บทที่ 2

เฉินเหม่ยหลิงหยิบกระเป๋าแล้วยืนขึ้นก่อนจะพูดเสียงเย็นชาว่า

“ฉันเฉินเหม่ยหลิง จบจาก 221และเป็นพนักงานระดับสูงของบริษัทชั้นนำ 500 อันดับแรกในประเทศ อีกทั้งยังมีรถสองคัน บ้านอีกหนึ่งหลัง!”

“นายเป็นแค่คนธรรมดาหน้าเหม็นเงินเดือนไม่ถึงสี่พันหยวน เอาความมั่นใจมาจากไหนมานัดดูตัวกับฉัน!”

“ฉันก็นึกว่าจะเป็นลูกคนรวยมีความสามารถ อายุยี่สิบห้าแล้วยังไม่รถไม่มีบ้าน เป็นผู้ชายที่ไร้ค่าจริงๆ ยังจะมีหน้าอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง?”

เธอชี้หน้าของหลิงเฟิงและพูดจาเสียดแทง

การแสดงออกของหลิงเฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ถ้าหากตรงนี้คือแดนเหนือ ผู้หญิงคนนี้คงถูกประหารเก้าชั่วโคตรไปแล้ว!

เมื่อเหอซิ่งฟางเห็นแบบนั้นก็รีบห้ามปรามว่า

“เสี่ยวเฉิน ถึงแม้ว่าตอนนี้เสี่ยวเฟิงจะไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่เขาเป็นคนหนักเอาเบาสู้ ยังมีเวลาอีกเยอะที่จะพัฒนา...”

“ถอยไป! อย่ามาแตะต้องฉัน! อีแก่!”

เฉินเหม่ยหลิงผลักเหอซิ่วฟางออกไปอย่างเกรี้ยวกราด

“อย่ามาแตะต้องแม่ของฉัน!" หลิงเฟิงโกรธจัด

ในเวลาเดียวกัน หญิงชราที่แต่งหน้าจัดเต็มซึ่งอยู่ข้างๆ เธอก็ยืนขึ้นมาแล้วหัวเราะเบา ๆ

“สะใภ้เหอ ลูกสาวของฉันเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อมทั้งหน้าตาและความสามารถ ลูกชายของเธอมีดีอยู่แค่นั้น เขาคู่ควรกับเธอมั้ย?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเธอขอร้องอ้อนวอนไม่เลิก คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอมานัดดูตัวไหม? ปรากฏว่าพวกเธอแม่ลูกไม่มีความจริงใจเลยสักนิด!”

คนที่พูดคือแม่ของเฉินเหม่ยหลิง จางหลานฮวาผู้หยิ่งผยอง

เหอซิ่วฟางชะงักกึกก่อนจะพูดอย่างอึกอัก “พี่จางพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

“ครอบครัวของพวกคุณไม่ใช่ว่ายังมีที่ดินหรอกเหรอ? ถึงยังไงพวกคุณก็ไม่มีเงินอยู่แล้ว ก็เอาที่ดินผืนนั้นมาเป็นสินสอด ลูกสาวฉันก็อาจจะคิดทบทวนอีกครั้ง...”

จางหลานฮวายิ้มกว้าง “ถือโอกาสรื้อบ้านเก่าออกไปด้วย หลังจากนี้จะได้สะดวกขึ้นถ้าสร้างบ้านใหม่เอาไว้เป็นเรือนหอของคนสองคน”

หลิงเฟิงกล่าวอย่างโกรธเคือง

“จะเอาที่ผืนนั้นไปแล้วรื้อบ้าน แล้วแม่ฉันจะอยู่ที่ไหน? ให้เธอนอนข้างถนนหรือไง?”

“เธอดูสิ! ฉันเพิ่งจะพูดทางเลือกแรก เขาก็มีท่าทีเช่นนี้แล้ว ในอนาคตฉันจะคาดหวังให้เขาปฏิบัติต่อลูกสาวของฉันดีได้ยังไง?”

จางหลานฮวาของขึ้นทันที ก่อนจะชี้นิ้วต่อว่า

เหอซิ่วฟางทนไหวพูดว่า “พี่จางอย่าพูดอย่างนั้นเลย โอเค ฉันรับปากคุณ!”

“แม่?!” หลิงเฟิงตกตะลึง

“ฮ่าฮ่า!” จางหลานฮวาหัวเราะจนหุบปากไม่ลงก่อนจะพูดว่า

“ยังมีอีกอย่าง ฉันมีน้องชาย ก่อนหน้าเขาเผลอทำความผิดเล็กน้อย เพิ่งจะถูกปล่อยตัวออกมาเมื่อสองปีก่อน ตอนนี้บังเอิญโสด ได้ยินมาว่าครอบครัวคุณมีลูกสาวด้วยเหรอ? "

“ไม่สู้เพิ่มความสนิทสนมให้มากกว่าเดิม ด้วยการยกลูกสาวของคุณแต่งงานกับน้องชายของฉันสิ!”

ใบหน้าของเหอซื่วฟางมืดครึ้มเหมือนถ่านทันที

น้องสาวของหลิงเฟิง หลิงเยว่ปีนี้เพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ ตอนนี้กำลังเรียนในมหาวิทยาลัย

เธอได้ยินมาว่า น้องชายของจางหลานฮวาตอนเป็นวัยรุ่นถูกจับเพราะคดีปล้นฆ่า ถูกจำคุกมายี่สิบสามปี ตอนนี้ไม่มีงานทำ แล้วเขาก็อายุจะห้าสิบปีแล้ว!

“พี่จาง เรื่องนี้ฉัน....” เหอซิ่วฟางกำลังจะพูดแต่ก็หยุดลง

อีกฝ่ายขัดจังหวะคำพูดของเธอ

“อีกอย่าง ทุกส่วนของร่างกายลูกสาวฉันล้วนบอบบางและมีค่า หลังแต่งงาน ลูกชายของคุณจะต้องทำงานบ้านทั้งหมด เงินเดือนต้องให้ทุกเดือน เธอกลัวเจ็บถ้าเธอไม่อนุญาตห้ามแตะต้องเธอ!”

หลิงเฟินทนไม่ไหวแล้วพูดว่า

“คุณกำลังจะแต่งงานให้ลูกสาวหรือว่าขายลูกสาวกันเหรอ? ก็คือจะซื้อขายวัวก็รู้จักวิธีไถนา ผมจะต้องแต่งงานกับคนสองรุ่นเข้าบ้านเหรอ?

“แม่! งานแต่งนี้ฉันไม่แต่งแล้ว! แม่ไล่พวกมันกลับไป!”

เฉินเหม่ยหลิงเปลี่ยนสีหน้า เธอด่ากราดออกมาชุดใหญ่

“แกมันคนกระจอก แกกล้ามากนะ กล้าด่าฉัน! ฉันมาที่นี่เพราะเห็นแก่หน้าแก ก็ยังไม่มองดูสภาพครอบครัวตัวเองอีก อิฐหักกระเบื้องแตก ถ้าไม่รู้มาก่อนคงคิดว่าขอทาน!”

จางหลานฮวาพูดอย่างประชดว่า:

“แกเป็นแค่คางคกที่อยากกินเนื้อหงส์ เงินแค่นี้ยังไม่มีปัญญาจ่าย! จิๆ ! หน้าด้านจริงๆ !”

หลิงเฟิงมองพวกเขาเป็นเพียงอากาศธาตุ จับมือเหอซิ่วฟางแล้วหันหลังกลับเพื่อจากไป

“อะไรกัน เถียงไม่ได้ก็เลยจะหนีเหรอ ผู้ชายไม่ได้เรื่อง!”

ทั้งสองยังคงพูดบ่นกันอยู่ด้านหลัง

แต่ทันใดนั้นก็มีรถเบนท์ลีย์คันหนึ่งขับมาจอดที่ประตู!

สร้างความปั่นป่วนในร้านอาหารทันที!

เบนซ์ลีย์ 728 ราคาในท้องตลาด 12.88 ล้าน! แพงมากเสียจนมีเพียงคนส่วนน้อยที่ซื้อได้

รถหยุดลงก็มีหญิงสาวหน้าตาสวยท่าทางเย็นชาลงมา

รูปร่างมีความสง่างามและสะโอดสะอง

แต่งกายด้วยเครื่องแบบ OL คู่กับถุงน่องสีดำ

เฉินเหม่ยหลิงตกตะลึง เธอคิดว่ารูปร่างของเธอดีแล้วแต่เมื่อเทียบกับผู้หญิงตรงหน้า สภาพเธอก็ดูเหมือนเด็กสาวในชนบทไปเลย น่าน้อยเนื้อต่ำใจนัก!

หลิงเฟิงรู้สึกแปลกใจมากกว่าคนอื่นๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นคือเยอวี่หลิวเจ้านายของเขา!

เขาเห็นเพียงเย่อวี่หลิวก้าวขาอันเรียวงามแล้วเดินตรงมาด้านหน้าเขา

“หลิงเฟิง ไปกับฉัน!”