บทที่ 317

“หือ?” หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นมอง ก็จำผู้หญิงคนนี้ได้ทันที

นี่ก็คือผู้หญิงสองคนนั้นที่ถูกไล่ฆ่าที่สำนักไป๋เกาเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เหรอ

คิดไม่ถึงว่าโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ด้วย

“หลิงอวี้ หนูรู้จักเขาเหรอ?” ไป๋เจิ้นหัวถามด้วยความงุนงง

“ถูกต้องเขาก็คือคนเมื่อคืน…”

ต่งหลิงอวี้กำลังจะพูดว่า หลินเฟิงคือคนที่เมื่อคืนนี้เอาเปรียบคุณหนูไป๋

แต่ว่าพ่อลูกตระกูลเหยนยังอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าได้ยินคำพูดนี้จะต้องโกรธเป็นอย่างแน่”

คำพูดที่อยู่ข้างปากถูกเขาฝืนกลืนกลับเข้าไป

“เมื่อคืนทำไม?” ไป๋เจิ้นหัวถามขึ้นด้วยความงุนงง

โชคดีที่ไป๋ชิงหัวที่อยู่บนเตียงคนไข้ตอบสนองได้เร็วพอ จึงรีบพูดขึ้น: “เขาก็คือคนที่ช่วยหนูไว้เมื่อคืนนี้”

“พวกเราถูกคนของสำนักเทียนอิงตามฆ่า เป็นเขาที่ช่วยพวกเราเอาไว้”

“อ้าว? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”

ไป๋เจิ้นหัวประหลาดใจเล็กน้อย ไอ้หมอนี่ดูไปแล้วอายุแค่ยี่สิบต้น ๆ แต่ยังมีความสามารถแบบนี้ด้วย?

สายตาที่มองไปทางหลินเฟิงไม่มีความเหยียดหยามเมื่อครู่นี้แล้ว

ในตอนนี้หวังไห่ยิ้มแล้วพูดขึ้น: “ผมพูดว่าอย่างไรล่ะ สหายน้อยหลินความสามารถไม่ธรรมดา ไม่เพียงทักษะการแพทย์เลิศล้ำ อีกทั้งศิลปะการ