Share
บทที่ 77
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 78
ภายในป่าสายลมยามค่ำคืนพัดโชยใบไผ่ปลิวไหวเซียวเย่หลันกำลังขี่ม้ารีบเร่งไปทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาจึงได้บังคับหยุดบังเหียน"ท่านอ๋อง!"พบว่าเป็นเย่ซิ่นขี่ม้าสีดำมา ด้านหลังมีเสี่ยวตง ซึ่งทั้งสองกำลังไล่ตามเซียวเย่หลันมาเพื่อรั้งเขาไว้เซียวเย่หลันหันไปมองเสี่ยวตงที่ได้รับบาดเจ็บ “พวกเจ้ามาทำอะไร?""ท่านอ๋องเพคะ พระชายาถูกจับตัวไป!"เสี่ยวตงรู้สึกกระวนกระวายใจจนกลิ้งตกลงมาจากหลังม้าเซียวเย่หลันได้ยินดังนั้นก็หรี่ตาลงเล็กน้อยเขาเพิ่งจะเดินทางจากมา เหตุใดสตรีผู้นั้นจึงถูกจับไปได้มีคนกำลังจับตามองการเคลื่อนไหวของพวกเขาอยู่จริง ๆ เย่ซิ่นลงจากหลังม้าแล้วพยุงเสี่ยวตงขึ้น กล่าวด้วยความกระวนกระวายใจว่า “ในวันนี้พระชายาอ๋องและเสี่ยวตงเดินทางไปดูละคร ตอนกลับมาในรถม้ามีชายสวมหน้ากากคนหนึ่งซ่อนอยู่ แล้วพาพวกนางทั้งสองลักพาตัวไปอยู่นอกเมือง""แล้วเจ้ากลับมาได้อย่างไร"เซียวเย่หลันมองไปทางเสี่ยวตง ดวงตาของเขาดูแหลมคมเล็กน้อยเสี่ยวตงร่างกายสั่นเทาแล้วตอบว่า "ท่านอ๋องเพคะ ชายผู้นั้นจับตัวบ่าวและพระชายาอ๋องไปไว้ในกระท่อมเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ภูเขาลู่อู่ ตอนที่บ่าวลืมตาขึ้นม
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 79
หากว่าเซียวเย่หลันมีแววตาที่แหลมคมแบบนี้เขาจะถูกซูอวี้เออร์ที่เสมือนดอกบัวขาวหลอกจนหัวหมุนได้อย่างไร เซี่ยเชียนฮวันหันกลับมาแล้วกล่าวว่า "ต่อให้นางคณิกาชอบประกาศตนว่าดังนั้น แต่ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าซูอวี้เออร์สกปรกใจง่าย ดูเหมือนว่า จะรู้อดีตนางเป็นอย่างดี" "พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าฉลาดเฉลียวยิ่ง" ชายสวมหน้ากากยิ้มขึ้นว่า"ข้าเพียงแค่พอจะมีความลับเล็กน้อยของทุกคนไว้ในมือ" เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากเข้าหากันเล็กน้อยประโยคนี้ของเขาหมายความว่า อีกฝ่ายกำลังบอกตนว่ามีความลับอยู่ในมือไม่น้อยไม่เพียงแค่ซูอวี้เออร์ แม้แต่ตัวนางเองก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่เซี่ยเชียนฮวันคงไม่เกรงกลัวง่าย ๆ เพราะเรื่องนี้ในความทรงจำของนาง ต่อให้นางทำผิดนางก็บอกกับคนอื่นอย่างตรงไปตรงมาเพราะมีไทเฮาคอยหนุนหลัง ใครจะทำอะไรนางได้ดังนั้นต่อให้ชายสวมหน้ากากรู้ความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตน คาดว่าความลับเหล่านั้นก็คงถูกทุกคนรู้ไปหมดแล้ว นางจึงไม่จำเป็นต้องกลัวคำข่มขู่นางไม่ได้เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องของซูอวี้เออร์อีก สายตามองไปยังไก่ย่างอันเหลืองทองหอมกรุ่นตัวนั้น "เจ้ามีตัวตนเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ เหตุใดจึงมีฝีมือเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 80
คนในราชวงศ์มีแต่พวกโรคจิตเซี่ยเชียนฮวันแอบตำหนิอยู่ในใจแต่เขากลับไม่รู้ว่านักล่าที่เฉลียวฉลาดที่สุดจะปรากฏตัวตามท่าทีของสัตว์ที่ต้องการล่านางไม่แน่ใจว่าเซียวเย่หลันจะมาหรือไม่ และนางก็จะไม่รอคอยให้ชายคนใดมาช่วยตนด้วยความไร้เดียงสาสู้ช่วยตนเองดีกว่าหลังจากคิดได้แล้วเซี่ยเชียนฮวันก็แกล้งส่งเสียงออดอ้อนออกมา ท่าทีของนางเหมือนกับลูกสัตว์ป่าตัวน้อยที่ติดกับดัก มองไปทางชายสวมหน้ากากด้วยความน่าสงสาร "ในเมื่อเจ้าจะไม่ทำร้ายข้า เช่นนั้นแก้มัดให้ข้าก่อนได้หรือไม่"ชายหนุ่มหรี่ตามองนางพยายามครุ่นคิดถึงท่าทีของซูอวี้เออร์ ก่อนที่จะส่งแววตาอันน่าสงสารซึ่งแม้แต่ตัวนางเองที่ทำออกมาก็รู้สึกสะอิดสะเอียน แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน“เชือกนี้ใหญ่เหลือเกิน ทำให้ข้าเจ็บไปหมดแล้ว" “ที่แท้เจ้าเจ็บนี่เอง มิน่าเล่า อยู่ ๆ จึงได้ว่าง่ายขึ้นมา" ชายสวมหน้ากากหันหลังเดินจากไปแล้วย่างไก่ของตนต่อเขาไม่ได้สนใจเซี่ยเชียนฮวันอีกเซี่ยเชียนฮวันกัดฟันกรอด วิธีนี้จัดการเขาไม่ได้จริง ๆ ด้วยแต่จะว่าไปก็ถูก หากชายสวมหน้ากากคนนี้นิสัยเหมือนกับเซียวเย่หลันชื่นชอบประเภทดอกบัวขาวผู้น่าสงสาร เขาคงไม่รู้ส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 81
“โอ๊ย…”ชายปิดหน้าส่งเสียงออกมาชายที่ได้รับการโจมตีอย่างหนักหน่วงตรงจุดนั้น มันมิใช่เรื่องตลกเลยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเซี่ยเชียนฮวันยังเป็นหมออีกด้วยลงไม้ลงมือได้อย่างแม่นยำและโหดเหี้ยมมากเขาปล่อยเซี่ยเชียนฮวันออก เจ็บจนทรุดคุกเข่าลงกับพื้นและพูดไม่ออกเลยเดิมทีเซี่ยเชียนฮวันคิดจะฉวยโอกาสกระชากหน้ากากเขาด้วยซ้ำ อยากเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาแต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้วชายผู้นี้มีร่างกายกำยำแข็งแกร่ง หากยังพัวพันกับเขาต่อ เกรงว่าครึ่งชั่วยามเขาต้องหายจากความเจ็บและจุกนี้เป็นแน่เซี่ยเชียนฮวันหันไปเห็นไก่ย่างที่วางอยู่ข้าง ๆ นางพุ่งตัวไปคว้ามันมา และใช้มันทุบตรงจุดนั้นของเขา ทวีความเจ็บปวดอย่างน่าสังเวชให้เขาอีกครั้งชายปิดหน้า “...“เขาร้อนจนแทบทนไม่ไหวหญิงสาวผู้นี้ช่างร้ายกาจยิ่งนัก“ครั้งนี้นับว่าข้าให้บทเรียนแก่เจ้าก็แล้วกัน ต่อไปหากเจ้ากล้าดีลงมือกับผู้หญิงอีก ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นไก่ตอนเลยคอยดู!”เซี่ยเชียนฮวันพลางวิ่งหนี แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาดุด่าชายปิดหน้ากัดฟันกรอดเขาพยายามจะไล่ตามเซี่ยเชียนฮวันไปทว่า ตรงนั้นของเขาเจ็บปวดทรมานยิ่งนัก ไม่แม้แต่จะลุกยืนได
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 82
“วันพรุ่งข้าจะส่งคนมารับเจ้ากลับจวน”เซียวเย่หลันกล่าวจบก็หันหลังเดินไปทันที!ซูอวี้เออร์เห็นเช่นนี้ก็ร้อนใจขึ้น รีบตามไป และกอดเซียวเย่หลันจากด้านหลัง!“ท่านอ๋อง ท่านไม่อยู่เป็นเพื่อนอวี้เออร์หรือเพคะ หลายวันที่ผ่านมานี้อวี้เออร์คิดถึงท่านทุกวันทุกคืน ขอเพียงแค่ได้เจอหน้าท่านสักครั้ง ต่อให้อายุสั้นลงสิบปีอวี้เออร์ก็ยอม”เมื่อก่อน เพื่อรักษาภาพลักษณ์บุปผาบนยอดเขาสูงของนางไว้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเซียวเย่หลัน นางค่นข้างจะสงบเสงี่ยม สำรวมตัวให้สวยเพียบพร้อมอยู่ตลอดเวลาทว่า ตอนนี้เซียวเย่หลันกำลังจะไปนางมิอาจทนได้เซียวเย่หลันถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกล่าวอย่างอดทนว่า “ข้ามีเรื่องด่วนต้องจัดการ”“มีเรื่องด้วนอันใดถึงขั้นมิอาจเลื่อนออกไปได้แม้แต่คืนเดียวกันเพคะ ท่านอ๋องไม่ได้เจออวี้เออร์นาน หรือว่า ท่านอ๋องไม่มีใจคะนึงถึงอวี้เออร์เลย”น้ำเสียงของซูอวี้เออร์เต็มไปด้วยความผิดหวังราวกับว่ากล่าวโทษเซียวเย่หลันว่าเป็นคนใจร้ายล้อเล่นกับความรู้สึกสตรีก็มิปานเซียวเย่หลันแกะมือนางออก “วันพรุ่งเจ้าก้จะได้กลับจวนแล้ว ข้าจะอยู่ต่อหรือไม่มันก็ไม่ได้ต่างกัน”“แต่ในสายตาหม่อนฉัน ค่ำคืนนี้หมายถึงหม่อ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 83
“แม่นางซู อย่าทำเช่นนี้เจ้าค่ะ!”เหล่าบรรดาคนรับใช้รีบเข้าไปดึงห้ามนางเอาไว้เซียวเย่หลันทำได้เพียงแค่เดินเข้าไปโอบไหล่ซูอวี้เออร์ และกล่าวเสียงขรึมว่า “ไม่จำเป็นต้องแสวงหาความตายหรอก ข้าจะพาเจ้าไปด้วย”“จริงหรือเพคะ ท่านอ๋อง…”ซูอวี้เออร์ยังไม่ทันกล่าวจบก็ถูกเซียวเย่หลันเอามือสับท้ายทอยจนนางตาเหลือกมองบนและสลบหมดสติไปทันที“ดูแลอวี้เออร์ให้ดี วันพรุ่งค่อยส่งนางกลับเมืองหลวง” เซียวเย่หลันมอบซูอวี้เออร์ที่หมดสติให้กับสาวใช้ที่ยืนตกตะลึงอยู่ข้างๆ ส่วนเขาหันหลังเดินขึ้นหลังม้า และรีบควบม้าออกไปอย่างรวดเร็วบนท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆมืดครึ้มไม่นานนักฝนก็ตกปรอยลงมาเซียวเย่หลันรู้สึกกลัดกลุ้มใจมากอย่างบอกไม่อาจอธิบายได้ ดูเหมือนว่าฝนที่ตกลงมานี้จะบ่งบอกเขาว่าแม้แต่สวรรค์ก็ขวางในการกลับไปของเขา และกำหนดไม่ให้เขาช่วยเซี่ยเชียนฮวันกลับไปได้……ในป่าเขาที่ฝนกำลังตกลงมา ทั้งเหน็บหนาวทั้งชื้นร่างของเซี่ยเชียนฮวันเต็มไปด้วยดินโคลน นางเดินอยู่ในป่าเขานานปานนั้น นางไม่อาจรู้ทิศทางแล้ว ทำได้เพียงแค่อาศัยสัญชาตญาณเดินหน้าไปเท่านั้นชั่วครู่หนึ่ง นางถึงกับคิดว่าจะกลับไปที่อารามผุพังน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 84
ดินโคลนเปียกชื้นบาดแผลทั่วทั้งร่างเซี่ยเชียนฮวันเมื่อความเจ็บทวีความรุนแรงมากขึ้นก็จะทำให้คนค่อยๆ เริ่มมีอาการชาฝูงหมาป่ากลุ่มนั้นไม่รู้ว่าวิ่งมาจากแห่งหนใด พวกมันห้อมล้อมเซี่ยเชียนฮวันอย่างช้าๆ นางได้กลิ่นแม้กระทั่งกลิ่นคาวเลือดที่แปดเปิ้อนฟันของหมาป่าฝูงนั้นพวกมันจ้องมองนางอย่างพิจารณาบางทีอาจจะกำลังตรวจสอบอยู่ก็ได้ว่านางมีกำลังที่จะตอบโต้หรือไม่หัวหน้าหมาป่าตัวใหญ่เดินเข้ามาก่อน มันเดินวนเวียนอยู่รอบๆ ร่างเซี่ยเชียนฮวัน จนสุดท้ายมันหยุดลงตรงข้างๆ ท้องของเซี่ยเชียนฮวัน ก่อนจะก้มหัวสูดดมกลิ่นเซี่ยเชียนฮวันตกใจจนอกสั่นขวัญหาย นางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “อย่ากัดตรงนั้น ข้าขอร้องเจ้าล่ะ…หากเจ้าอยากกินข้า ก็กัดคอข้าเถอะ อย่าให้ข้าตายอย่างทรมานเลย!”นางไม่อยากเห็นตัวเองถูกกัดจนเนื้อหนังมังสือและท้องของนางฉีกขาดไม่อยากเห็นลูกน้อยในท้องที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถูกควักออกมาเป้นเหยื่ออยู่ในท้องหมาป่าเมื่อนึกถึงภาพเช่นนั้น เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นทว่า สิ่งที่น่าแปลกมากนั่นก็คือดูเหมือนว่าเจ้าหมาป่าตัวนั้นจะเข้าใจในสิ่งที่นางพูด มันหยุดดม และย่ำกรายไปข้างศีรษะของเซี่ยเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 85
เซี่ยเชียนฮวันหลับไหลไปสองวันสองคืนเต็มหลังจากที่นางฟื้นขึ้นมา นางจับชีพจรตัวเองเป็นอันดับแรก และพบว่าลูกในท้องของนางยังมีชีวิตอยู่เมื่อรู้เช่นนี้นางจึงโล่งอกขึ้นเรื่องที่สองคือนางสั่งให้เสี่ยงตงปิดหอหลานเซียง ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาหานางเสี่ยวตงยังกล่าวถามอย่างโง่เขลาเบาปัญญาว่า “แล้วหากท่านอ๋องมาหาล่ะเพคะ ?”“เขานั่นแหละที่ข้าห้ามอย่างเด็ดขาด” เซี่ยนเชียนฮวันกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “อย่าให้เขาปรากฏตัวต่อหน้าข้าอีก”“เพคะ”เสี่ยวตงตอบรับอย่างไม่เข้าใจนางทำตามคำสั่ง ไปปิดประตูแน่นหนาเมื่อเดินกลับเข้าไป เสี่ยวตงดูแลป้อนข้าวต้มให้เซี่ยเชียนฮวัน นางอดที่จะกล่าวออกมาไม่ได้ว่า “อันที่จริงท่านอ๋องเห็นห่วงเป็นใยพระชายามากนะเพคะ คืนนั้น ท่านอ๋องให้พี่ชายหม่อมฉันนำทหารม้าไปตามหาระชายาทั้งคืน……”“เรื่องที่ผ่านมาแล้วไม่จำเป็นต้องเอ่ยขึ้นมาอีก คิดว่าข้าไม่รู้หรือว่าเขาไปหาซูอวี้เออร์ หากข้าไม่คิดหาทางหนีออกมาเอง เมื่อถึงยามจื่อ คนผู้นั้นก็ฆ่าข้าไปแล้ว” เซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบเสี่ยวตงได้ยินเช่นนี้ก็พูดไม่ออกนางยังคิดจะอธิบายตอ แต่เมื่อเห็นสีหน้าอันเย็นชาของเซี่ยเช
Latest chapter
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 448
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 447
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 446
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 445
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 444
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 443
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 442
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 441
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 440
