บทที่ 65

หวังเส้าหรงก้าวเข้าไปในห้องน้ำแล้วกดโทรศัพท์

วันนี้ถ้าเขาไม่สามารถกำจัดหลินเฟิงได้ โอกาสของเขากับหลี่ฮุ่ยหรานก็จะลดน้อยลงไปอีกด้วย

“ฮัลโหล? นั่นใคร?”

“พี่จ้าว นี่ฉันเอง หวังเส้าหรง”

น้ำเสียงที่ปลายสายของอีกฝ่ายที่ดูเป็นกันเองดังขึ้นทันที “อ่อ นายน้อยหวัง เป็นไงบ้าง วันนี้โทรหาฉันมีอะไรเหรอ?”

หวังเส้าหรงพึมพำในโทรศัพท์

พี่จ้าวที่อยู่อีกด้านหนึ่งตบหน้าอกของเขาโดยสัญญาว่า "น้องพี่ ไม่ต้องกังวลไป ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง แค่รอดูก็พอ"

"เอาล่ะ พี่จ้าว ฉันจะโอน 'ค่าน้ำชา' 500,000 บาท ไปยังบัญชีของพี่โดยตรงในภายหลังนะ"

หวังเส้าหรงยิ้มแล้วพูดว่า "แล้วก็อย่าปล่อยให้น้องคนนี้กลับบ้านไปมือเปล่าล่ะ"

หลังจากวางสายแล้ว

หวังเส้าหรงก็กลับมานั่งที่ด้วยความพึงพอใจกับตัวเอง

จางกุ้ยหลาน ถามอย่างกระตือรือร้น “นายน้อยหวังคุณไปไหนมา?”

“ไม่มีอะไร แค่ไปห้องน้ำครับ” หวังเส้าหรงพูด และมองหลินเฟิงอย่างสบายๆ

ตอนนี้ไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไปแล้ว

เขาหันไปหาหลี่ฮุ่ยหราน"ฮุ่ยหราน ผู้ชายคนนี้มาที่นี่เพื่อยั่วยุเธออย่างชัดเจน เราไม่ควรที่จะทำลายบรรยากาศที่นี่ลงได้นะ"

“มาใช้เวลาของเราให้สนุกกันเถอะ ไม่ต้