ตอนที่ 28

หลิงเฟิงไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ผู้หญิงคนนี้พอแผลหายก็ลืมความเจ็บไปเลยสินะ ยังทำตัวแข็งแกร่งและเย็นชา

เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรีบกลับไปที่วิลล่าที่เย่อวี่หลิวอาศัยอยู่

เพียงแค่เห็นเธอสวมชุดทำงานนั่งอยู่บนโซฟาพับขาของเธอเข้าหากันและมองเขาอย่างเย็นชา

“นายไปไหนมา?”

หลิงเฟิงพูดว่า “ช่วยแม่ย้ายบ้าน”

เมื่อเย่อวี่หลิวได้ยินแบบนี้ ก็โกรธทันที เยี่ยมไปเลย!

ฉันถูกขังในโรงแรม นายไม่สนใจไม่ถามก็ช่างมันแต่ยังวิ่งไปย้ายบ้าน เป็นอย่างที่คิดไว้ผู้ชายแบบนี้มันพึ่งพาไม่ได้จริงๆ!

หลิงเฟิงมองไปที่เย่อวี่หลิวที่มีสีหน้าอารมณ์ไม่ชัดเจนแล้วถามว่า

“ประธานเย่ แผลของคุณน่าจะดีขึ้นแล้วใช่มั้ย? มีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายไหม?”

“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันบาดเจ็บ?”

เย่อวี่หลิวเลิกคิ้วแล้วยิ้มเย็น

“ตอนนี้แสร้างทำเป็นห่วงเลยเหรอ? หลิงเฟิง นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย นายมันสุภาพบุรุษจอมปลอม!

หลิงเฟิงงุนงง "ทำไมผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดเลย ผมเป็นคนไป ... "

“พอแล้ว ฉันไม่อยากฟังนายแถอะไรแล้ว”

เย่อวี่หลิวเชิดคางขึ้นและพูดอย่างไม่สงสัย

“นายไม่ได้บอกว่าต้องการหย่ากับลาออกไม่ใช่เหรอ? ได้สิ พรุ่งนี้เช้าพว