บทที่ 20 

เสี่ยวหม่าน ซึ่งเป็นเทอมสุริยคติครั้งที่สองในฤดูร้อน จึงมักทำให้เกิดฝนตกหนักทางภาคใต้

ในช่วงไม่กี่วันหลังจากออกจากโรงพยาบาล เหลิ่งฉือมักจะใช้เวลาอยู่กับเซี่ยสือ

เนื่องจากผลข้างเคียงจากการรับประทานยาก่อนหน้านี้ทำให้ สุขภาพของเซี่ยสือแย่ลงกว่าเดิม

แต่กำลังใจของเธอดีขึ้นมาก แม้ว่าเธอจะกินอะไรไม่ค่อยได้ เธอก็ยังบังคับตัวเองให้กินอะไรให้มากขึ้น

ตอนที่เธออยู่กับเหลิ่งฉือ เธอไม่เคยพูดถึงลู่หนานเฉินเลยสักครั้ง

สำหรับความรักนั้น บางคนเคยหวงแหนมันมาเป็นเวลานาน และมันอาจจะเจ็บปวดมากหากเมื่อพวกเขาพูดถึงมัน

อาจเป็นได้ว่าเธอคงไม่อยากให้เพื่อนดูดซับพลังงานด้านลบกับเธอมากจนเกินไป

เมื่อเธออยู่คนเดียว เซี่ยสือจะดูภาพโปรไฟล์วีแชทของลู่หนานเฉินด้วยความเหม่อลอย

ไม่รู้จะเปิดปากและพูดเรื่องหย่าขึ้นมาได้อย่างไรดี

วันนี้ เมื่อเซี่ยสือออกมาซื้อผักข้างนอกและกำลังจะกลับไป

ก็มีร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

หร่วนซิงเฉินสวมแว่นกันแดดและหน้ากากอนามัย มีผ้าคลุมไหล่ยาวและสวมชุดยาวที่งดงาม ทั้งยังดูน่าประทับใจมากขึ้นเมื่อเธอสวมรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งนั่น

“คิดถึงที่นี่ ตอนที่ฉันยังเด็ก นี่แม่เซี่ยรู้ไหมว่าคุณยังไม