขอโทษก็ช่างเถอะ คาดไม่ถึงว่าจะลงมือซ้อมคนอื่นอีก

ช่างรังแกคนอื่นมากไปจริงๆ!

"ห้ามซ้อมแม่หนู!"

ทันใดนั้นบ่าวเอ๋อร์ก็เข้ามาขวางหน้าแม่ของเธอ เธอกางมือทั้งสองข้างออก บนใบหน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ "คนเลว แม่มดแก่ หนูจะเรียกอุลตร้าแมนมาซ้อมคุณ"

"อุ๊ย ไอ้ลูกหมา กวนตีนจริง ๆ"

คุณนายหลิวโกรธจัด ตบหน้าบ่าวเอ๋อร์อย่างแรง จนทำให้เธอคว่ำลงกับพื้น

สักพักหนึ่ง มีเลือดกำเดาไหลออก