บทที่ 79

หากว่าเซียวเย่หลันมีแววตาที่แหลมคมแบบนี้

เขาจะถูกซูอวี้เออร์ที่เสมือนดอกบัวขาวหลอกจนหัวหมุนได้อย่างไร

เซี่ยเชียนฮวันหันกลับมาแล้วกล่าวว่า "ต่อให้นางคณิกาชอบประกาศตนว่าดังนั้น แต่ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าซูอวี้เออร์สกปรกใจง่าย ดูเหมือนว่า จะรู้อดีตนางเป็นอย่างดี"

"พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าฉลาดเฉลียวยิ่ง" ชายสวมหน้ากากยิ้มขึ้นว่า

"ข้าเพียงแค่พอจะมีความลับเล็กน้อยของทุกคนไว้ในมือ"

เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากเข้าหากันเล็กน้อย

ประโยคนี้ของเขาหมายความว่า อีกฝ่ายกำลังบอกตนว่ามีความลับอยู่ในมือไม่น้อย

ไม่เพียงแค่ซูอวี้เออร์ แม้แต่ตัวนางเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่เซี่ยเชียนฮวันคงไม่เกรงกลัวง่าย ๆ เพราะเรื่องนี้

ในความทรงจำของนาง ต่อให้นางทำผิดนางก็บอกกับคนอื่นอย่างตรงไปตรงมา

เพราะมีไทเฮาคอยหนุนหลัง ใครจะทำอะไรนางได้

ดังนั้นต่อให้ชายสวมหน้ากากรู้ความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตน คาดว่าความลับเหล่านั้นก็คงถูกทุกคนรู้ไปหมดแล้ว นางจึงไม่จำเป็นต้องกลัวคำข่มขู่

นางไม่ได้เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องของซูอวี้เออร์อีก สายตามองไปยังไก่ย่างอันเหลืองทองหอมกรุ่นตัวนั้น "เจ้ามีตัวตนเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ เหตุใดจึงมีฝีมือเ